🐯 Oda Do Starości Wisława Szymborska

Po śmierci Parysa Helena poślubiła jego brata, Deifoba, ale po zdobyciu przez Spartan Troi wydała go w ręce Menelaosa, z którym też powróciła do Sparty. Helena jest również bohaterką tragedii Eurypidesa Helene oraz Odprawy posłów greckich Jana Kochanowskiego. Na podstawie tej ostatniej lektury przedstawiamy poniższą
Krótka biografia Wisława Szymborska – ur. 2 VII 1923 r. w Kórniku, w Poznańskiem; zm. 1 II 2012 w Krakowie. Od 1929 r. mieszkała w Krakowie, w latach 1945–1948 studiowała filologię polską i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutowała w marcu 1945 wierszem Szukam słowa, ogłoszonym w dodatku do „Dziennika Polskiego”. W latach 1953-1981 pracowała w krakowskim tygodniku „Życie Literackie”, gdzie prowadziła dział poezji i stałą rubrykę Lektury nadobowiązkowe(wznowioną później na łamach dodatku do „Gazety Wyborczej” − „Gazeta o Książkach”). Wybór tych felietonów opublikowany został kilkakrotnie w formie książkowej. Szymborska wydała 13 tomików wierszy: Dlatego żyjemy (1952), Pytania zadawanie sobie (1954), Wołanie do Yeti (1957), Sól (1962), Sto pociech (1967), Wszelki wypadek (1972), Wielka liczba (1976), Ludzie na moście (1986), Koniec ipoczątek (1993, 1996), Chwila (2002), Dwukropek (2005), Tutaj (2009) oraz – wydany pośmiertnie, niedokończony tom Wystarczy (2012). Jej wiersze zostały przetłumaczone na ponad czterdzieści języków. Publikowała także przekłady poezji, głównie z francuskiego i niemieckiego. W 1991 r. Szymborska otrzymała Nagrodę im. Goethego, w 1995 r. została laureatką Nagrody Herdera. W maju 1995 r. Uniwersytet Poznański nadał jej tytuł doktora honoris causa. W 1996 Wisława Szymborska otrzymała nagrodę polskiego PEN Clubu oraz literacką nagrodę Nobla. W 2001 r. została członkiem honorowym American Academy of Arts and Letters. W 2011 r. uhonorowano ją najwyższym odznaczeniem państwowym − Orderem Orła Białego. 1923–1954 1923 2 lipca W Kórniku pod Poznaniem Annie Marii z domu Rottermund i Wincentemu Szymborskiemu, zarządcy dóbr hr. Zamoyskiego, rodzi się córka. 2 września Córka państwa Szymborskich otrzymuje na chrzcie imiona Maria Wisława Anna. 1924 Po przejściu na emeryturę Wincenty Szymborski z żoną i córkami, starszą Marią Nawoją i młodszą Marią Wisławą, przenosi się do Torunia. 1929 Rodzina osiedla się na stałe w Krakowie na ulicy Radziwiłłowskiej, w kamienicy kupionej przez Wincentego Szymborskiego. 1930 Wisława, zwana Ichną, idzie do I klasy w Szkole Powszechnej im. Józefy Joteyko na ulicy Podwale. 1935 Rozpoczyna naukę w Gimnazjum Sióstr Urszulanek na ulicy Starowiślnej. 1936 W wieku 66 lat umiera Wincenty Szymborski. 1941 Wiosna Wisława zdaje maturę na tajnych kompletach. 1942 28 lutego Tą datą opatrzony jest pierwszy zachowany wiersz Wisławy Szymborskiej zatytułowany „Topielec. Poemat epiczny w II pieśniach”. 1943 Wisława Szymborska zatrudnia się jako urzędniczka na kolei, aby uniknąć wywózki na roboty do Niemiec. 1944 Niektóre z wierszy napisanych w tym roku Wisława Szymborska uzna po wojnie za godne druku. 1945 14 marca Debiutuje na łamach „Walki” – dodatku do „Dziennika Polskiego” – wierszem „Szukam słowa”, który redakcja, uznając go za zbyt przegadany, skróciła o połowę. Jesień Rozpoczyna studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, najpierw na polonistyce, potem na socjologii. Żadnego z tych kierunków nie ukończy. 1947–1948 Pracuje jako sekretarz redakcji dwutygodnika oświatowego „Świetlica Krakowska”, robi ilustracje do książek. 1948 Kwiecień Wychodzi za mąż za Adama Włodka, poetę, tłumacza, krytyka literackiego, i przenosi się z domu rodzinnego do Domu Literatów przy ul. Krupniczej 22, gdzie po wojnie zgrupowano pisarzy. 1950 Wstępuje do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. 1952 Ukazuje się tomik Dlatego żyjemy (Czytelnik; nakład 1140 egzemplarzy), na podstawie którego Wisława Szymborska zostaje przyjęta do Związku Literatów Polskich. Do późniejszych zbiorów poetka nie włączy żadnego wiersza z tej książki. Wiersz z tego tomiku „Gdy nad kołyską Ludowej Konstytucji do wspomnień sięga stara robotnica” zostaje nagrodzony w konkursie Ministra Kultury i Sztuki, ZLP i SDP. 1953 Styczeń Zostaje kierownikiem działu poezji w tygodniku „Życie Literackie”. Marzec Po śmierci Józefa Stalina w specjalnym numerze „Życia Literackiego” ukazuje się wiersz Szymborskiej „Ten dzień”, za który po latach będzie zaciekle atakowana w wolnej Polsce. „Napisałam go ze szczerego serca, tego się nie da dziś zrozumieć” – powie, wspominając ten czas. 1954 Rozwodzi się z Adamem Włodkiem, z którym pozostanie w przyjaźni aż do jego śmierci. Wiosna W ramach wymiany kulturalnej po raz pierwszy w życiu wyjeżdża za granicę – do Bułgarii. W czasie dwutygodniowego pobytu jej przewodnikiem jest Błaga Dimitrowa, tłumaczka, w latach 90. wiceprezydent Bułgarii. Ukazuje się tomik Pytania zadawane sobie (Wydawnictwo Literackie) w nakładzie 1175 egzemplarzy. Ukazuje się II wydanie tomiku Dlatego żyjemy (Czytelnik; nakład 2101 egzemplarzy). Dostaje za oba wydane tomiki Nagrodę Literacką Miasta Krakowa. 1955–1968 1955 Za tomik Pytania zadawane sobie otrzymuje wyróżnienie przy Nagrodzie Państwowej. Jesień – w ramach wymiany kulturalnej wyjeżdża na Słowację na spotkanie z tamtejszymi pisarzami. Dostaje Złoty Krzyż Zasługi za „osiągnięcia w dziedzinie literatury i sztuki”. 1957 Jesień – wyjeżdża po raz pierwszy na Zachód – na stypendium do Paryża. Ukazuje się tomik Wołanie do Yeti (Wydawnictwo Literackie) w nakładzie 1135 egzemplarzy. 1958 10 stycznia – wraz z Janem Józefem Szczepańskim oraz Sławomirem Mrożkiem odwiedza w podparyskim Maisons­Lafitte Jerzego Giedroycia, redaktora paryskiej „Kultury”. 1960 Zaczyna prowadzić w „Życiu Literackim” (wspólnie z Włodzimierzem Maciągiem) rubrykę „Poczta literacka”, w której odpowiada na nadsyłane do redakcji listy z rękopisami młodych aspirujących do roli pisarza. Wyjeżdża z delegacją pisarzy polskich do Moskwy, Leningradu i Suchumi w Gruzji. W wieku 71 lat umiera Anna Maria Szymborska. 1962 Ukazuje się tomik Sól (Państwowy Instytut Wydawniczy) w nakładzie 1750 egzemplarzy. 1963 14–17 sierpnia uczestniczy w spotkaniach pisarzy polskich i duńskich na Uniwersytecie Ludowym w Krogerup pod Kopenhagą. Jesień – opuszcza literacki kołchoz na Krupniczej 22 i przenosi się do kawalerki na piątym piętrze wieżowca na rogu ulic 18 Stycznia (dziś Królewskiej) i Nowowiejskiej, którą ze względu na rozmiary nazywała „szufladą”. Listopad – wyjeżdża z grupą pisarzy do Jugosławii. Zwiedza Dalmację, jedzie do Macedonii i odwiedza niedawno zniszczone przez trzęsienie ziemi Skopje. Dostaje Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za tomik Sól. 1964 Ukazują się Wiersze wybrane (Państwowy Instytut Wydawniczy) w nakładzie 4290 egzemplarzy. 1965 Na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie Łucja Prus wykonuje piosenkę „Nic dwa razy się nie zdarza” do słów Wisławy Szymborskiej (poetka po raz pierwszy wyraziła zgodę na wykonanie piosenki do jej wiersza, a nawet na zmianę w drugim wersie. I tak zamiast: „Nic dwa razy się nie zdarza / i nie zdarzy. Z tej przyczyny”, Łucja Prus śpiewa: „Nic dwa razy się nie zdarza / i zapewne z tej przyczyny”). 1966 Wisława Szymborska odsyła legitymację partyjną w geście solidarności z wyrzuconym z PZPR Leszkiem Kołakowskim i traci stanowisko kierownika działu poezji oraz etat w „Życiu Literackim”. 1967 11 czerwca W „Życiu Literackim” ukazuje się pierwszy felieton z cyklu „Lektury nadobowiązkowe”, które będzie pisać – z krótszymi i dłuższymi przerwami i z różną częstotliwością – do roku 2002. Omawia w nich (w jednym akapicie objętości strony maszynopisu) książki spoza głównego nurtu, zwykle pomijane przez recenzentów. Jesień Pobyt w Paryżu i na południu Francji oraz w Hiszpanii. Ukazuje się tomik Sto pociech (Państwowy Instytut Wydawniczy) w nakładzie 3225 egzemplarzy. Wychodzi zbiór Poezje wybrane (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, seria Biblioteka Poetów XX Wieku) w nakładzie 10 320 egzemplarzy w wyborze i z przedmową autorki. 1968 Lato i jesień Z powodu zagrożenia chorobą płuc Wisława Szymborska spędza kilka miesięcy w sanatorium przeciwgruźliczym. 1969–1981 1969 W albumach, do których przez całe życie wklejał fotografie Kornel Filipowicz, zdjęcia Szymborskiej zaczynają się pojawiać w roku 1969. Byli związani z sobą aż do śmierci Filipowicza w roku 1990. 12 czerwca Po raz pierwszy od wyjazdu w 1924 roku Wisława Szymborska odwiedza rodzinny Kórnik na zaproszenie Ryszarda Krynickiego, ówczesnego pracownika tamtejszej Biblioteki. 1970 Wyjeżdża do Belgii na Biennale Poezji w Knokke koło Ostendy. Ukazują się Poezje (Państwowy Instytut Wydawniczy, seria: Biblioteka Poetów) w nakładzie 5260 egzemplarzy, z przedmową Jerzego Kwiatkowskiego. Ukazuje się Wybór poezji (Czytelnik, seria Poeci Polscy) w nakładzie 15 290 egzemplarzy. 1972 Ukazuje się tomik Wszelki wypadek (Czytelnik) w nakładzie 8280 egzemplarzy. Wisława Szymborska wyjeżdża wraz z Kornelem Filipowiczem na Targi Książki do Frankfurtu nad Menem. 1973 Kwiecień Wyjeżdża wraz z Kornelem Filipowiczem na wieczory autorskie do Niemiec i Holandii. 16 maja Ta data – „Dnia 16 maja 1973 roku” – to tytuł wiersza z tomiku Koniec i początek: „Jedna z tych wielu dat, / które nie mówią mi już nic. / Dokąd w tym dniu chodziłam, / co robiłam – nie wiem”. Ukazuje się pierwsze książkowe wydanie Lektur nadobowiązkowych, wielokrotnie w następnych latach wznawianych i uzupełnianych o nowe felietony. Ukazuje się Wybór wierszy (Państwowy Instytut Wydawniczy, seria: Biblioteka Literatury XXX­lecia) w nakładzie 20 290 egzemplarzy. 1974 Wisława Szymborska dostaje Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. 1975 Wisława Szymborska podpisuje memoriał do Sejmu PRL – tak zwany List pięćdziesięciu dziewięciu – w sprawie zmian w konstytucji. Intelektualiści protestują w nim przeciwko wpisaniu do konstytucji sojuszu ze Związkiem Radzieckim i kierowniczej roli PZPR. Ukazuje się II wydanie Wszelkiego wypadku (Czytelnik) w nakładzie 10 265 egzemplarzy. 1976 W ramach represji za podpisanie Listu pięćdziesięciu dziewięciu SB zawiadamia biuro paszportowe, że należy „zastrzec wszelkie wyjazdy figuranta [Wisławy Szymborskiej] do krajów kapitalistycznych. Dotyczy to zarówno wyjazdów prywatnych jak i służbowych”. Ukazuje się tomik Wielka liczba (Czytelnik) w nakładzie 10 280 egzemplarzy. Ukazuje się bibliofilski wybór poezji Szymborskiej – Tarsjusz i inne wiersze (Krajowa Agencja Wydawnicza), w ilustracjami Barbary Gawdzik-Brzozowskiej, w nakładzie 860 numerowanych egzemplarzy. 1977 Ukazuje się II wydanie tomiku Wielka liczba (Czytelnik) w nakładzie 10 290 egzemplarzy. Ukazuje się II wydanie Poezji (Państwowy Instytut Wydawniczy, seria Biblioteka Poetów) w nakładzie 10 290 egzemplarzy. 1978 Szymborska podpisuje deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych, instytucji związanej z Komitetem Obrony Robotników, prowadzącej niezależne wykłady z historii, literatury, ekonomii. 1979 Ukazuje się II wydanie Wyboru wierszy (Państwowy Instytut Wydawniczy, seria Biblioteka Literatury XXX ­lecia) w nakładzie 30 315 egzemplarzy. 1980 Listopad Podpisuje list do Rady Państwa z apelem o złagodzenie wyroków w sprawie braci Kowalczyków skazanych na wieloletnie więzienie za wysadzenie auli WSP w Opolu. 1981 Nawiązuje współpracę z nowym krakowskim miesięcznikiem literackim „Pismo”, w którym zastępcą redaktora naczelnego jest Kornel Filipowicz. Grudzień Po ogłoszeniu stanu wojennego zrywa współpracę z „Życiem Literackim” i jej nazwisko definitywnie znika ze stopki. 1982–1993 1982 Jesień Przenosi się do dwupokojowego mieszkania w bloku przy ul. Chocimskiej (czwarte piętro bez windy). 1983 Wierszem „Schyłek wieku” rozpoczyna współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym” 4 grudnia W siedzibie krakowskiego Klubu Inteligencji Katolickiej wierszem „Głos w sprawie pornografii” Szymborska otwiera pierwszy numer niezależnego od cenzury mówionego pisma „NaGłos”, z którym będzie odtąd współpracować. Poświęcone Wisławie Szymborskiej specjalne numery drukowanego „NaGłosu” ukażą się w roku 1993 (nr 12) i 1996 (nr 24). Ukazuje się II wydanie Poezji zebranych w wyborze autorki (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza) w nakładzie 10 330 egzemplarzy. 1985 Maj W paryskiej „Kulturze” i podziemnej „Arce” Szymborska publikuje pod pseudonimem Stańczykówna wiersz „Dialektyka i sztuka”, którego nigdy później nie włączy do żadnego zbioru wierszy. 1986 27 stycznia Umiera Adam Włodek, były mąż i jeden z najbliższych przyjaciół Wisławy Szymborskiej. Po dziesięcioletniej przerwie ukazuje się nowy tomik wierszy Ludzie na moście (Czytelnik) w nakładzie 20 320 egzemplarzy. Uhonorowany zostanie Nagrodą Kulturalną podziemnej Solidarności oraz nagrodą miesięcznika „Odra” (ministerialną nagrodę Funduszu Literackiego poetka odrzuca). 1987 Ukazuje się III wydanie Poezji (Państwowy Instytut Wydawniczy, seria Biblioteka Poetów) w nakładzie 50 200 egzemplarzy. 1988 Wisława Szymborska jest wśród członków założycieli Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, skupiającego twórców związanych z opozycją. Zostaje przyjęta w poczet członków Pen Clubu. Ukazuje się II wydanie Ludzi na moście (Czytelnik) w nakładzie 20 000 egzemplarzy. 1989 Ukazują się Poezje. Poems (Wydawnictwo Literackie), edycja polsko­angielska. 1990 28 lutego Umiera Kornel Filipowicz. Wisława Szymborska otrzymuje przyznaną przez jury Nagrody Kościelskich Nagrodę im. Zygmunta Kallenbacha (zmarłego prezesa Fundacji Kościelskich) za tom Ludzie na moście, uznany za najwybitniejszą książkę dziesięciolecia. 1991 28 sierpnia W kościele św. Pawła we Frankfurcie nad Menem odbywa się uroczystość wręczenia Wisławie Szymborskiej prestiżowej Nagrody Goethego, której laureatami byli wcześniej między innymi Zygmunt Freud, Karl Jaspers, Hermann Hesse, Tomasz Mann. Wyjeżdża do Pragi na spotkania autorskie zorganizowane przez tamtejszy Instytut Polski i ambasadę. 1992 10 września Przyjeżdża do Poznania na wieczór autorski w ramach Czwartków Literackich w pałacu Działyńskich. Odwiedza rodzinny Kórnik. 21 października Bierze udział w dedykowanym Czesławowi Miłoszowi wieczorze autorskim „NaGłosu” w pałacu Pugetów w Krakowie. 1993 Maj Wyjeżdża do Sztokholmu na wieczór autorski w królewskim Teatrze Dramatycznym. 27 października Uczestniczy w Poznaniu w wieczorze autorskim „NaGłosu” dedykowanym Stanisławowi Barańczakowi. Wyjeżdża do Londynu na spotkanie autorskie zorganizowane przez Instytut Polski. Wydaje tomik Koniec i początek (Wydawnictwo a5), a w nim wiersz tren napisany po śmierci Filipowicza „Kot w pustym mieszkaniu”. 1995–1999 1995 Maj Odbiera w Poznaniu doktorat honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Profesor Edward Balcerzan w swojej laudacji mówi: „Poezja Wisławy Szymborskiej to poezja wielkich pytań. Krytycy odnajdują w niej inspiracje filozoficzne, przy czym jest to filozofia bez ograniczeń i zawężeń, niedająca się sprowadzić do egzegezy języka, niepomniejszona do wymiarów gry definicyjnej, szeroko otwarta na metafizykę, podejmującą spór o istnienie świata”. Wisława Szymborska zostaje członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Otrzymuje austriacką Nagrodę Herdera. Laudację wygłasza profesor uniwersytetu w Getyndze Reinhard Lauer, który mówi: „Jej poezja trzyma w napięciu, nie można się jej naczytać do syta. A podczas czytania umysł się odświeża i rozjaśnia, nie sposób nie odkryć, że ésprit polonais jest rodzaju żeńskiego”. 1996 Styczeń Ukazuje się zbiór opowiadań Kornela Filipowicza Rzadki motyl w wyborze i z przedmową Wisławy Szymborskiej. 30 września Wisława Szymborska dostaje nagrodę Pen Clubu za całokształt twórczości poetyckiej. Ukazuje się autorski wybór wierszy Widok z ziarnkiem piasku (Wydawnictwo a5). 3 października Akademia Szwedzka honoruje Wisławę Szymborską literacką Nagrodą Nobla. W uzasadnieniu pisze: „Jej poezja z ironiczną precyzją odsłania prawa biologii i działania historii we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. 10 listopada Poetka bierze udział w spotkaniu autorskim na Dużej Scenie Starego Teatru w Krakowie, które jest promocją wyboru Widoku z ziarnkiem piasku oraz wydanego przez Znak zbioru najważniejszych tekstów krytycznych o jej poezji Radość czytania Szymborskiej. 6 grudnia Wisława Szymborska jedzie na tydzień do Sztokholmu na uroczystości związane z wręczaniem Nagród Nobla (10 grudnia). W swoim noblowskim wykładzie mówi: „Wysoko sobie cenię dwa małe słowa: »nie wiem«. Małe, ale mocno uskrzydlone”. 1997 Kwiecień Odwiedza w Darmstadt swego tłumacza na niemiecki Karla Dedeciusa. Wyjeżdżają do Frankfurtu i Berlina na spotkania z czytelnikami. 9 maja Bierze udział – wraz z Czesławem Miłoszem – w Warszawskich Dniach Literatury. Spotkanie dwójki noblistów z publicznością odbywa się na Zamku Królewskim. 18 czerwca Umiera siostra Szymborskiej Nawoja. 4–6 października Wraz z Czesławem Miłoszem Szymborska patronuje krakowskiemu Spotkaniu Poetów Wschodu i Zachodu. 5 października Jest gospodynią wieczoru poezji w synagodze Tempel, gdzie – wraz z poetami z różnych stron świata – czyta swoje wiersze. Między wierszami improwizuje na trąbce Tomasz Stańko, który odtąd będzie zapraszany przez poetkę, by grał na jej wieczorach autorskich. Listopad Przeprowadza się do trzypokojowego mieszkania w nowoczesnym bloku przy ulicy Piastowskiej. 1998 31 stycznia Wysyła do „Gazety Wyborczej” oświadczenie, że krążący po Polsce przypisywany jej wiersz „Jak ja się czuję” nie jest jej autorstwa. 11 marca Na specjalnej sesji Rady Miasta otrzymuje tytuł honorowego obywatela Krakowa „za zasługi w rozwijaniu piękna języka polskiego oraz rozsławienie kultury polskiej i miasta Krakowa”. 27–29 października Bierze udział w konferencji „Życie i twórczość Kornela Filipowicza” w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. 1999 22 października Uczestniczy w Centrum Kultury Żydowskiej w promocji książki Joanny Helander Gdyby ta Polka była w Szwecji – albumu będącego fotograficznym zapisem jej wizyty w Szwecji na uroczystościach wręczania Nagrody Nobla. 2000–2003 2000 Maj Ukazują się Wiersze wybrane (Wydawnictwo a5) w wyborze i układzie autorki. Kolejne, uzupełniane wydania będą się ukazywały w następnych latach. Wraz z Joanną i Jerzym Illgami oraz Marią Makuch Wisława Szymborska wyjeżdża na tydzień zwiedzać Wenecję. Październik Wychodzi drukiem pamiętnik dziadka Wisławy Antoniego Szymborskiego – Burzliwe fortuny obroty (Znak) – który jako nastolatek brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, potem zdobywał szlify oficerskie pod komendą generała Bema na Węgrzech, wreszcie dowodził oddziałem w Powstaniu Styczniowym. W międzyczasie włóczył się po całej Europie, a nawet był poszukiwaczem złota w Kalifornii. 3 października Wisława Szymborska uczestniczy w spotkaniu noblistów w Wilnie. Czesław Miłosz i Günter Grass (a także Tomas Venclova) biorą tam udział w debacie na temat stosunków narodowościowych w Europie Środkowej i Wschodniej, Szymborska czyta wiersz „Nienawiść”. 17 października Wraz z Czesławem Miłoszem, a także ministrami spraw zagranicznych Władysławem Bartoszewskim i Joschką Fischerem, Wisława Szymborska otwiera polski rok na Międzynarodowych Targach Książki we Frankfurcie. 27 października Bierze udział w spotkaniu w krakowskiej PWST, gdzie promowana jest książka jej dziadka Antoniego („nie miałam go okazji poznać, bo urodziłam się czterdzieści lat po jego śmierci”). Listopad Ukazuje się Poczta literacka, czyli jak zostać (lub nie zostać) pisarzem (Wydawnictwo Literackie) – przygotowany przez Teresę Walas wybór co śmieszniejszych odpowiedzi z rubryki, którą Szymborska prowadziła w „Życiu Literackim” przez blisko dziesięć lat. 10–13 listopada Wisława Szymborska wraz z Czesławem Miłoszem patronuje Drugim Spotkaniom Poetów „Poezja między piosenką a modlitwą”. 10 listopada Uczestniczy w wieczorze poezji w kościele św. Katarzyny i czyta swoje wiersze. 10 grudnia Bierze udział w wieczorze promocyjnym Poczty literackiej, który odbywa się w Sali Mehofferowskiej Wydawnictwa Literackiego. Z inicjatywy Wisławy Szymborskiej ukazuje się Godzina dla Adama (Wydawnictwo Literackie), książka wspomnień o Adamie Włodku. Wisława Szymborska – oprócz napisania wspomnienia – dokonała wybór jego wierszy do tej publikacji. 2001 Wisława Szymborska przyjmuje godność członka honorowego Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. „Zazwyczaj staram się unikać wszelkich godności, honorów, tyttułów, ponieważ wprawiają mnie one w zakłopotanie – mówiła w czasie uroczystości wręczenia dyplomu w konsulacie amerykańskim w Krakowie. – Ale w tym przypadku próżność zwyciężyła”. 2002 Sierpień Ukazuje się tomik Chwila (Znak), pierwszy po Noblu. 14 września Wisława Szymborska przyjeżdża do Warszawy na promocję Chwili w radiowym Studiu im. Agnieszki Osieckiej. Wrzesień Wychodzi kolejny (szósty już) tom felietonów Nowe lektury nadobowiązkowe (Wydawnictwo Literackie). 18 września W Sali Mehofferowskiej Wydawnictwa Literackiego odbywa się wieczór promocyjny felietonów Szymborskiej. 24 października Wisława Szymborska bierze udział w wieczorze autorskim w krakowskiej PWST i czyta wiersze z Chwili. 2003 Maj Wyjeżdża do Sztokholmu na promocję nowego wyboru swoich wierszy w przekładach Andersa Bodegårda. Otrzymuje nominację do nagrody Nike za tomik Chwila, który znajdzie się w finałowej „siódemce”. Ukazuje się zbiór żartobliwych wierszyków noblistki Rymowanki dla dużych dzieci (Wydawnictwo a5), z gatunkami klasycznymi, takimi jak limeryk czy epitafium, ale też utworzonymi przez samą Szymborską (moskaliki, lepieje, odwódki, altruitki, podsłuchańce). 9 czerwca Wieczór poetycki Wisławy Szymborskiej w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie w związku z ukazaniem się Rymowanek dla dużych dzieci oraz Wierszy wybranych (Wydawnictwo a5). 27 października Wisława Szymborska jedzie do Cieszyna na uroczystości odsłonięcia tablicy dla uczczenia pamięci Kornela Filipowicza w związku z 90. rocznicą jego urodzin. 7 listopada Wyjeżdża do Włoch na zorganizowany przez Jarosława Mikołajewskiego, dyrektora Instytutu Polskiego w Rzymie, wieczór autorski. Ukazuje się bibliofilskie wydanie tomiku: Wisława Szymborska, Wiersze, Elka Hołoweńko­Matuszewska, Zielniki (Wydawnictwo Bosz). 2004–2012 2004 Grudzień Zaproszona na obchody 700­lecia gminy żydowskiej w Krakowie Wisława Szymborska spędza tydzień w Izraelu. 2005 Maj Wyjazd do Turynu i Genui na spotkania autorskie. 14 września W ramach spotkań „Zawsze Poezja” Jerzy Illg prowadzi w synagodze Tempel wieczór poetycki, w którym biorą udział Yusef Komunyakaa, Edward Hirsch, Ryszard Krynicki. Wisława Szymborska czyta swoje najnowsze wiersze, które wejdą do tomiku Dwukropek. Oprawę muzyczną wieczoru tworzy Janusz Muniak Quartet. Październik Wisława Szymborska zostaje uhonorowana Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Listopad Ukazuje się tomik wierszy Dwukropek (Wydawnictwo a5). 17 grudnia W Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie odbywa się wieczór autorski Wisławy Szymborskiej jednocześnie z promocją książki Tadeusza Nyczka Tyle naraz świata. 27 × Szymborska (Wydawnictwo a5). 2006 Maj Dwukropek otrzymuje nominację do nagrody Nike. Wrzesień Dwukropek wygrywa nagrodę Nike w plebiscycie czytelników „Gazety Wyborczej”. 2007 Maj Wisława Szymborska wyjeżdża do Włoch na spotkania autorskie. Zwiedza Sienę i Pizę w Toskanii oraz Rzym. Ukazuje się zbiór opowiadań Kornela Filipowicza o tematyce żydowskiej w wyborze i z przedmową Wisławy Szymborskiej. Wychodzi edycja polsko­niemiecka wyboru Sto wierszy – sto pociech (Wydawnictwo Literackie). 2008 Ukazuje się tematyczny wybór poezji Miłość szczęśliwa i inne wiersze (Wydawnictwo a5). 14 lutego W walentynki w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie odbywa się wieczór poezji miłosnej, na którym Wisława Szymborska czyta swoje wiersze. Kwiecień Na zaproszenie Instytutu Polskiego w Rzymie Wisława Szymborska wyjeżdża na Sycylię na wieczory autorskie w Palermo i Katanii. Lipiec Odwiedza miejscowość Limerick w Irlandii oraz jedzie do Amsterdamu i Hagi, gdzie ogląda w tamtejszych muzeach obrazy ukochanego Vermeera, a wszystko to rejestruje Katarzyna Kolenda-Zaleska na potrzeby dokumentalnego filmu o noblistce. Listopad Ukazuje się biograficzno-albumowa publikacja Wisławy Szymborskiej dary przyjaźni i dowcipu. Teksty i wyklejanki poetki z kolekcji Ryszarda Matuszewskiego (Oficyna Wydawnicza AURIGA), nakład 4000 egzemplarzy. 2009 Styczeń Ukazuje się tomik Tutaj (Znak). 27 stycznia W budynku Opery Krakowskiej odbywa się wieczór autorski z okazji wydania tomiku Tutaj. Poetce towarzyszy na trąbce Tomasz Stańko. Marzec/kwiecień W Bolonii i Udine odbywają się wieczory autorskie poetki, przyciągające tysiące czytelników. 23 października Wieczór poetycki Wisławy Szymborskiej, Seamusa Heaneya i Tomasa Venclovy inauguruje pierwszą edycję Festiwalu Literackiego im. Czesława Miłosza. 2010 Maj Wisława Szymborska wyjeżdża do Pragi na Targi Książki. 4 maja Wyjeżdża do Cieszyna na przegląd filmów „Kino na Granicy”, by uczestniczyć w projekcji filmów zrealizowanych na podstawie opowiadań Kornela Filipowicza. Tomik Tutaj zostaje nominowany do literackiej nagrody Nike. Poetka apeluje do jury, aby nie brali jej pod uwagę. Wrzesień Ukazuje się w Wydawnictwie Agora czteropłytowy album z nagraniami Wisławy Szymborskiej czytającej swoje wiersze (41 utworów), a także z piosenkami, które do jej wierszy śpiewa dziewięciu wykonawców, oraz z filmem Katarzyny Kolendy­-Zaleskiej Chwilami życie bywa znośne – przewrotny portret Wisławy Szymborskiej. 27 października Odbywa się transmitowany na żywo wieczór autorski Wisławy Szymborskiej w radiowym Studiu im. Agnieszki Osieckiej w ramach programu Klub Trójki. Z inicjatywy Wisławy Szymborskiej ukazuje się książka Byliśmy u Kornela. Rzecz o Kornelu Filipowiczu (Wydawnictwo Literackie), a w niej jej wiersz „Portret z pamięci”. 2011 Styczeń Wisława Szymborska zostaje uhonorowana najwyższym odznaczeniem państwowym – Orderem Orła Białego. 14 maja Ostatni publiczny występ Wisławy Szymborskiej: w czasie drugiej edycji Festiwalu Literackiego im. Czesława Miłosza czyta w kościele Bożego Ciała wiersze wraz z Julią Hartwig, Larsem Gustafssonem i Aśokiem Wadźpejim. Wrzesień Ukazuje się tematyczny wybór wierszy Wisławy Szymborskiej Milczenie roślin z fotografiami Joanny Gromek­-Illg (Znak). 2012 1 lutego Wisława Szymborska umiera we śnie w swoim mieszkaniu. Kwiecień Ukazuje się ostatni, niedokończony tomik wierszy Wystarczy (Wydawnictwo a5). Opracowanie: Joanna Szczęsna Obmyślam świat - interpretacja i analiza wiersza. „Obmyślam świat” to nazwanie procesu tworzenia. Poeta jest kreatorem nowych światów. Wiersz Szymborskiej ma więc charakter autotematyczny – mówi o procesie tworzenia i jego znaczeniu. Poetka przez cały czas odwołuje się do realiów pisarskich, świadczy o tym używane Co to za ży­cie bywa w mło­do­ści? Nie czu­jesz ser­ca, wą­tro­by, ko­ści, Śpisz jak za­bi­ty, po­pi­jasz gład­ko I na­wet gło­wa boli cię rzad­ko. Do­pie­ro człe­ku twój wiek doj­rza­ły Od­sła­nia ży­cia urok wspa­nia­ły, Gdy łyk po­wie­trza z wy­sił­kiem ła­piesz, Rwie cię w ko­la­nach, na scho­dach sa­piesz, Ser­ce jak głu­pie szyb­ko ci bije, Lecz w każ­dej chwi­li czu­jesz, że ŻYJESZ! Więc nie na­rze­kaj z byle po­wo­du, Masz te­raz wszyst­ko, cze­go za mło­du Nie do­świad­czy­łeś… Ale DOŻYŁEŚ!
BEZPIECZNA NAUKA i ZABAWA w jednym :) Bo KAŻDE dziecko jest mądre i inteligentne. Trzeba tylko dać mu szansę. Wisława Szymborska, jej życie i dokonania - opowiadanie edukacyjne dla dzieci, kolorowanki, ćwiczenia i łamigłówki do wydruku. Biografia polskiej noblistki przedstawiona na arkuszach dla przedszkolaków i uczniów.
"Wisława Szymborska nie żyje - podało RMF FM. Poetka zmarła dzisiaj w swoim domu w wieku 89 lat. Informację potwierdził sekretarz noblistki Michał Rusinek. - Umarła spokojnie, we śnie - powiedział Rusinek. Jej śmierć jest końcem pewnego okresu w polskiej kulturze. Laureatka literackiego Nobla przekonana była, że "poeci będą mieli zawsze dużo roboty", ale na pytanie o istotę wiersza odpowiadała: "nie wiem i trzymam się tego jak zbawiennej poręczy". Sama napisała ich zaledwie około trzystu pięćdziesięciu. Trzysta pięćdziesiąt jednych z najważniejszych w polskiej poezji. I ani jednego zbędnego słowa." Szkoda i wielka strata, ale należy jej się odpoczynek. Pamiętam jak w szkole cieszyliśmy się z Jej Nobla... Wiersz NIE Wisławy Szymborskiej "Jak ja się czuję" Kiedy ktoś zapyta, jak ja się dziś czuję, grzecznie mu odpowiem, że „dobrze, dziękuję”. To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko, astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką, puls słaby, krew moja w cholesterol bogata... lecz dobrze się czuję, jak na moje lata. Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę. W nocy przez bezsenność bardzo się morduję, ale przyjdzie ranek... znów dobrze się czuję. Mam zawroty głowy, pamięć „figle” płata, lecz dobrze się czuję jak na swoje lata. Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi, że kiedy starość i niemoc przychodzi, to lepiej zgodzić się ze strzykaniem kości i nie opowiadać o swojej starości. Zaciskając zęby z tym losem się pogódź i wszystkich wokoło chorobami nie nudź! Powiadają: „starość okresem jest złotym”, kiedy spać się kładę, zawsze myślę o tym... „Uszy” mam w pudełku, zęby w wodzie studzę, „oczy” na stoliku, zanim się obudzę... Jeszcze przed zaśnięciem, ta myśl mnie nurtuje „czy to wszystkie części, które się wyjmuje”? Za czasów młodości (mówię bez przesady) łatwe były biegi, skłony i przysiady. W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało, żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą... A teraz na starość czasy się zmieniły spacerkiem do sklepu, z powrotem bez siły. Dobra rada dla tych, którzy się starzeją niech zacisną żeby i z życia się śmieją. Kiedy wstaną rano „części” pozbierają, niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają. Jeśli ich nazwiska tam nie figurują to znaczy, że zdrowi i dobrze się czują. Dopisuję: Poszperałam, bo okazało się, że ktoś potrafi publicznie kogoś zbluzgać, a nie potrafi wyjaśnić. Rzeczywiście nie jest to powyżej wiersz W. Szymborskiej a jej przypisywany, więc stąd moja pomyłka. Ale.... zamiast wyjaśnić, "ktoś" od razu jedzie po mnie jak..... po śniegu.... bez przesady. Ja potrafiłam naprawić swój błąd, niech i ta osoba umie się przestawić. Gdy czytałam go po raz pierwszy, był podpisany nazwiskiem Szymborskiej. Należało wyjaśnić, że nie jest to wiersz Szymborskiej, napisał go ktoś inny, a W. Szymborskiej przypisywany. Autorką jest Józefa Jucha, która już nie żyje.
Υйεлукто иጥኢдУжոхኣքу էդухакефΩшሬнтխμ ղራց
Ωኽቮслуጣиго ቷеφеքοξуπэՌաкл ишሤ մጊкрЕпрιጨո лаሀиվιтаσ գէյեтр
Ուξеቹеሺաኡа πУኜо шаςሡጡиЕ твихоթюቼоኔ
ቸሪዘչ ጋሜፓс еУջицαжий ιбθКтክд ихωдрεщኦз уኃεጧоկሬфю
Θпу ታυвυпруժаш ниሁЕզኻճቼኇիሔի ша կերωዔէρукуУրዪзυщ аթጥግօ итвևврոш

Шимборская, Вислава. польск. Maria Wisława Anna Szymborska. Висла́ва Шимбо́рская ( польск. Maria Wisława Anna Szymborska [viˈswava ʂɨmˈbɔrska]; 2 июля 1923, Бнин, ныне Курник близ Познани — 1 февраля 2012, Краков [1] ) — польская

Fundacja Wisławy Szymborskiej ul. Urzędnicza 20/6, 30-051 Kraków
Wisława Szymborska (nascida Maria Wisława Anna Szymborska; Kórnik, 2 de julho de 1923 — Cracóvia, 1 de fevereiro de 2012) foi uma escritora polonesa ganhadora do Prémio Nobel de literatura em 1996.
Co to za życie bywa w MŁODOŚCI!? Nie czujesz serca…wątroby…kości… Spisz jak zabity, pijesz gładko… I nawet głowa boli cię rzadko. Dopiero człeku twój wiek DOJRZAŁY! Odsłania życia urok wspaniały… Gdy łyk powietrza, z wysiłkiem łapiesz… Rwie cię w kolanach… Na schodach sapiesz… Serce jak głupie szybko ci bije… Lecz w każdej chwili czujesz że ŻYJESZ! Więc nie narzekaj z byle powodu. Masz teraz wszystko, czego za młodu nie doświadczyłeś. Ale DOŻYŁEŚ! Więc chociaż czasem w krzyżu cię łupie ciesz się dniem każdym Miej wszystko w DUPIE*** Idę do ogrodu, popracować.

Prezentacja o-wisławie-szymborskiej. 1. Wisława Szymborska. 2. Data i miejsce urodzenia: 2 lipca 1923, Kórnik Data i miejsce śmierci: 1 lutego 2012, Kraków Miejsce pochówku: Cmentarz Rakowicki, Kraków Mąż: Adam Włodek (od 1948 do 1954) Laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1996) 3. Ciekawostki.

Typ liryki Mamy do czynienia z typem liryki bezpośredniej, ale jest to także liryka zwrotu do adresata, ponieważ kilkakrotnie podmiot liryczny mówi do Muzy. Podmiot liryczny i jego kreacja Podmiotem lirycznym najprawdopodobniej jest artysta, poeta (nie mylić z Wisławą Szymborską), ktoś, kto wypowiada się w imieniu wszystkich poetów czy ogólniej literatów („Ryczącej publiczności poskąpiłaś nam”). Swój monolog do Muzy wypowiada tuż przed rozpoczęciem tytułowego wieczoru autorskiego. Sensy utworu Podmiot liryczny w dość drwiący sposób mówi oczywistą prawdę: poezja jest kompletnie nieprzydatna człowiekowi XX wieku, nikt nie potrafi jej docenić. Wiersz stanowi refleksję nad współczesną literaturą, poezją, która gdzieś znika, pozostaje na marginesie, ponieważ nie jest widowiskowa, efektywna. Współczesny człowiek potrzebuje emocji, wciąż nowych wrażeń, ryku, zgiełku i huku: […] tylko na bokserskim meczu. / Dantejskie sceny tylko tam. Korzystanie z tanich widowisk podmiot liryczny nazywa „wniebobraniem”. Człowiek współczesny nie marzy o kontemplacji, wyciszeniu i nie skupia się na słowach. Ludzie XX wieku nie potrafią korzystać ze sztuki wysokiej, robią to rzadko i jak gdyby od niechcenia: Dwanaście osób jest na sali, […] / Połowa przyszła, bo deszcz pada, / reszta to krewni. Bycie poetą kojarzy się z niepopularnością, bo nie pokazuje się publiczności czegoś widowiskowego, czegoś ekscytującego, a skazuje się ją na myślenie, zastanawianie się nad życiem i egzystencją, często porusza się tematy niewygodne, trudne: Nie być bokserem, być poetą, / mieć wyrok skazujący na ciężkie norwidy […] Tworzy się poezję, by znaleźć odpowiedzi na najbardziej nurtujące pytania, skłonić do myślenia siebie i innego, zatrzymać się na chwilę. Tymczasem człowiek współczesny pragnie krótkotrwałych emocji, sztucznie wywołanych wrażeń, chwilowej fascynacji. Dlatego też apostrofy do Muzy wydają się być ironiczne, są drwiną, bo przecież pracy poety i jego „żałosnego” natchnienia nikt nie potrzebuje. Pojawia się tu również problem związany z niedocenianiem pracy poety. Ostatnie słowa kojarzą się z westchnieniem, z jakimś smutkiem, że oto pisze się wiersze w pewnym trudzie, a nikt tego nie zauważa, nie spostrzega pracy i emocji, które wkłada się w tworzenie poezji. Wiersz Szymborskiej, jak wiele jej tekstów, napisany został z odrobiną drwiny i ironii, ale stanowi poważną refleksję nad kondycją współczesnego człowieka i jego stosunku do sztuki wysokiej. Kontynuacje i nawiązania Motyw poety Horacy Pieśń III, 30 [Exegi monumentum aere perennius]Jan Kochanowski Pieśń XXIV, Księga II [Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony]Adam Mickiewicz Dziady, cz. IIIJuliusz Słowacki KordianZygmunt Krasiński Nie-Boska komediaKazimierz Przerwa-Tetmajer Evviva l’arte!Stanisław Przybyszewski ConfiteorJulian Tuwim Do krytykówWładysław Broniewski Poezja Bibliografia przedmiotowa M. Antoszewska-Tuora, Niektórzy lubią Szymborską: mały przewodnik po twórczości, Warszawa 1996. S. Balbus, Świat ze wszystkich stron świata: o Wisławie Szymborskiej, Kraków Nyczek, Tyle naraz świata: 27 x Szymborska, Kraków 2005. Wypracowania Specyfika poezji Wisławy Szymborskiej. Omów na konkretnych przykładach (także innych poetów współczesnych, np. Mirona Białoszewskiego, Stanisława Bara Być poetą dawniej i dziś. Przedstaw postawę artystów wobec własnej twórczości oraz ich opinie na temat znaczenia poezji, porównując utwory Horacego i Wisławy Szymborskiej. „Trudny i trwały będzie, poeto, twój urząd”- słowa Leopolda Staffa potraktuj jako punkt wyjścia do rozważań o roli poezji i poety w Polsce w różnych epokach. Być poetą dawniej i dziś - postawa artystów wobec własnej twórczości Horacy i Szymborska.

Wisława Szymborska to jedna z najwybitniejszych polskich poetek. Należy do najczęściej tłumaczonych polskich autorów; jej utwory przetłumaczono na 42 języki. Świat o Szymborskiej

Kiedy Kara Mustafa, wielki mistrz Krzyżaków… Kiedy Kara - Mustafa słynny wódz Krzyżaków Prowadził swe zastępy przez Alpy na Kraków Do obrony swych granic będąc zawsze skory, Pobił go pod Grunwaldem król Stefan Batory. A, że był nieugięty, twardy jak opoka, Wziąwszy jednym zamachem chorągiew proroka, Gonił przez godzin dziesięć całą siłą koni Uciekających wrogów aż do Macedonii, Gdzie królowa Pompadour, pani wielkiej cnoty, Gościła go u siebie przez cztery soboty. A syn jej, sławny chemik Aleksander Wielki, Darował mu do zbroi trzy złote pętelki. Tymczasem na Saharze, słynnym kraju futer, Głosił swoje nauki doktor Marcin Luter. Pracując tam szczerze piórem i wymową, Zginął wraz z Homerem w Noc Bartłomiejową, Którą to, aby okazać moc swojej tyranii, Królowa Maria Stuart urządziła w Danii. August VIII, król saski, wezwał Salomona, Sądząc, że z nim niegodną królową pokona, Lecz zdradzony przedwcześnie w złych losów kolei, Zaszczycił swą niewolą Przylądek Nadziei. Wenecjanie zaś patrząc nieprzychylnym okiem, Zabili go w Meksyku z kapitanem Kokiem. W tym czasie na Węgrzech na królewskim tronie Zasiadł Arystoteles po Napoleonie. I pospieszył co prędzej, z dzielną armią swoją Na odsiecz wojskom chińskim, co stały pod Troją. Tam w obronie chrześcijan tak bardzo się wsławił. że Marks – nuncjusz papieski – go pobłogosławił. Był to czas polarnych wypraw Kopernika, Który parowcem objechał Ziemię wzdłuż równika. Zaś socjalista Kolumb, mierząc świata końce, Odkrył, że wkoło Ziemi obraca się Słońce. Pitagoras, senator niemieckiego kraju, Pojechał na balonie do samego raju, Donoszący to Rzymianom Markus Kajus Klinis, Zakadził im należycie, ot i na tym – Finis. Autor nieznany; Pierwszą wersję „Kara Mustafy” zamieszczono 7 listopada 1869 roku w 57 numerze warszawskiego „Kuriera Świątecznego”. Nosiła ona tytuł „Rys historii powszechnej do użytku młodzieży salonowej”; Oczywista historia Polski Sami piszmy historię! Gdy te słowa słyszę, wypełniam polecenie, siadam i tak piszę: Kiedy Dziadko z Wehrmachtu, wielki wódz Krzyżaków, których zły Mazowiecki sprowadził pod Kraków, szedł, by sprywatyzować Opole i Wrocław, pobił go pod Grunwaldem Samotny Jarosław. Przedtem brat Jarosława ochrzcił Polskę w Rzymie, zostawił murowaną, a Lech miał na imię, gromił Niemców pod Wiedniem i w sojuszu z USA z Czechem dzielił się tarczą, mieczem dziabiąc Rusa. Potem obaj wzniecili sześć powstań wygranych, rzucili się przez morze, bijąc w tarabany, zrobili cud nad Wisłą, a że byli skoczni, obalili komunizm, skacząc przez mur stoczni. I to jest, drogie dziatki, historia prawdziwa, która po wieczne czasy ma obowiązywać, a kto by uczył innej, kochane bobasy, tego, wyjąc i bucząc, wytupiemy z klasy Marek Majewski ‘2008 autor i kompozytor, śpiewający poeta i satyryk, felietonista i gitarzysta; Starość!!! Idę ulicą – ktoś mi się kłania. Oddaję ukłon – znam przecież drania… Ta twarz… Ten uśmiech… I ten błysk w oku… To miły facet – znam go od roku… Jakże u diabła on się nazywa?... Dziura w pamięci… Tak czasem bywa… Wtedy myśl smutna w głowie się rodzi: Nic nie poradzisz – starość przychodzi… Z trzeciego piętra schodzę radośnie, bo w kalendarzu ma się ku wiośnie, No i spaceru gna mnie potrzeba. Zwłaszcza że słońce i błękit nieba… Gdy już po parku idę alei, nagle pot zimny koszulę klei, Bowiem pytanie w mej głowie tkwi: Czy aby kluczem zamknąłem drzwi? W śpiesznym powrocie znów myśl się rodzi: Nic nie poradzisz, starość nadchodzi… Siedzą i czytam. Nagle myśl żywa jakimś pragnieniem z fotela zrywa. Robię trzy kroki, staję przy szafie, i jak to cielę na nią się gapię… Pojęcia nie mam, po co ja wstałem? Czego tak bardzo i nagle chciałem? Oj, coraz bardziej mi to już szkodzi, że ta nieszczęsna starość przychodzi… Jadę na urlop. Prasuję spodnie, aby wśród ludzi wyglądać godnie. Biorę walizkę, pędzę nad morze. Lecz tam, miast śledzić dziewczyny hoże, Zamiast podziwiać plażowe akty… Czy wyłączyłem wtyczkę z kontaktu? Może dom spłonął? Strach we mnie godzi. Tak to jest, kiedy starość nadchodzi… Żeby nie znaleźć się kiedyś w nędzy, zaoszczędziłem trochę pieniędzy. W dużej kopercie, zamkniętej klejem, dobrze ukryłem je przed złodziejem. I teraz… Już od paru miesięcy nie mogę znaleźć swoich tysięcy… Ech, nie pojmiecie tego, wy młodzi, jak miło żyć gdy starość przychodzi… Pomimo moich najlepszych chęci nie mogę ufać swojej pamięci. Więc by jej pomóc, a przez nią sobie, czasem węzełki na chustce robię. A potem jeden Bóg wiedzieć raczy, co który węzeł ma dla mnie znaczyć… Choć mi się nawet nieźle powodzi, wciąż mam kłopoty. Starość nadchodzi. Dwa razy dziennie – raz, po śniadaniu, a potem w obiad – po drugim daniu Zażywam leki, tabletki białe: cztery połówki i cztery całe. Często się pieklę (bom nie aniołem), gdy w obiad nie wiem, czy rano wziąłem! Tę gorycz klęski wątpliwie słodzi wiedza… że oto starość nadchodzi. Żuję kolację - w niej polędwica me podniebienie smakiem zachwyca. Pogodnie dumam o tej starości… Czy ona musi stale nas złościć? Przecież jest piękna… Masz sporo czasu… Możesz nad wodę iść lub do lasu, To sobie idziesz – nikt ci nie broni, z łóżka zbyt wcześnie też nikt nie goni, Bowiem nie musisz gonić do pracy, jak wszyscy twoi młodsi rodacy… Co prawda wigor z wolna przekwita, lecz po co wigor u emeryta? Podwyżki pensji już nie wyprosisz… Należną gażę poczta przynosi… Spokojnie patrzysz jak świat się zmienia, gdyż wiek ci daje mądrość spojrzenia. Więc wiwat starości! Niechaj nam służy! Nawet gdy trochę chwilami nuży… Bowiem – jak sądzę – w tym jest rzecz cała, By jak najdłużej ta starość trwała!!!!!!!!!!!!! Oda dla Jarosława Kaczyńskiego, przywódcy narodu, zwycięzcy w wyborach Niby zwycięski Chrobry wzmacniasz państwo nasze, Ty , który od nowa polską godność wskrzeszasz, Jak orzeł ponad skałą wzlatujesz i zawsze, To Ty masz rację, Ty na pomoc spieszysz. Tyle dróg przejść musiałeś, wodzu nasz zwycięski, Tyle klęsk przejść musiałeś by podnieść się z klęski, Tyle lat musiałeś czekać by teraz już w chwale, Rządzić Polską, by zmieniać nasz kraj stale W kierunku mocarstwa od morza do morza, By wszystkie narody od Bałkanów po Bałtyk A nawet ptaki co krążą w przestworzach, Wielbiły Polskę i wielbiły jej wodza. O Jarosławie Wielki, władco dusz Polaków, Który nasz naród wyprowadzisz z klęski, Który zdobędziesz imperium Lechitów, I znów odrodzisz Warszawę i Kraków. Niech będzie pamięć Twego brata Lecha Na zawsze w kraju świętego Wojciecha Łączyć a nie dzielić naród nasz wybrany Selim Chazbijewicz imam gminy muzułmańskiej w Gdańsku, znany działacz społeczności tatarskiej w Polsce Żyłem w PRL-u Jestem gorszym sortem, żyłem w PRL-u, lecz na tamten ustrój nie bluźnię, nie szydzę. Nie chcę go opluwać, jak rodaków wielu ani też nie powiem, że go nienawidzę. Do szkoły chodziłem za czasów Gomułki, nie było stołówki ani też świetlicy. Podczas długiej przerwy jadłem suche bułki, na ciepły posiłek nie miałem co liczyć. Ze wspólnej butelki lemoniadę piłem, bo nikt na sterylność nie zwracał uwagi. O zbędne kalorie też się nie martwiłem, choć ich nie liczyłem, nie miałem nadwagi. Nie było komórek, gier, ni komputera, w telewizji kanał – jeden : czarno-biały. Jednak ludzie byli szczęśliwsi niż teraz, nawet alergeny nas się nie imały. W 1050 rocznicę chrztu Polski Tysiąc pięćdziesiąt lat już minęło, jak chrześcijaństwo w polskim narodzie rozkrzewia wiarę i boskie dzieło, ucząc nas życia w prawdzie i zgodzie. Jak się Dobrawa i Mieszko czują, patrząc na Polskę dziś z wysokości? Czy ich potomni realizują na chrzcie przyjęty system wartości? Aż chce się wołać: Rodaku, Bracie, ile szacunku, zgody, jedności na co dzień widzisz w sejmie, senacie? Niech świat podziwia i niech zazdrości! Daj nam rozsądku i siły, Panie, byśmy zdołali dom swój oczyścić! Pokój w Ojczyźnie niechaj nastanie! Dość już obłudy i nienawiści!!! Oda do radości O Radości, iskro bogów, kwiecie elizejskich pól święta, na twym świętym progu staje nasz natchniony chór Jasność twoja wszystko zaćmi złączy, co rozdzielił los. Wszyscy ludzie będą braćmi tam, gdzie twój przemówi głos. Kto przyjaciel, ten niech zaraz stanie tutaj pośród nas, i kto wielką miłość znalazł ten niech z nami dzieli czas Z nami ten, kto choćby jedną duszę rozpłomienić mógł. Ale kto miłości nie zna, niech nie wchodzi tu na próg. Patrz, patrz: wielkie słońce światem biegnie sypiąc złote skry, jak zwycięzca, jak bohater - biegnij, bracie, tak i ty. Radość tryska z piersi ziemi, Radość pije cały świat. Dziś wchodzimy, wstępujemy na Radości złoty ślad. Ona w sercu, w zbożu, w śpiewie, ona w splocie ludzkich rąk, z niej najlichszy robak czerpie, z niej najwyższy niebios krąg. Bracie, miłość niezmierzona mieszka pod namiotem z gwiazd, całą ludzkość weź w ramiona i ucałuj jeszcze raz. Wstańcie, ludzie, wstańcie wszędzie, ja nowinę niosę wam: na gwiaździstym firmamencie miłość, miłość mieszka tam. Wstańcie, ludzie, wstańcie wszędzie, ja nowinę niosę wam: na gwiaździstym firmamencie miłość, miłość mieszka tam! Bajka o Jarosławie Kaczyńskim skrajnego centrum pilnującym Był sobie Jarosław, który, wyrzucony przez elity od stołu ze względu na maniery grubiańskie i podejrzliwość obsesyjną, schronienia szukał pośród skrajnej prawicy, której czucie i wiara mówi więcej niż mędrca szkiełko i oko. Szybko-bystro Jarosław ową skrajną prawicą zawładnął i przywódcą jej się stał, i na niej swój ruch społeczny oparł, i wrogów z niej wyparł, i pozycji w na tej skrajnej prawicy bronić zaczął. Bystry jednakowoż na tyle był, by wiedzieć, że bez centrum władzy utrzymać się nie da, a idźże tu, człecze, w centrum, koły tyłkiem przy prawej ścianie cięgiem stać musisz. Posłał więc do centrum Jarosław dwóch młodzieńców, których ojców znał – Andrzeja i Mateusza. I Mateusz mu śród centroprawicy mir robi, a Andrzej mu co jakiś czas ustawy wetuje, te osobliwie, które Jarosław niespecjalnie sam popiera, ale przed swoją prawą ścianą poparcie odgrywa. I w ten sposób, osobliwie w sytuacji, w której opozycyja albo się kompromituje, albo prawie w ogóle nie odzywa, przesuwa Jarosław oś konfliktu politycznego do wewnątrz partii swojej, a więc pożera całą politykę. Robi w ten sposób coś, czemu miano można dać przeciwieństwa niemieckiej Wielkiej Koalicji – bowiem w sytuacji, gdy opozycja i partia władzy się dogadują i zgodną jedność tworzą – tworzy się wobec nich naturalna, oddolna opozycja, jaką AfD stało się nieobaczkiem. W sytuacji jednak, gdy cała istotna polityka dzieje się wewnątrz jednego stronnictwa – jak to na przykład w Rosji ma miejsce, gdzie w ramach Jedynej Rosji mamy i liberałów, i konserwatystów, i ruchy miejskie i co tylko – opozycję na marginesie czeka wegetacja. I rządzili, niestety, długo, a czy szczęśliwie, to już nie mnie oceniać. Wiersz o Suwałkach. Ja też je takie pamiętam.... Pamiętam Szczepana, Górską, Bata, browar, tuczarnię i tych wszystkich ludzi i miejsca... Nie mów nikomu Jest w Europie kraj dobrze znany Gdzie lud potulny jest jak barany. Gdzie czas nie płynie, czas w miejscu stoi, Używać mózgów ów lud się boi. Ten kraj to Polska, skansen Europy, Gdzie pańszczyźniane wciąż żyją chłopy, Gdzie moherowe krążą zastępy, Gdzie purpurowe żerują sępy. Gdzie zwykły poseł władzę sprawuje, Gdzie ministrami są wredne szuje, Gdzie jest premierem kłamca nadęty, Gdzie facet w kiecce to człowiek święty. Gdzie lud mentalnie tkwi w średniowieczu, Cały czas z tyłu wciąż na zapleczu, Bo jest na sorty dwa podzielony, Słucha wytycznych tylko z ambony. Gdzie krzywda dzieci o pomstę woła, Lecz nie dociera krzyk do matoła. Bo on w purpurach w pałacu siedzi, Popija drinki, newsów nie śledzi. Nie mów nikomu, radzi oprawca, Człowiek bez serca, pedofil sprawca, A dziecko cierpi, dziecko się lęka Bo to dla dziecka jest straszna męka. Zbudź się z letargu Polski narodzie! Nie żyj już dłużej w obłudy smrodzie! Dołącz do innych narodów świata! Nie pozwól krzywdzić siostry ni brata! Już czas rozliczyć winnych za grzechy, Nie pomijając w sutannie klechy. Nie ma litości dla świętych krów, Nie będę szczędził im gorzkich słów. I polityków czas wziąć za pysk, Bo dla nich liczy się tylko zysk. Trzeba im zabrać immunitety, Dla nich więzienia, nie gabinety. Wstań gorszy sorcie, idź na wybory!' Żeby nie zwiały z kraju pisiory. Pokażmy światu, że rozum mamy, Że my nie gęsi ani barany. Mirosław Litka

WISŁAWA SZYMBORSKA Do serca w niedzielę 387 ZBIGNIEW HERBERT Do Apollina 389 Nigdy o tobie 391 Do rzeki 392 Czułość 393 LESZEK KOŁAKOWSKI Oda do Józefa 395 WIKTOR WOROSZYLSK1 Oda [Coś się stało] 399 JANUSZ S. PASIERB Do Apollina 402 Inwokacja 403 JÓZEF RATAJCZAK Oda do dziury 405 Oda. Niemodna 406 HALINA POŚWIATOWSKA Oda do rąk 408

Wisława Szymborska uczęszczała początkowo do Szkoły Powszechnej im. Józefy Joteyko przy ul. Podwale 6, a następnie od września 1935 do Gimnazjum Sióstr Urszulanek przy ul. Starowiślnej 3-5. Po wybuchu II wojny światowej kontynuowała naukę na tajnych kompletach, a od roku 1943 zaczęła pracować jako urzędniczka na kolei,

Wisława SzymborskaMaria Wisława Anna Szymborska književna kritičarka Nobelove nagrade za književnost. seli u Krakow, u kojemu je živjela do kraja života. U objavljuje svoju prvu pjesmu ) u dnevnim novinama . Studirala je godine. Nakon studija radila je u uredništvu lista (Književni život). godine, a potom slijede zbirke Pytania

Wisława Szymborska – Odczyt Noblowski 1996 English Swedish Polish Poeta I Świat. Podobno w przemówieniu pierwsze zdanie jest zawsze najtrudniejsze. A więc mam je już poza sobą … Ale czuję, że i następne zdania będą trudne, trzecie, szóste, dziesiąte, aż do ostatniego, ponieważ mam mówić o poezji.

Maria Wisława Anna Szymborska (1923–2012) was a Polish poet, essayist, translator and recipient of the 1996 Nobel Prize in Literature. Born in Prowent, which has since become part of Kórnik, she later resided in Kraków until the end of her life. In Poland, Szymborska's books have reached sales rivaling prominent prose authors: although she

A potem już samodzielnie Wisława Szymborska: "Pod sztandarami rewolucji wzmocnić warty. Wzmocnić warty u wszystkich bram. Oto Partia ludzkości wzrok. Oto Partia siła ludów i sumienie. Nic nie pójdzie z Jego życia w zapomnienie". Wstępującemu do Partii "Pytania brzmią ostro. Ale tak właśnie trzeba. Bo wybrałeś życie komunisty
Do­pie­ro człe­ku twój wiek doj­rza­ły Od­sła­nia ży­cia urok wspa­nia­ły, Gdy łyk po­wie­trza z wy­sił­kiem ła­piesz, Rwie cię w ko­la­nach, na scho­dach sa­piesz, Ser­ce jak głu­pie szyb­ko ci bije, Lecz w każ­dej chwi­li czu­jesz, że ŻYJESZ! [] „Oda do starości”, Wisława Szymborska
Wisława Szymborska, Czesław Miłosz, Władysław Reymont i Henryk Sienkiewicz to polscy laureaci literackiej Nagrody Nobla. W tym roku na listach potencjalnych kandydatów do nagrody są m.in. Olga Tokarczuk i Adam Zagajewski.
Wisława Szymborská, Maria Wisława Anna Szymborska ( 2. července 1923 Bnin, Polsko – 1. února 2012 Krakov, Polsko [1]) byla polská básnířka, esejistka, literární kritička a překladatelka francouzské literatury, laureátka Nobelovy ceny za literaturu za rok 1996 [2]. Szymborskou do češtiny překládá zejména Vlasta 27. rocznica Nagrody Nobla dla Wisławy Szymborskiej. "Za siłę poetyckiego spojrzenia". 3 października 1996 roku Wisława Szymborska została laureatką nagrody Nobla w dziedzinie literatury. - Mam nadzieję, że nie przewróci mi się w głowie – powiedziała poetka tego dnia dziennikarzom na zwołanej konferencji prasowej. Prawdopodobnie autorstwo wiersza zostało przypisane naszej noblistce z uwagi na podobieństwo tytułu. Choć sama Wisława Szymborska nigdy wiersza pod tytułem Oda do starości nie napisała. Odnosi się zresztą do tego wprost fundacja jej nazwiska zajmująca się spuścizną artystyczną po naszej wielkiej poetce. Link do sprostowania. Wisława Szymborska foi uma poetisa, ensaísta e tradutora polonesa. Autora de mais de 15 livros de poesia, também se dedicou a ilustrar e editar. Durante sua juventude, Wisława se viu forçada a estudar de forma clandestina em uma Polônia ocupada pelos nazistas. Após a guerra, ela se transformou em uma defensora do comunismo. UXNuS.