🕺 Odszedłeś Cicho Bez Słów Pożegnania

Samuel Pereira na Twitterze napisał: „Skontaktowaliśmy się w tej sprawie z sędzią Sądu Najwyższego Martą Romańską. Zaczęła podnosić głos, straszyć, wypytywać o źródła i wmawiać, że nie wiadomo czy do przestępstwa doszło i że nie mamy prawa o tym mówić”. W rozmowie telefonicznej wyraźnie zdenerwowana sędzia Ksiądz Zdzisław Przybysz, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonej Górze, nie żyje. Ta druzgocąca wiadomość nadeszła niespodziewanie. "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania", czytamy na stronie parafii. Zielona Góra. Nie żyje ksiądz proboszcz Zdzisław Przybysz Zaledwie rok temu parafia pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonej Górze świętowała powitanie nowego proboszcza, księdza Zdzisława Przybysza. Aż tu nagle, w poniedziałek (9 listopada), niespodziewanie nadszedł cios. Druzgocąca wiadomość o śmierci duchownego. "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał, swym odejściem nas smucić..., tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią do nas wrócić. Odszedłeś tak nagle, pozostawiając smutek i wielki żal... . A chciałeś jeszcze tak wiele dokonać. Księże proboszczu w naszych sercach trwać będziesz na zawsze", czytamy na stronie parafii. Mieszkańcy uwielbiali duchownego, znał prawie każdego po imieniu i tak też zwracał się do wiernych. "Wyjątkowa postać", mówią. Zielona Góra. "Ksiądz Przybysz był wyjątkowym kapłanem" Ks. Zdzisław Przybysz urodził się w 1964 r. w Gorzowie Wlkp. Święcenia kapłańskie przyjął w 1989 r. Był wikariuszem w Deszcznie, Gorzowie Wlkp., Krośnie Odrzańskim i Strzelcach Krajeńskich. Od 2003 r. był proboszczem w Kosieczynie. W ubiegłym roku bp Tadeusz Lityński mianował go proboszczem parafii pw. MB Częstochowskiej. Był także diecezjalnym ojcem duchownym. Najwięcej czasu spędził w Kosieczynie, bo aż 16 lat, z czego przez 15 lat pełnił obowiązki dziekana dekanatu babimojskiego. Zaledwie rok funkcjonował jako proboszcz w Zielonej Górze. To wystarczyło, by wierni poznali się na nim i określali go "wyjątkowym kapłanem". - Będzie nam go bardzo brakować - czytamy w mediach społecznościowych. Dramatyczna walka z koronawirusem w Polsce
Nekrologi. 1653. 1. Opublikowane w Express Bydgoski. "Odszedłeś cicho i bez pożegnania, jak ktoś, kto nie chce swym odejściem smucić, jak ktoś, kto wierzy w chwili rozstania, że ma niebawem z dobrą wieścią wrócić". "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby umarł, żyć będzie. Każdy kto żyje i wierzy
„Odszedłeś cicho, bez słów jakbyś nie chciał swym odejściem smucić…Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,Że masz niebawem z dobra wieścią wrócić”./Ks. J. Twardowski/ Z głębokim żalem i smutkiem informujemy, że 15 lipca 2022 roku odszedł Konrad Gajewski – nasz wieloletni uczeń, zawsze uśmiechnięty i pogodny chłopiec. Śmierć zawsze jest nie na miejscu i zawsze nie w porę – za szybko, za rano, za nagle. Przychodzi i zostawia ból. Ból, który ukoić mogą tylko wspomnienia. Nie znajdujemy słów, by wyrazić smutek i pustkę jaką odczuwamy po jego stracie. Łącząc się w żałobie i smutku chcielibyśmy złożyć rodzinie i wszystkim bliskim kondolencje oraz wyrazy współczucia. Dyrekcja, Grono Pedagogiczne wraz z całą Społecznością Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego w Węgrowie.
„Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić… tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.” Ks. Jan Twardowski. 🕯️ W imieniu całej redakcji Zaginieni przed laty, składamy najszczersze wyrazy współczucia rodzinie Pana Macieja. 🕯️

Posts Ask me anything Archive „Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smuci… tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.”— ks. Jan Twardowski pożegnanie słowa utraty strata utrata powroty See more posts like this on Tumblr #pożegnanie #słowa #utraty #strata #utrata #powroty More you might like martwe-zyciexxi-deactivated2019 Ostatnio nasza rozmowa skończyła się tak, jakby to było ostatnie pożegnanieYoungblood zagubiona-w-depresji “Utrata przyjaciół jest bolesna, zwłaszcza gdy nie rozumiesz dlaczego ich straciłeś.” — 13 powodów mymindmystars Uczucia są niepotrzebne. Nikt nie zwraca na nie uwagi. Ale słowa tak. siedemnasty-marca “Kurwa mać, wiadomość do wszystkich którzy rzucają słowa na wiatr: wrażliwe osoby to zapamiętują, później cierpią przez to, że są tak naiwne i łatwowierne, a przez to przywiązują się do takich ludzi. Uważajcie na to co mówicie i dopóki nie wiecie jak wielka wartość mają słowa to zamknijcie buźki.” — moje, starość ruskidiabel Nie pamiętałam o Tobie przez długi czas. Nawet powiem więcej - zauroczyłam się kimś innym. Nie wspominałam już tych wspólnie spędzonych chwil. Wyparłam z pamięci wszystkie słowa, które od Ciebie usłyszałam. Przez pewien czas czułam się wolna. Byłam pewna, że pokonałam to uczucie. Aż nagle, pewnego smutnego wieczoru, zatęskniłam. Zatęskniłam za Tobą, mimo że ktoś inny właśnie mi pisał, że jestem piękna. Zatęskniłam za Tobą, mimo iż obiecywałam sobie, że nie dopuszczę do siebie tej tęsknoty. Ale zatęskniłam. I nawet nie wiesz, jak bardzo. Czułam przy Tobie, że jestem w jestmizimnowserce “Przeżywam swój własny koniec świata i nie pierdol mi o tym, że nie wiem, jak boli strata.” — @jestmizimnowserce malusiaagwiazdka whiteanegeles whiteanegeles “Potrzebuję kogoś, kto się nie podda. Potrzebuję kogoś, kto nie pozwoli mi martwić się o jutro, kogoś, kto każdego wieczoru będzie zapewniał mnie, że rano nadal będzie obok i zawsze dotrzyma słowa. Kogoś, kto będzie chciał być nawet wtedy, kiedy sama siebie nie będę mogła znieść. Wszystko, czego potrzebuję, to obecność. Poczucie bezpieczeństwa, że ten, którego kocham, nie zniknie nagle, niezapowiedzianie, bez słowa. Wyobrażasz sobie, jak wspaniałe muszą być noce, kiedy zasypiasz z pewnością, że już nic złego nie może się stać” — nieznany niebotysiacagwiazd 19/06/18Odeszłaś bez słowa Powoli opuszczając moje życie Pozbierałaś po sobie wszystkie wspomnienia Wszystkie wspólne chwile Postanowiłaś mnie wymienić Podarować siebie komuś innemu Lepszemu Nie zatrzymałam cię gdy zamykałaś za sobą drzwi za którymi stałam jaLecz powiedz mi Czemu ciągle je otwierasz gdy okazuje się że potrzebujesz pomocy?AW nieidealna--ksiezniczka “MOŻESZ… Kochać się z nią namiętnie na kuchennym blacie lub odwalić szybką pozycję i do spania. Zaprosić na kolację lub narzekać, że nie zrobiła nic do jedzenia. Przegadać z nią całą noc lub zasnąć bez słowa. Wziąć ją na spacer lub przełączać kanały w telewizorze. Oddać jej swoją bluzę lub patrzeć jak przy tobie marznie. Przytulić ją, gdy się boi lub wyśmiać by nie dramatyzowała. Wysłuchać, gdy opowiada Ci o zmartwieniach lub mieć pretensję, że przesadza. Wysłać jej krótką, miłą wiadomość z pracy lub iść w zaparte, że nie miałeś wolnych 15 sekund. Przygotować kąpiel, zrobić masaż lub stwierdzić, żeby poszła spać jak jest zmęczona. Dać w sobotę okazję, aby włożyła sukienkę i szpilki lub pozwolić, aby spędziła wieczór sama. Pokazywać swoją miłość w czynach lub wciąż serwować słowa bez pokrycia. Zapewnić, że jest twą jedyną, piękną lub oglądać inne dupy na instagramie. Możesz… Sprawić aby czuła się kochana lub narzekać, że dziwnym trafem Wam się nie układa. Możesz skończyć wymyślać, że do kochania są potrzebne pieniądze i Bóg wie co. Do kochania jest potrzebne przede wszystkim… KOCHANIE i odrobina szczerych chęci.” — Kobus niemily wytłumacz mico takiego masz w sobie, że tylko ciebie spośród miliardów ludzi pragnę kochać

Nowy pomnik został wykonany z białego kamienia. Na nagrobku umieszczono zdjęcie Kamilka, datę jego urodzin i śmierci, a także cytat z księdza Twardowskiego: „Odszedłeś cicho, bez słów

„Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić… tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.” Ks. Jan Twardowski Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że w dniu 2 maja 2016 roku zginął tragicznie nasz kolega i wieloletni nauczyciel Sebastian Guderski Żonie, dzieciom, rodzicom oraz bliskim składamy wyrazy współczucia. Społeczność Gimnazjum nr 1 w Lęborku „Nic pewniejszego od śmierci. Nic bardziej niepewnego od jej godziny” św. Antoni z Padwy Stajemy dziś w obliczu ogromnej straty, jaka nas tak okrutnie dotknęła. Pragniemy pożegnać wspaniałego człowieka: Syna i Brata, Męża, Ojca, Kolegę i Przyjaciela, Nauczyciela. Drogi Sebastianie, Każdy z nas będzie nosił swój własny obraz tego, kim byłeś w jego życiu. Bo niezaprzeczalnie Twoja osoba odcisnęła głębokie piętno w tych, którzy mieli to szczęście, że Cię poznali, że mogli z Tobą żyć i pracować, że mogli się od Ciebie uczyć. Doświadczając codziennego bycia z Tobą, doświadczaliśmy Twojej dobroci, niesamowitej i jakże wyjątkowej sympatii, życzliwości. Zawsze mogliśmy liczyć na Twoje wsparcie i bezinteresowność, bo przecież nie było dla Ciebie spraw nie do załatwienia. Dzięki Tobie i Twemu niepowtarzalnemu poczuciu humoru nasze twarze rozjaśniał uśmiech. Bo jak się nie uśmiechać na wspomnienie Twoich niesamowitych, kolorowych krawatów na każdą okazję, które stały się Twoim znakiem rozpoznawczym. Anegdoty, które opowiadałeś czy żarty, które robiłeś przejdą zapewne do historii naszej szkoły. Będą - być może - mieć swoje liczne wersje przekazywane wśród uczniów, których uczyłeś języka Szekspira i Tolkiena. Po wielokroć przywołamy Twoje imię, by o czymś opowiedzieć i osobę, by wydobyć z zakamarków pamięci jakieś wydarzenie. Drogi Sebastianie, Przyjacielu, Kolego, Nauczycielu Twego pogrzebu nie było w planie. Śmierć tak nagle przybyła, zburzyła nasze wspólne plany, zamiary, marzenia… Łączymy się w ogromnym smutku z Twoją najbliższą rodziną: Żoną, Dziećmi i Rodzicami. Składamy Im wyrazy najgłębszego współczucia. Wierzymy, że tam, po drugiej stronie, będziesz na nas czekał i to właśnie Ty opowiesz nam o niebie. Nie trzeba słów, kiedy czarny anioł zamyka usta tym, którzy byli bliscy, kiedy podcina skrzydła tym, którzy powinni latać, kiedy zabiera oddech tym, którzy powinni żyć. Pozostaje głucho milczeć, wypatrując aniołów nadziei. Żegnaj… Dyrekcja, koleżanki i koledzy, pracownicy obsługi i administracji, uczniowie i rodzice "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić. Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą
Skip to content O Fundacji Komu pomagamy Obszary pomocy Edukacja Kultura Praca Środowisko naturalne Wychowanie Zdrowie Bezpieczeństwo żywnościowe Jak mogę pomóc? Podaruj nam 1% podatku Przekaż nam darowiznę Zorganizuj zbiórkę wśród znajomych Gorący Kubek – miesięczne śniadanie dla dziecka Kup książkę Afro-refleksje Album Jubileuszowy Misjonarza ks. Wojciecha Kościelniaka Droga Krzyżowa Między Taborem a Golgotą. Wspomnienia Misjonarza Zasil Fundusz Szkolny Zasil Fundusz Zdrowia Zbieraj Makulaturę na Misję Zostań wolontariuszem Fundacji Kiabakari Projekty Projekty wolontariackie Afya Bora – Doskonałe Zdrowie Huduma ya Kwanza – Wolontariat Pierwsza Pomoc Ili Wawe Na Afya – Aby zdrowie mieli Wolontariusze na Sygnale – Wolontariat Polska Pomoc Projektu rozwojowe Upendo Unaojali – Troskliwa Miłość Mbegu Njema – Dobre Ziarno Mbingu Na Dunia – Mavuno Ya Mvua – Niebo i Ziemia – Wodne Żniwa Shule Bora- Świetna Szkoła Tazama Na Tabasamu- Spójrz i Uśmiechnij Się Salama zaidi lamadi – Bezpieczniej w Lamadi Mvua na Jua – Lengo Moja (Deszcz i Słońce – Jeden Cel) Shule yangu, Nyumba yangu (Moja szkoła, mój dom) Inne projekty Rolki bez granic Współpraca z firmą deweloperską Murapol SA Ambulans dla Kiabakari Sprawozdania Kontakt Facebook Youtube Trudno coś powiedzieć , kiedy łzy się same cisną do oczu w obliczu nagłej śmierci Księdza Pawła, który był przez lata Przyjacielem Fundacji i po cichu wspierał nasze działania, również finansowo. Dziękujemy za wszystkie te lata i spoglądamy w Niebo z prośbą o Miłosierdzie Boże i wieczny odpoczynek dla Ciebie. Księże Pawle, wstawiaj się nadal za nami. Do zobaczenia!
\n \n \n odszedłeś cicho bez słów pożegnania
Subskrybuj "Gazetę Olsztyńską" na Google News. Już dziś! Nowe wydanie Gazety Olsztyńskiej! Tagi: Nidzica Stanisław Wiatrowski pogrzeb UTW. PODZIEL SIĘ. „Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania, Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić, Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, Że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić”. Andrzeju, „odszedłeś cicho, bez słów pożegnania, jakbyś nie chciał swym odejściem smucić, jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić” – słowa ks. Jana Twardowskiego oddają nasze zdumienie, że jednak każde życie ma swój kres, także Twoje. Nikt z nas nie przypuszczał, że nasze kolejne z Tobą spotkanie odbędzie się na…cmentarzu. Jeszcze niedawno byłeś wśród nas, pracowaliśmy wspólnie, rozmawialiśmy, żartowaliśmy mijając się na szkolnych korytarzach. Jest nam smutno, jest w nas żal, że teraz nasza codzienność naznaczona została kolejną stratą. Niechciana śmierć przekreśliła wszystkie Twoje plany, zniweczyła marzenia…. Non omnis moriar – pozostawiłeś trwały i serdeczny ślad w naszych sercach,będziesz żył w naszej pamięci!Łącząc się w żałobie i smutku, Bliskim Andrzeja składamy wyrazy Pracownicy i Społeczność UczniowskaZespołu Szkół Technicznych im. Eugeniusza Kwiatkowskiegow Grodzisku Wielkopolskim 17 „Zadziwiające jak osądzamy bliskich, nie zdając sobie sprawy z podłości naszego lekceważenia, dopóki ich nam nie zabraknie, dopóki nie zabiorą ich nam.

4 stycznia 2020 r. zmarł ks. kanonik Wojciech Jasiński, wieloletni proboszcz parafii Starczów i nauczyciel religii w Szkole Podstawowej nr 2 im. Papieża Jana Pawła II w Kamieńcu Ząbkowickim Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał, swym odejściem smucić… tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić. Z głębokim żalem i smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci ks. kanonika Wojciech Jasińskiego, proboszcza parafii Starczów, który swoją dostojną posługą przy ołtarzu wyzwalał spokój i dobro duchowe Kościoła. Był szanowanym, lubianym, zawsze oddanym dla wiary i drugiego człowieka kapłanem. Śp. ks. kanonik Wojciech Jasiński pozostanie w naszej pamięci zarówno jako wspaniały proboszcz, bardzo zaangażowany przez dwadzieścia dwa lata w swoją duszpasterską pracę na terenie Starczowa i Kamieńca Ząbkowickiego 2, jak i znakomity nauczyciel religii oraz prawdziwy przyjaciel szkoły. Był z nami, jak prawdziwy Ojciec, do ostatniej chwili swojego życia, pomimo ciężkiej choroby i związanego z tą chorobą cierpienia. Pokazał nam, jak z godnością przeżywać trudne chwile w życiu, jak pokonać własny strach przed śmiercią. Do ostatnich dni swojego życia troszczył się o nasze kościoły i o swoich parafian. Dawał wspaniały przykład żarliwej wiary i umiłowania Boga. Cierpliwie uczył nas znaczenia codziennej modlitwy i praktyk religijnych. Odprawiał wspaniałe, niezapomniane Msze święte i nabożeństwa. Podejmował wiele działań w kościele, szkole i środowisku służących budowaniu lokalnej wspólnoty. Prowadził owocne katechezy, które zapamiętamy jako wspólne poszukiwanie prawdy i dobra, konkretne wymagania, motywowanie nas do wysiłku oraz docenianie i wynagradzanie tego wysiłku. Był zawsze pogodny, serdeczny, życzliwy, uśmiechnięty, żartobliwy, pełen pomysłów, zaangażowania i poświęcenia, w każdej sytuacji gotowy otoczyć swoich parafian prawdziwie ojcowską opieką. Śp. ks. kanonik Wojciech Jasiński włożył istotny wkład w budowanie historii i tradycji naszej szkoły. Był bardzo zaangażowany w nadanie szkole imienia Papieża Jana Pawła II i sztandaru, powstanie i wzbogacanie Izby Patrona, budowę i odsłonięcie pomnika Papieża Jana Pawła II, przygotowanie spotkania przedstawicieli społeczności szkolnej z Papieżem Janem Pawłem II w Krakowie oraz pielgrzymek do Wadowic i miejsc świętych, organizację pełnych wrażeń i wzruszeń spotkań społeczności szkolnej z kardynałem Henrykiem Gulbinowiczem, biskupem Ignacym Decem, biskupem Adamem Bałabuchem oraz z wieloma misjonarzami. Włączył szkołę do ogólnopolskiej oraz diecezjalnej Rodziny Szkół imienia Jana Pawła II. Pozyskał dla społeczności szkolnej osobiste Błogosławieństwo od Ojca Świętego. Zawsze uczestniczył w spotkaniach i wspólnych modlitwach społeczności szkolnej, parafialnej i gminnej w kościele oraz przy pomniku Papieża Jana Pawła II z okazji kolejnych rocznic pontyfikatu, urodzin, śmierci, beatyfikacji i kanonizacji Jana Pawła II. Odprawiał niezapomniane liturgie z okazji ważnych szkolnych uroczystości i wydarzeń. Był z nami podczas spotkań opłatkowych, Jasełek, licznych szkolnych uroczystości, imprez i wycieczek. Udzielał nam swojego kapłańskiego błogosławieństwa. Wspierał wiele szkolnych przedsięwzięć, które uczyły nas miłości bliźniego, szacunku wobec drugiego człowieka, budowania więzi międzyludzkich, refleksyjnej postawy wobec ludzi znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej, umiejętności dzielenia się z innymi, pomocy potrzebującym. Gdyby miłość mogła uzdrawiać, a łzy wskrzeszać – dziś byłbyś z nami. Czcigodny Księże Proboszczu – spoczywaj w pokoju! Niech spotkanie ze Zmartwychwstałym Chrystusem będzie dla Ciebie nagrodą za owocną i pełną oddania drugiemu człowiekowi posługę kapłańską. Rodzinie i Bliskim Zmarłego ks. kanonika Wojciecha Jasińskiego składamy wyrazy głębokiego żalu i współczucia. Łączymy się w modlitwie z wszystkimi, którym nasz Czcigodny Ksiądz Proboszcz był bliski. Dyrekcja, nauczyciele, pracownicy administracji i obsługi, uczniowie, przedszkolaki i rodzice Zespołu Szkół nr 2 w Kamieńcu Ząbkowickim

Odszedłeś cicho i bez pożegnania, Jak ten, co nie chce swym odejściem smucić, Jak ten, co wierzy w chwili rozstania, Że ma niebawem z dobrą wieścią wrócić. 17.01.2017 Artur Horodeński
„Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania, Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić, Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, Że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić”. Drogi Staszku! Te słowa Księdza Jana Twardowskiego adresowane są jakby tylko do Ciebie. My słuchacze Uniwersytetu III Wieku szczególnie odbieramy treść cytowanej sentencji. Mieliśmy nadzieję, że jak zwykle zainaugurujesz nowy rok akademicki. Przecież przez 8 lat byłeś naszym Prezesem. Przez ten czas wydarzyło się wiele wspaniałych rzeczy, których byłeś inicjatorem. Przez kolejne lata będziemy wspominać interesujące wykłady z różnych dziedzin nauki, wycieczki do Warszawy, podczas których zwiedziliśmy główne obiekty stolicy, a także oglądaliśmy spektakle teatralne. Nawiązałeś współpracę z Uniwersytetem Warmińsko–Mazurskim, która zaowocowała licznymi spotkaniami z pracownikami naukowymi uczelni, byłeś także inspiratorem przedwyborczych debat kandydatów na burmistrza. Swoim osobistym zaangażowaniem rozbudziłeś twórcze poszukiwania i uczestnictwo w życiu kulturalnym. Nie sposób wymienić Twoich Staszku dokonań, bo jest ich bardzo dużo. Będzie nam Cię brakowało, albowiem zawsze byłeś dla nas życzliwy, wsłuchiwałeś się w nasze głosy dotyczące pracy uniwersytetu, tworzyłeś miłą i serdeczną atmosferę, zabiegałeś o to, by w naszej uczelni działo się dużo dobrego. Dzięki Twoim kontaktom mogliśmy zaistnieć w nidzickim środowisku, a także wśród Uniwersytetów III Wieku w Staszku! Dzisiejszy dzień jest dla nas wyjątkowo trudny. Odchodzisz, ale pozostajesz w naszych kronikach, jednak przede wszystkim w sercach i umysłach słuchaczy. Twoja śmierć jest nie tylko ciosem dla nas, ale przede wszystkim Twojej żony, dzieci i wnuków. Wobec nieszczęścia, które spadło na Ciebie Ninko oraz Twoich bliskich niełatwo znaleźć słowa otuchy, można życzyć jedynie sił do zniesienia tego bólu, który tylko czas może złagodzić. Prosimy przyjąć od nas wyrazy najszczerszego Uniwersytetu III Wieku
Marcel Żegnamy Cię słowami ks. Jana Twardowskiego " Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał, swym odejściem smucićTak jakbyś OsobyMiejscaMapaWydarzeniaCmentarzeOgłoszeniaIdea portaluWsparcie X Zaloguj sięRejestracja PolskiDeutschEnglishРусскийLietuviųLatviešuFrancaisPolskiHebrewУкраїнськийEestikeelne Nasi bliscy są z nami dopóki pamięć o nich nas nie opuściła "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał, swym odejściem smucić... tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić" Nie występują żadne powiązania XDodaj kondolencjeDodaj anonsDodaj wspomnienieOkreśl cmentarz Dziękujemy za wizytę w naszej encyklopedii. Jeśli podoba się Wam to co robimy, zapraszamy do udziału w projekcie "Nekropole". Nie mamy możliwości napisania o wszystkich zmarłych bez Waszej pomocy. Każdy z Was może w Nekropole dodać zapisy o krewnych i znajomych dla zachowania wspomnień o nich dla następnych pokoleń. Składamy również podziękowania tym, którzy chcą wesprzeć finansowo encyklopedię aby mogła dalej się rozwijać. Stowarzyszenia: Biedrība Nr. Rej.:40008208926 Bank:AS SWEDBANK Nr rachunku.:LV12HABA0551036552408 Kod bankowy:HABALV22 Wszyscy jesteśmy niewielką częścią historii ludzkości, zapraszamy do pisania jej razem! x Jerzy Nowicki : Nekrologi „Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić… Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić” Z żalem zawiadamiamy, że w dniu 14.04.2023 r. w wieku 85 lat odszedł do wieczności dr inż.
(Tekst sponsorowany) Odszedłeś cicho, bez słów jakbyś nie chciał, swym odejściem smucić…Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,Że masz, niebawem, z dobrą wieścią wrócić. W imieniu Rodziny dziękujemy Wszystkim, którzy tak licznie przybyli na uroczystości pogrzebowe naszego drogiego Taty Włodzimierza Maruniewicza. Dziękujemy księżom za odprawioną mszę św. koncelebrowaną i wygłoszone Słowo Boże: – Księdzu dziekanowi, proboszczowi parafii św. Jakuba Większego Apostoła w Święciechowie Błażejowi Stróżyckiemu, – Księdzu Karolowi Kozłowskiemu superiorowi Domu Nowicjatu Towarzystwa Chrystusowego w Morkowie, – Księdzu kanonikowi, dziekanowi i proboszczowi parafii św. Jadwigi Śląskiej w Siekierkach Wielkich Ireneuszowi Rafalskiemu oraz organiście panu Markowi Tulewiczowi. Dziękujemy przybyłym pocztom sztandarowym: – NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność” z powiatu pilskiego, leszczyńskiego i poznańskiego, – Ojców Różańcowych parafii Św. Jakuba Większego Apostoła w Święciechowie Dziękujemy przybyłym osobom i delegacjom: – senatorowi RP Jerzemu Chróścikowskiemu, wieloletniemu przewodniczącemu NSZZ RI “Solidarność” z którym Tata współpracował przez wiele lat w Prezydium Rady Krajowej NSZZ RI “Solidarność”, – delegacjom NSZZ RI „Solidarność” z województwa wielkopolskiego, z powiatu pilskiego, gnieźnieńskiego, poznańskiego, śremskiego, obornickiego, leszczyńskiego, rawickiego, kościańskiego i gostyńskiego, – przedstawicielom Komitetu Obrony Polskiej Ziemi “Placówka”, – delegacjom NSZZ RI „Solidarność” z województwa dolnośląskiego i powiatu górowskiego, Dziękujemy przedstawicielom instytucji współpracujących ze związkiem NSZZ RI „Solidarność” w sprawach rolnictwa a mianowicie: – z Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa oddział w Poznaniu, – z Wielkopolskiej Izby Rolniczej Dziękujemy Wójtowi Gminy Święciechowa panu Markowi Lorychowi, byłemu dyrektorowi Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu, z którym nasz św. pamięci Tata współpracował przez wiele lat w Radzie Społecznej Doradztwa Rolniczego, -Dziękujemy przedstawicielom Szkoły Podstawowej w Długiem Starem Dziękujemy sąsiadom, przyjaciołom i wszystkim, którzy przez obecność na ostatniej ziemskiej drodze naszego Taty wyrazili mu swój szacunek i wdzięczność. Pogrążona w smutku rodzina.
W dniu 31 marca 2020r. redakcja GNIEZNO-FAKTY-INTERWENCJE zwróciła się z wnioskiem do Prokuratury Rejonowej w Śremie o informację w sprawie odwołania od decyzji o umorzeniu śledztwa w sprawie o rzekomych nieprawidłowości podczas konkursu z czerwca 2016r. na świadczenie usług medycznych na oddziale chirurgicznym w Szpitalu Pomnik Chrztu Polski w Gnieźnie. Z otrzymanych informacji

Widząc nagrobki, choć się w proch trupy rozsuły, Jakiejż pychy nie znaczą pisane tytuły? Kiedy żywszy, nie mając żadnej cnoty w sobie, Tysiącem ich po śmierci na kamieniu skrobie, Chcąc wsławić u późnego imię swe potomstwa; Żyjąc by tak wielkiego musiał wstydzić kłamstwa, Umarły nie dba, przeto tytułów nie skąpi. A śmierć jest tak punktualna, że nie zawsze w porę Aniołkiem Byłaś na ziemi, Aniołkiem jesteś w niebie. Módl się za nami wszystkimi, Bo nam tu smutno bez ciebie Ave Maria Błogosławieni, którzy umierają w Panu Boże bądź wola Twoja Boże zbaw Bóg jest miłością Bóg tak chciał Boże nie bądź mi sędzią ale zbawicielem Co tak bardzo kochaliśmy Dziś w grobie się mieści Co najdroższe Bóg zabrał A nie zabrał boleści Czeka na zmartwychwstanie Cześć jego pamięci Dla ludzi za wcześnie, dla Boga w sam raz Dłoniom daleko, sercu zawsze blisko Dobra jest śmierć, gdy się żyło na krzyżu. Doświadczony cierpieniem Ratuj się wiecznym zbawieniem Drzewa nie szumcie Ptaki nie śpiewajcie Mojemu Bratu W śnie nie przeszkadzajcie Dzieli nas tylko czas "Garstka popiołu ziemią przykryta ostatnia resztka człowieka koleją życia stłoczona po znoju nagrody tu czeka." Groby wy nasze, ojczyste groby, Wy życia pełne mogiły, Wy nie ołtarzem próżnej żałoby, Lecz twierdzą siły. Jak gwiazda gdy nagle gaśnie w oddali tak ty z pośród nas znikłaś Smutniśmy zostali.. Jako pierwiosnek zabłysnął, A już go kamień grobowy przycisnął. Jezu, pod krzyż Twój składam skarb swój Jezu ufamy Tobie Jezu w Tobie pokładam nadzieję moją Jeśli los w to miejsce sprowadzi Polaka, Niech czułą łzę uroni na grobie rodaka, Co cnoty i Ojczyzny miłość w serce wszczepił I dla niej sił starganych tutaj nie pokrzepił. Krótkim życiem długi żal rodzicom zostawiła. Me życie o niebie śniło Sercu nadzieję spotkało Z uśmiechem na ustach płakało Ze łzami odeszło i istnieć przestało Można odejść daleko i zawsze być blisko Módlmy się za jego duszę Można odejść na zawsze by stale być blisko Na zawsze w naszych sercach Nie umiera Ten, Kto Jest w pamięci naszej Nie szukajcie mnie tu lecz w sercach waszych Niech spoczywają w pokoju Non omnis moriar (łac. Nie Wszystek umrę…) Odszedłeś. W żalu serca nasze, w Bogu ukojenie. Ojcze, nade mną płakać nie potrzeba, Moja niewinność wzniosła mnie do nieba. Pamięć droższa od słów Pamięć nie umiera Piękne chwile,zostały w mojej głowie, Co teraz robić?,wiem nikt mi nie powie, Aby nie zapomnieć,napisane memoria, Koniec...bo to przykra historia, Widzę gdzie obecnie się znajduje, Źle z tym wszystkim dookoła się czuje, Naprawdę boli nad sobą się nie lituje, Do Ciebie dążę,tylko Ciebie oczekuje! Wszystkie dni,Tyle chwil, Znów mi się śnisz,W ciszy gdy Ty jesteś blisko, Moje serce,Twoim miejscem, Jedno przejście, chciałbym więcej Pod krzyż Twój O Panie Nasz ukryliśmy skarb nasz. Jezu pod Krzyż Twój Złożyliśmy skarb swój. Pokój jego duszy Postać tak znana i DROGA co noc przed oczyma mi staje i widzę dzieciństwo od nowa i MATKĘ co rady mi daje i chcę podziękować za wszystko jak tylko najprościej potrafię wyciągam jak dziecko swe dłonie i trafiam na JEJ FOTOGRAFIĘ. Powiedz mi najdroższy, skąd mam Cię Wyglądać -czy ze wschodu, czy z zachodu, czy z tej północy -ja za tobą, synu, wypłakałam oczy. Powiększył grono aniołków Pozostawiłeś nam nie tylko smutek, ale i swą miłość. Prosi o modlitwę Prosi o westchnienie do Boga Prosi o Zdrowaś Maria Prosi o zmartwychwstanie Przeszła i zgasła Jak promień słońca ta ukochana i ta kochająca Przychodzę westchnąć na mogile W której spoczywasz mężu drogi Ach! znikły jasne szczęścia chwile Odkąd śmierć weszła w nasze progi Przyszedłeś na świat by nauczyć nas miłości, odszedłeś, byśmy podęli swoją nicość Rozłąka jest naszym losem, spotkanie naszą nadzieją. Rozpacz i pustka zostały po Tobie A dla nas tylko łzy na Twoim grobie Rozstałaś się córko, na czas dłuższy z nami. My mogiły twej pilnując, zraszamy ją łzami. Są ludzie i chwile, których się nie zapomina . Spoczywaj w Bogu Spoczywaj w pokoju Spoczywają w nadziei Śpij Aniołku Kochany na czas krótki nam zesłany Taka była wola Boża Uleciałeś znów w przestworza. Śpij Kochanie Snem Anioła Tam Cię Zbudzić Nikt Nie Zdoła Śpij Mateczko Snem Anioła Nikt z nas zbudzić cię nie zdoła Ani łzy nasze, ani westchnienia, Nie obudzą cię z uśpienia. Śpij Tatusiu kochany Tak przedwcześnie nam zabrany Śpij w pokoju Śpij z aniołkami Śpisz cicho nasza szczebiotko złocista Marzysz to pośród swej malutkiej groty, Do snu Ci szumi ta trawa falista, Bezdenny ból nasz i nieme tęsknoty. To płacze serce tak cichutko łka, a w smutnym oku zastygła łza. To płacze serce nad losem swym, odeszło szczęście i Ty wraz z nim. Tu oczekują zmartwychwstania Ty, coś zginął dla idei Chwała ci... Boś padł w progu Twej nadziei Nie czekając swej kolei Jasnych dni... "Ukochany nad życie pełnia życia siły Spocząłeś snem wiecznym wśród cichej mogiły. Bolesna nam bez Ciebie będzie życia droga. Lecz kiedyś śmierć nas złączy u stóp Pana Boga." W tobie Boże ufność i nadzieję mamy Wicher śmierci cię zerwał i rzucił w błękity jak kwiat czerwiem toczony choć ledwie rozwity duch uleciał, ty cicho pod ziemią macierzą ległeś i serca nasze i łzy tutaj leżą. Wieczny odpoczynek racz im dać Panie Witaj Krzyżu Zbawienia Wola Twoja Panie Wszystko na świecie prędko przeminie płomienie zgasną, woda przepłynie przeminie radość i to co boli czasy nieszczęścia i niedoli Minęło szczęście przyszło cierpienie a pozostało tylko wspomnienie. Zabłysłaś jako szczęście urojenie złote I zgasłaś zostawiając łzy, ból i tęsknotę Zaledwie że nam promyk nadziei zabłysnął, Już cię kamień grobowy przycisnął. Radość gdyśmy cię mieli, nierówna boleści, Jaka się po Twej stracie w naszym sercu mieści. Zgasłaś mały aniołku jak kwiat majowy Nic nie chcąc od tej ziemi Nad kamień grobowy. Zginął syn jak lilii kwiat Nam pozostał w sercu bolesny ślad. Znikłaś nam z oczu na wieczne sny zostawiłeś nam smutek i gorzkie łzy Znikłeś wśród nas szczęście drogie Jak nikną w słońcu ranne mgły Frunąłeś w wyższe krainy Nam pozostawiłeś ból i łzy Zwiędłaś jak róża, gdy ją mroźny wiatr zawieje, Ciężką ojcowskie serce okrywszy żałobą; Tę mi jedną w starości zostawiasz nadzieję, Że wkrótce pójdę za tobą. Życie krótkie jest jak westchnienie paląc się Twoim płomieniem. Czemu wielki Boże mój musisz gasić płomień swój? Żyłaś niedługo, cierpiałaś wiele spoczywaj w pokoju nasz słodki aniele odeszłaś od nas choć było ci wcześnie i słonko ci zaszło choć był dzień jeszcze Żyłem bo chciałeś, umarłem bo kazałeś zbaw bo możesz. "Bóg widzi śmierć inaczej niż my, my widzimy ją jako ciemny mur, Bóg jako bramę..." W. Flex „Ci, których kochamy nie umierają nigdy, bo miłość, to nieśmiertelność”…... Emily Dickinson "Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze mnie" św. Jan "Ja jestem światłością świata. Kto idzie ze Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" św. Jan „Kochać kogoś, to jakby powiedzieć mu: nie umrzesz”…... Gabriel Marcel "Lepiej jest umrzeć, kiedy człowiek chce żyć, niż umierać wtedy, kiedy człowiek chce już tylko umrzeć." Erich Maria Remarque (Paul Remarque) "Można Odejść na zawsze, by stale być blisko..." Ks. J. Twardowski "My nie umrzemy nigdy ... Umiera tylko czas. Przeklęty czas ... Kiedy kochamy, stajemy się nieśmiertelni i niezniszczalni, jak bicie serca, jak deszcz lub wiatr…" Erich Maria Remarque "Nie żyjemy,aby umierać... ale umieramy,aby żyć wiecznie" M. Buchberger "Nikt z Nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie; jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i śmierci należymy do Pana" Rz 14,7-8 "Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić... tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić" Ks. J. Twardowski „O ludziach mówi się tyle dobrych rzeczy na pogrzebach, że robi mi się przykro, że ominie mnie mój”…... Garrison Keilor „Pan Bóg zabiera człowieka wtedy, gdy widzi, że zasłużył sobie na niebo” Jan Grzegorczyk "Są chwile, by działać i takie, kiedy należy pogodzić się z tym, co przynosi los..." Paulo Coelho Śmierć jest oddzieleniem się duszy od ciała. Platon „Śmierć jest jedynie przebudzeniem ze snu”…... Platon Gnoza „Śmierć nie jest kresem naszego istnienia. Żyjemy w naszych dzieciach i następnych pokoleniach. Albowiem to dalej my, a nasze ciała to tylko zwiędłe liście na drzewie życia” Albert Einstein "Śmierć to stacja, na której przesiadamy się do następnego pociągu. Zmienia się wygląd wagonu, ale podróż trwa nadal…" Kazimierz Matan " Śmierć ukochanej osoby okrada nas z niezbędnego wewnętrznego ciepła. Albo może zdmuchuje stały płomień piecyka, wygaszając palnik." Jonathan Carroll "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą..." ks. J Twardowski „Tym co pozostają tutaj z garbem bólu, Jedyną pociechą jest cisza i pamięć... Oszczędźmy im cierni pytań i rad, Bo oni są mrokiem okryci w środku dnia, i Wciąż wpatrzeni w bliznę ziemi nad grobem...” Małgorzata Tuora "Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią im się płaci" W. Szymborska „Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć A nie jeden z tych, którzy umierają, zasługuje na życie.”…... John Ronald Reuel Tolkien "Wszystko tak szybko przemija i nim się spostrzeżemy, dobiliśmy już do kresu życia..." R. Mayer "W momencie śmierci bliskiego uderza człowieka świadomość niczym nie dającej się zapełnić pustki…" ks. Józef Tischner "Żal że się za mało kochało, że się myślało o sobie Choćby się łzy wypłakało, to teraz wszystko za mało..." ks. J Twardowski „Żegnając przyjaciela, nie płacz, ponieważ jego nieobecność ukaże ci to, co najbardziej w nim kochasz”…... Khalil Gibran „Życie to czas, w którym szukamy Boga. Śmierć to czas, w którym Go znajdujemy. Wieczność to czas, w którym Go posiadamy”…... Św. Franciszek Salezy „Życie to prolog. Śmierć jest początkiem czegoś większego, nie końcem”… Nieznany "Bo w świecie ducha nie ma pożegnania..." „Boże pozwól im na udział w szczęściu wiecznym.” "Bóg jest wiecznością – życie chwilą" "Bóg tak chciał" "Bóg widzi – czas ucieka – śmierć goni – wieczność czeka" "Bóg zabrał wszystko, lecz nie zabrał boleści" „Boże, daj mi pogodę ducha abym godził się z tym, czego zmienić nie mogę…” "Boże Tobie się oddaję" "Ci których kochamy nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność" "Co mnie spotkało, Ciebie nie minie. Ja jestem w domu, a Ty w gościnie." "Co mnie spotkało was nie minie, Ja jestem w domu a wy w gościnie." "Co najdroższe w tym grobie się mieści." "Czas mija, a ból i tęsknota pozostają." "Czas przemija, a miłość jest wieczna." "Czekają na zmartwychwstanie." "Dla świata byłeś tylko cząstką, dla Nas całym światem" "Gdy gaśnie pamięć ludzka, dalej mówią kamienie." ”Gdy serce bić przestaje, szum wiatru, ptaków śpiew tylko pozostaje.” "Jak trudno żegnać kogoś, kto jeszcze mógł być z Nami..." "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, kto wierzy we mnie, nie umrze na wieki." "Jest taki ból o'którym lepiej nie mówić, bowiem najlepiej wyraża go milczenie" "Każdy człowiek, nawet najskromniejszy, zostawia ślad po sobie, jego życie zahacza o przeszłość i sięga w przyszłość..." „Kto wierzy, żyć będzie” „Ludzie żyją tak długo, jak długo inni pielęgnują pamięć o nich myśląc i kochając.” „Matko Boska, przyjmij mnie w opiekę swoją.” „MEMORABILIS” „Godny pamięci” „Mieć kogoś bliskiego i stracić to jak kupić szczęście i łzami zapłacić” „Miłość nie kończy się u bram śmierci żyjecie kochani w naszych sercach i pamięci. Dłoniom daleko, sercu zawsze blisko” "Można odejść na zawsze i stale być blisko." "Nawet ciemność nie jest ciemna Panie, bo przed Tobą noc jak dzień jaśnieje..." „Nie pytam, Cię, Boże Dlaczego go zabrałeś, lecz dziękuję za to, że nam go dałeś.” "Nie tracimy tych których kochamy, bo możemy ich kochać w tym, którego nie tracimy nigdy" "Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych." "Odchodzimy w chwili, kiedy moglibyśmy rozpoczynać życie..." "Odszedłeś tak nagle, pozostawiając smutek i wielki żal... A chcielibyśmy tak wiele dokonać. W naszych sercach trwać będziesz na zawsze" "Odszedłeś tak nagle, że ani uwierzyć, ani się pogodzić..." "Odszedłeś, ale żyjesz w sercach naszych" "O Mój Jezu Ufam Tobie." "Ostatnia godzina za wcześnie wybiła lecz wola Boża tak uczyniła." "Otrzyjcie już łzy – zmartwychwstaniemy." "Pamięć pozostała" Pan Światłem i Zbawieniem Moim "Panie! Bądź wola Twoja." "Panie, daj Im zmartwychwstanie." "Pod Krzyżem Twoim składamy rodziców swoich." „Pokój Ci wieczny W cichej krainie, gdzie ból nie sięga, gdzie łza nie płynie, gdzie słyszysz Boga głos serdeczny Pokój Ci wieczny”. "Pokój Wam wieczny w cichej krainie." "Policz Jezu na ziemi cierpienia, niech będą kroplą dla naszego zbawienia." "Powiększył grono aniołków." "Pozostaniecie na zawsze w pamięci." "Prosi o Zdrowaś Mario" "Przeprowadziła się do Tego, który nikim nie gardzi i nikogo nie opuszcza." "Rodzina opłakuje rzewnymi łzami, westchnij przechodniu i Ty z nami" „Rozłąka jest naszym losem. Spotkanie naszą nadzieją.” "Są chwile, by działać i takie, kiedy należy pogodzić się z tym, co przynosi los..." "Są chwile i ludzie których się nie zapomina" „Serce złote miałaś, od życia dużo chciałaś, zawsze z czułością o nas dbałaś.” „Słoneczko nasze śpij tu w spokoju. Bóg zrządził nagłej rozłąki czas. Przyjdzie dzień taki, po życia znoju, że Bóg znów razem połączy nas" "Spoczywaj z Bogiem" "Stąpasz wśród gwiazd korytarzy I nawet Ci się tu wracać nie marzy Bo Twój nowy świat jest tak daleki… Niech Cię Pan Bóg swoją miłością otoczy Na wieki…" „Śmierć boli nie tych, którzy odchodzą, Lecz tych,co wśród żywych pozostają.” "Taka była wola Boża." „Tak krótko żyłem, a tak żyć chciałem. Bóg tak chciał, odejść musiałem.” "Tam gdzie jest miłość śmierć nie istnieje." „Ten którego opłakujemy, nie jest nieobecny, lecz tylko niewidoczny, jego oczy promieniejące chwałą odbijają się w naszych oczach pełnych łez.” "Tobie Panie Zaufałem." "Trudno jest powiedzieć - żegnaj na zawsze komuś najbliższemu" "Twoja wola stanie się Panie." "To tutaj mogiła całe nasze szczęście przykryła." "Ty żyjesz chociaż martwe masz powieki, bo w sercach bliskich trwać będziesz na wieki." "Umiłowani Bogu umierają młodo." "Wieczność czeka, czas ucieka " Jan Paweł II "Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie" "W daleką podróż zabrał Cię Bóg. Jedną nadzieję Nam dając, Że kiedyś przekroczą, też Niebios próg, Ci, którzy tutaj w bólu zostali..." „W krainie życia ujrzę dobroć Boga, bo w domu Ojca jest mieszkań wiele.” "Zmarł z Nadzieją Zmartwychwstania" „Zniknąłeś mi z oczu na wieczne sny, Zostawiłeś mi smutek i gorzkie łzy.” "Zniknąłeś nam z oczu ale, nie z serc" „Żal nasz bezmierny, cicha łza się sączy, ucichnie wtedy, kiedy Bóg nas złączy.” "Żyjecie w sercach naszych." "Żyłaś dla Nas, kochałaś wszystko cicho zasnęłaś."

w-ce starosta Anna Jung, dyrektor CUW Renata Rasińska, starosta Piotr Gruszczyński. 21.02.2022r. W dniu 15 lutego 2022r., w biurze poselskim Zbigniewa Dolaty odbyła się konferencja prasowa tematem której były wnioski pokontrolne Regionalnej Izby Obrachunkowej z kontroli doraźnej gospodarki finansowej w zakresie zamówień publicznych na dostawy i usługi w 2020 i 2021 roku. Zobacz wszystkie z kategorii Ogłoszenia „Odszedłeś cicho, bez słów jakbyś nie chciał swym odejściem smucić…Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,Że masz niebawem z dobra wieścią wrócić”./Ks. J. Twardowski/ Z głębokim żalem i smutkiem żegnamy Naszego Kolegę, Przyjaciela, Nauczyciela informatyki, Wychowawcę – Pana Stanisława odejście kogoś, kogo się zna, z kim się przyjaźni nie można się przygotować. Śmierć zawsze jest nie na miejscu i zawsze nie w porę – za szybko, za rano, za nagle. Przychodzi i zostawia ból. Ból, który ukoić mogą tylko w pokojuDyrekcja, nauczyciele, pracownicy, uczniowieSzkoły Podstawowej Nr 2 w Dobczycach „Odszedłeś cicho bez słów pożegnania tak jak byś nie chciał swym odejściem smucić… tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić ” Z głębokim żalem zawiadamiam, że dnia 06.01.2022 roku zasnął w Bogu Mój kochany Mąż, Brat, Szwagier i Wujek Ś+P Lech Sobociński lat 75 Pogrzeb poprzedzony różańcem świętym odbędzie się 11. Daniel Dobrowolski Ukochany Mąż i Tatuś "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania, tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić... Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić." Pogrążeni w głębokim bólu zawiadamiamy, że dnia 13 października 2015 r. odszedł nagle DOBROWOLSKI, lat 41 nauczyciel wychowania fizycznego Pogrzeb odbędzie się w sobotę 17 października 2015 r. o godz. na cmentarzu komunalnym przy ul. Wiślanej w Bydgoszczy. Prosimy o nieskładanie kondolencji Żona z Synem Daniel Dobrowolski Ukochany Mąż i Tatuś "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania, tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić... Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić." Pogrążeni w głębokim bólu zawiadamiamy, że dnia 13 października 2015 r. odszedł nagle DOBROWOLSKI, lat 41 nauczyciel wychowania fizycznego Pogrzeb odbędzie się w sobotę 17 października 2015 r. o godz. na cmentarzu komunalnym przy ul. Wiślanej w Bydgoszczy. Prosimy o nieskładanie kondolencji Żona z Synem Informacje Miejscowość spoczynku: Bydgoszcz Miejsce spoczynku: cmentarz komunalny przy ul. Wiślanej

Szanowni czytelnicy, w imieniu naszej redakcyjnej koleżanki bardzo prosimy o pomoc dla małej 16 miesięcznej Iwonki, u której 5 miesięcy temu zdiagnozowano białaczkę. Od tego momentu, jej życie to głównie odział szpitalny. Podczas badań okazało się, że w rodzinie dziecka nie ma odpowiedniego dawcy szpiku. Dlatego bardzo, prosimy ludzi dobrej woli o ratunek. Dnia 15 września

Aktualności SOSW Ostatnie pożegnanie… „Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić… Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, Że masz niebawem z dobra wieścią wrócić”. /Ks. J. Twardowski/ Z głębokim żalem i smutkiem informujemy, że 15 lipca 2022 roku odszedł Konrad Gajewski – nasz wieloletni uczeń, zawsze uśmiechnięty i pogodny chłopiec. Śmierć zawsze jest nie Zobacz więcej >> 15 lipca, 2022 Zakończenie roku szkolnego 2021/2022 W piątek, 24 czerwca, w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Węgrowie uroczyście zakończono rok szkolny 2021/2022. Na długo oczekiwany przez uczniów dzień przybyli do Ośrodka rodzice i opiekunowie dzieci. Zgromadzonych gości, w tym inspektor ds. oświaty Wydziału Oświaty, Kultury, Sportu i Turystyki Sylwię Rybak przywitała dyrektor SOSW w Węgrowie Hanna Kasperowicz. Następnie głos zabrali uczniowie przedstawiając Zobacz więcej >> 28 czerwca, 2022 Wycieczka do Muzeum Zbrojowni na Zamku w Liwie W środę 8 czerwca br. klasy I-IIc i I b wybrały się na wycieczkę do Muzeum Zbrojowni na Zamku w Liwie. Po zamku oprowadził pan Maciej Kasprowicz, z którym wspólnie odbyliśmy podróż po różnych epokach, począwszy od średniowiecza. Największym jednak zainteresowaniem cieszyła się legenda o Żółtej Damie, którą to rzekomo można zobaczyć o północy przechadzającą Zobacz więcej >> 10 czerwca, 2022 10 czerwca, 2022 ZAWODY WĘDKARSKIE NAD ZALEWEM W dniu nad Zalewem w Węgrowie odbyły się Zawody Wędkarskie z okazji Dnia Dziecka. Pogoda nas rozpieszczała. Piękne słońce i wysoka temperatura sprzyjały połowom. Uczniowie z dużym przejęciem i zaangażowaniem brali udział w wędkowaniu, każdy chciał wygrać i złowić jak najwięcej ryb. Było dużo śmiechu i zabawy. Na koniec połowów, komisja wyłoniła zwycięzców. Wszyscy uczestnicy otrzymali Zobacz więcej >> 7 czerwca, 2022 Wycieczka do Warszawy Dnia r. uczniowie SOSW w Węgrowie wzięli udział w wyciecze do Warszawy. Po godzinie ósmej rozpoczęliśmy naszą podróż do stolicy. Najpierw udaliśmy się do Wilanowa, gdzie mogliśmy zwiedzić Świątynię Opatrzności Bożej. Monumentalna świątynia, której nawa główna może pomieścić 1500 miejsc siedzących zrobiła na nas duże wrażenie. Następnie pojechaliśmy do Muzeum Pałacu Króla Jana III Zobacz więcej >> 31 maja, 2022 A ja kocham moją Mamę … Dzień Matki to święto obchodzone 26 maja. Jest to wyjątkowa okazja, aby pokazać naszym Mamom, jak bardzo je kochamy i dziękujemy za trud włożony w nasze wychowanie. W związku ze zbliżającym się świętem, uczniowie klasy I-II c własnoręcznie zrobili kwiatka dla swojej najukochańszej Mamy. MZK Zobacz więcej >> 27 maja, 2022 Obóz Sportowy bez barier W naszym Ośrodku realizowany był Obóz Sportowy. Zajęcia prowadzili paraolimpijczycy – szermierze z Fundacji „Akademia Integracji Praca Edukacja Sport”. Trenerzy pokazali, że poprzez wspólne ćwiczenia można zajść daleko i można spełniać marzenia. W trakcie trwania obozu szermierze odwiedzili naszego ucznia w domu rodzinnym. Zarówno Konrada jak i jego mamę rozpierała duma, że mógł ćwiczyć z Zobacz więcej >> 25 maja, 2022 Wznowienie zajęć w ramach OKRO Szanowni Rodzice, Informujemy Państwa, że od 1 czerwca 2022 roku w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Węgrowie zostaną wznowione zajęcia w ramach Wiodącego Ośrodka Koordynacyjno-Rehabilitacyjno-Opiekuńczego i kompleksowego wsparcia dla dzieci i ich rodzin w rządowym programie „Za Życiem”. Do zadań WOKRO należy organizacja zajęć wczesnego wspomagania rozwoju dziecka a w przypadku dzieci zagrożonych niepełnosprawnością wsparcie terapeutyczne Zobacz więcej >> 23 maja, 2022 Góra Grosza 2022 Zakończyliśmy zbiórkę środków na rzecz Towarzystwa Nasz Nowy Dom. Od początku celem akcji Góra Grosza jest zbieranie funduszy na pomoc dzieciom wychowującym się poza własną rodziną, w tym na tworzenie takich programów, które pozwolą dzieciom wrócić do domu bądź tworzenia takich miejsc, które będą w miarę swoich możliwości zbliżone do domu rodzinnego, a także programów, Zobacz więcej >> 22 maja, 2022 Spacerem po uliczkach Warszawy We wtorek, 17 maja, uczniowie klas IV-Va, VIIc, VII-VIIIa, wraz z opiekunami udali się na wycieczkę do Warszawy. Tuż przy kolumnie Zygmunta III Wazy przywitała nas pani przewodnik Ewa Bochińska. Na początek opowiedziała nam ona historię szwedzkiego króla, który zasłynął z przeniesienia stolicy Polski z Krakowa do Warszawy, a także przytoczyła kilka historycznych ciekawostek o Zobacz więcej >> 21 maja, 2022 Akademia z okazji rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja „Nauczmy się na pamięć tego kraju, jedynego w całym świecie jak własny dzień”. Święto Narodowe Trzeciego Maja to jedna z najważniejszych dat w roku. Tego dnia 231 lat temu w 1791 roku uchwalono pierwszą w Europie konstytucję. W dniu r. odbyła się uroczysta akademia z okazji obchodów rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Uczniowie zaprezentowali Zobacz więcej >> 10 maja, 2022 „Witaj maju!” W ramach zajęć programu “Edukacja bazalna w rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim” uczestnicy ZRW 2 celebrowali piękny miesiąc maj oraz ważne wydarzenia z nim związane. Aby uczcić i upamiętnić dzień 3 Maja, Święto Uchwalenia Konstytucji uczestnicy tworzyli prace plastyczne, słuchali wierszy oraz opowiadań a to wszystko przy dźwiękach znanych patriotycznych utworów. Na Zobacz więcej >> 9 maja, 2022 Światowy Dzień Wody z PAH Woda to związek chemiczny, który jest niezbędny do życia. Dane statystyczne informują, że Ziemia jest pokryta w 71% wodą. Żyjąc z tą myślą zapominamy często, że większość tej wody to woda słona. WODA SŁODKA TO JEDYNIE 2,5% ZASOBÓW WODY, a co więcej: 70% z nich uwięzionych jest w lodowcach. Mając świadomości tego, że zasoby wody Zobacz więcej >> 5 maja, 2022 Wycieczka do Drohiczyna We wtorek, 26 kwietnia, uczniowie klasy IV-Va, V-VIb, VIa, VII-VIIIa oraz Iap wraz z opiekunami wybrali się na wycieczkę do Drohiczyna. Pod kościołem benedyktynek pw. Wszystkich Świętych czekał już na nas dziekan drohiczyński ks. kan. Wiesław Niemyjski. Razem z nim udaliśmy się do świątyni, a następnie do opłatkarni, gdzie jedna z sióstr zdradziła nam tajniki Zobacz więcej >> 4 maja, 2022 Warsztaty upcyklingowe w przedszkolu 22 kwietnia na całym świecie celebrowany jest Międzynarodowy Dzień Ziemi. Tego dnia każdy z nas powinien zastanowić się, jaki ma wpływ na kondycję planety, za którą jest odpowiedzialny. To również idealny czas by propagować wśród społeczeństwa ekologiczne nawyki poprzez praktyczne działania. W oddziałach przedszkolnych z okazji wyżej wymienionego święta ekologicznego odbyły się warsztaty upcyklingowe pod Zobacz więcej >> 30 kwietnia, 2022 Przygotowania do Świąt Wielkanocnych w świetlicy szkolnej Wielkanoc to czas nadziei i wzajemnej życzliwości. W świetlicy szkolnej okres przedświąteczny upłynął bardzo pracowicie. Uczniowie uczestniczyli w różnych zajęciach inspirowanych Świętami Wielkanocnymi. Pojawiły się świąteczne dekoracje, pisanki, wiosenne kwiaty. Ze szczególnym zaangażowaniem uczniowie przystąpili do wykonania wielkanocnych kart z życzeniami. Powstało wiele różnobarwnych i oryginalnych prac, które następnie wysłaliśmy do podopiecznych Warsztatu Terapii Zajęciowej Zobacz więcej >> 24 kwietnia, 2022 6 kwietnia, 2022 Ogólnopolski Program Profilaktyki Czerniaka Czerniak to nowotwór złośliwy skóry. Rozwija się nie tylko na skórze, ale również w obrębie ust, nosa oraz gałki ocznej. Cechuje się agresywnym wzrostem oraz możliwością tworzenia przerzutów, które są bardzo trudne do wyleczenia. Tak jak w przypadku wszystkich chorób wczesne zdiagnozowanie wyżej wymienionej jednostki chorobowej umożliwia powstrzymanie jego rozwoju a nawet całkowite wyleczenie. Dlatego Zobacz więcej >> 3 kwietnia, 2022 Konferencja „Inkluzja bez barier” We wtorek, 29 marca, w Węgrowskim Ośrodku Kultury miała miejsce konferencja dotycząca inauguracyjnego projektu grantowego „Pilotażowe wdrożenie modelu Specjalistycznych Centrów Wspierających Edukację Włączającą”. Wydarzenie zostało otwarte przez gościa specjalnego – Przemysława Czarnka, Ministra Edukacji i Nauki. Konferencja została rozpoczęta poprzez wykonanie autorskiej piosenki przez uczniów węgrowskich szkół objętych projektem SCWEW. Głos zabrał Minister Edukacji i Zobacz więcej >> 2 kwietnia, 2022 Podpisanie umowy na modernizację budynku SOSW w Węgrowie We wtorek, 29 marca, w obecności Ministra Edukacji i Nauki Przemysława Czarnka, została podpisana umowa na modernizację nowego budynku Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Węgrowie. Powiat Węgrowski pozyskał środki rządowena modernizację i dostosowanie dawnego budynku gimnazjum do potrzeb szkolnictwa specjalnego w Węgrowie w łącznej kwocie 8,8 mln zł, które w znaczący sposób zabezpieczą potrzeby finansowe w Zobacz więcej >> 1 kwietnia, 2022 Droga krzyżowa w Ośrodku Okres wielkiego postu to czas modlitwy, zadumy i refleksji nad własnym życiem, dlatego też w każdy piątek w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym odbywa się droga krzyżowa. Biorą w niej udział uczniowie oraz pracownicy Ośrodka. Podczas ostatniej drogi krzyżowej, rozważaniom i szczerej modlitwie towarzyszyła pantomima historyczna, ukazująca skazanie Jezusa na śmierć, wzięcie przez niego krzyża na ramiona, Zobacz więcej >> 27 marca, 2022 Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa W dniu 21 marca obchodzony jest Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa. Data ta nawiązuje do obecności u osób z zespołem Downa dodatkowego, trzeciego chromosomu w 21. parze chromosomów. W tym dniu wszyscy okazujemy naszą solidarność z osobami z trisomią 21. Włączamy się w akcje społeczne pokazujące akceptację i zrozumienie. Dajemy osobom z zespołem Downa i Zobacz więcej >> 22 marca, 2022 EUROPEJSKI DZIEŃ LOGOPEDY W SOSW W WĘGROWIE 6 marca w Europie obchodzony jest Dzień Logopedy. Pomysłodawcą Europejskiego Dnia Logopedy była w 2004 r. organizacja CPLOL zrzeszająca logopedów i terapeutów językowych w całej Europie. W Polsce święto obchodzone jest od 2007 r. W tym dniu w wielu placówkach prowadzone są różne działania mające na celu, zachęcanie rodziców do korzystania z konsultacji, diagnozy Zobacz więcej >> 15 marca, 2022 Polsko-ukraińskie spotkanie integracyjne w Ośrodku W sobotę, 12 marca, Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Węgrowie odwiedziły zakwaterowane w internacie ZSP im. J. Kochanowskiego rodziny z Ukrainy. Dzieci, rodzice i dziadkowie zaproszeni przez dyrektor Ośrodka Hannę Kasperowicz mieli okazję oderwać się od trudnych przeżyć wojennych i spędzić miło czas na sali gimnastycznej. Zaproponowane przez nauczycieli oraz terapeutów gry i zabawy sprawiły gościom Zobacz więcej >> 14 marca, 2022 Dzień Kobiet i Dzień Mężczyzn 8 marca w naszym Ośrodku obchodziliśmy podwójne święto – Dzień Kobiet i Dzień Mężczyzn. Z tej okazji na dekach sceny wystąpiła młodzież, która zaprezentowała krótkie przedstawienie nawiązujące do życia codziennego i życzliwości, którą można okazać drugiej osobie. Swoimi umiejętnościami aktorskimi pochwaliły się również dzieci z przedszkola. Taniec maluszków, wspólne naśladowanie dźwięków i wybijanie ich rytmów Zobacz więcej >> 12 marca, 2022 KARNAWAŁ W INTERNACIE Karnawał to czas świętowania, zabaw. Kojarzy się z balami maskowymi, paradami i ulicznymi pochodami. W czwartek – 24 lutegoodbył się długo oczekiwany przez wychowanków internatu, bal karnawałowy. Wspólna zabawa to świetna okazja do spotkania się całej społeczności tym dniu ubrana w kolorowe balony i serpentyny świetlica zmieniła się w pełną tajemniczych osób w maskach Zobacz więcej >> 1 marca, 2022 Obrazy z mchu Obraz to dzieło plastyczne wykonane farbami, ołówkiem czy kredkami zazwyczaj przez osobę obdarzoną talentem artystycznym. Oprócz tradycyjnych obrazów, które tworzone są na płótnie spotykamy obrazy z mchu zwane zielonymi lub żywymi. Do ich przygotowania potrzebny jest odpowiedni podkład np. kawałek drewna, podstawa ramki na zdjęcia, klej introligatorski lub na gorąco i materiał florystyczny: mech, kora, Zobacz więcej >> 1 marca, 2022 Edukacja bazalna w ZR-W Edukacja bazalna polega na uczestnictwie dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim w kulturze. Zapoznanie dziecka ze światem kultury ma pozytywny wpływ nie tylko na rozwój społeczny ale również samopoczuciu dziecka oraz rozwój nowych doświadczeń. „Każde dziecko ma prawo do edukacji” Każdy człowiek ma prawo do edukacji. Wierzę, że osoba z niepełnosprawnością, również ma taką Zobacz więcej >> 23 lutego, 2022 Sukces naszego nauczyciela –Pani Magdalena Malinowska –najlepszy czytelnik roku 2021 ,, Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką ludzkość sobie wymyśliła’’. Wisława Szymborska W 2021 roku Biblioteka Miejska w Węgrowie, ogłosiła konkurs na najlepszego czytelnika roku 2021. Laureatką i zwyciężczynią została nasza nauczycielka wychowania przedszkolnego SOSW w Węgrowie, p. Magdalena Malinowska. Otrzymała, ona nagrodę główną, statuetkę sowę, książkę aktora, Roberta Górskiego, ,,Jak zostałem prezesem’’. Zobacz więcej >> 23 lutego, 2022 Walentynki W tym roku święto zakochanych, przypadające na 14 lutego, obchodzone było przez społeczność uczniowską w środę, 16 lutego. Tego dnia wszyscy zakochani, ale i nie tylko, ubrali się na kolor czerwony. Samorząd Uczniowski otworzył walentynkową skrzynkę i wcielając się w rolę jednodniowych listonoszów doręczył karty adresatom. Pamiątkowe serca otrzymali również wszyscy pracownicy Ośrodka, którzy z Zobacz więcej >> 18 lutego, 2022 WALENTYNKI W INTERNACIE „Mam serduszko, wielkie serce, spójrz jakie kocham, kogo lubię, rzucę w jego kocham, Ciebie lubię, Ciebie czerwone dziś serduszko, wszystkim podaruję” 14 lutego 2022 roku był dla wychowanków prawdziwym, czerwonym dniem miłości i przyjaźni. Tego dnia zostało otworzone pudełko z Pocztą Walentynkową i zostały rozdane Walentynki wskazanym adresatom. W tym roku mieliśmy aż dwie Królowe Zobacz więcej >> 15 lutego, 2022 „Ale draka, karma dla psiaka” Finał akcji „Ale draka, karma dla psiaka” już za nami!W październiku w naszym Ośrodku po raz kolejny została zorganizowana kolejna edycja akcji “Ale draka, karma dla psiaka”. Co roku uczniowie, nauczyciele i rodzice wspólnie zbierają różnego rodzaju karmy i przysmaki dla zwierząt, aby móc podarować je lokalnemu wybranemu Schronisku dla zwierząt. W tym roku wsparliśmy Zobacz więcej >> 4 lutego, 2022 „Uśmiech zwycięży zawsze!” Obchody Dnia Patrona „Uśmiech zwycięży zawsze, wierzcie mi” – pod takim hasłem w czwartek, 27 stycznia, świętowaliśmy Dzień Patrona. Już od 24 lat wyrażamy zadowolenie i dumę z faktu, że patronem naszej szkoły jest Kornel Makuszyński. Krytyka nazwała Makuszyńskiego autorem „uśmiechniętych książek”, „słonecznym panem” i pisarzem, który ma „słońce w herbie”. W sumie pozostawił po sobie około 70 Zobacz więcej >> 2 lutego, 2022 Dzień Babci i Dziadka Dzień Babci i Dziadka to najważniejsze dni w roku. Z tej okazji życzymy wszystkim Babciom i Dziadkom dużo zdrowia, pogody ducha oraz wszelkiej pomyślności. Serdeczne życzenia przesyłają swoim najbliższym dzieci z naszego Ośrodka. Posłuchajmy, co mają do powiedzenia… Zobacz więcej >> 21 stycznia, 2022 „Jasełka” w Sokołowie Podlaskim W niedzielę, 16 stycznia, uczniowie i nauczyciele wraz z Panią Dyrektor Hanną Kasperowicz odwiedzili parafię pw. Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaskim, by tam na zaproszenie ks. proboszcza Krzysztofa Kisielewicza wystawić „Jasełka”. Po mszy świętej zgromadzeni wierni mogli pomóc w realizacji marzeń dzieci, wspierając ich talent i włożony wysiłek, symbolicznym datkiem złożonym na rzecz organizacji wycieczki. Udało nam Zobacz więcej >> 17 stycznia, 2022 Ślubowanie przedszkolaków i pasowanie na pierwszoklasistów W środę, 15 grudnia, swój wyjątkowy dzień przeżywali również najmłodsi z naszego Ośrodka. Tego bowiem dnia miała miejsce uroczystość ślubowania przedszkolaków i pasowania na uczniów klasy pierwszej. Wyjątkowy moment poprzedził przygotowany przez dzieci występ artystyczny. Po zaprzysiężeniu dzieci odebrały z rąk starosty powiatu węgrowskiego pani Ewy Besztak i dyrektor SOSW Hanny Kasperowicz pamiątkowe dyplomy i Zobacz więcej >> 22 grudnia, 2021 Jasełka w SOSW w Węgrowie W środę, 15 grudnia, w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Węgrowie odbyły się Jasełka. Zgodnie z tradycją zgromadziliśmy się w gronie przyjaciół, by wspólnie cieszyć z narodzin dzieciątka Jezus. Choć w tym roku ze względów sanitarnych zabrakło dzielenia się opłatkiem i wspólnej wieczerzy, atmosfera świąteczna nie zmieniła się. Pełni radosnego uniesienia mogliśmy z przyjemnością obejrzeć piękne Zobacz więcej >> 22 grudnia, 2021 Kolędowanie on-line „Był pastuszek bosy” Dnia wychowawcy Zespołów Rewalidacyjno – Wychowawczych oraz nauczyciele i terapeuci zorganizowali kolejną edycję kolędowania online dla uczniów i pracowników Ośrodka pod hasłem „Był Pastuszek Bosy”.Wśród znanych i lubianych kolęd oraz pastorałek organizatorzy przenieśli nas w iście świąteczny nastrój! Mimo mroźnej i smutnej pogody za oknem, kolędnicy z OR-W dostarczyli nam ciepłej, rodzinnej barier Zobacz więcej >> 20 grudnia, 2021 Dyrektor SOSW w Węgrowie Pani Hanna Kasperowicz „W codziennym życiu wyraźnie widać, że to nie szczęście czyni nas wdzięcznymi, lecz wdzięczność – szczęśliwymi.”’ W imieniu rodziców, wychowanków oraz absolwentów, na ręce Pani Dyrektor – Hanny Kasperowicz, dla wszystkich nauczycieli, wychowawców, terapeutów i pracowników szkoły składamy bukiet najpiękniejszych słów podziękowania za to, że radość jest częścią każdego naszego dnia. Dzięki Zobacz więcej >> 18 grudnia, 2021 Starosta Powiatu Węgrowskiego Rodzice, uczniowie, wychowankowie oraz absolwenci SOSW w Węgrowie pragną podzielić się radością i trudami życia, których doświadczają osoby z niepełnosprawnością. Kiedy nasze dzieci ukończyły naukę i otrzymały status absolwenta rozpierała nas duma. Myśleliśmy, że teraz czeka ich tylko realizacja marzeń, wyznaczonych celów i wymarzona praca. Niestety rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Nie było mowy o Zobacz więcej >> 18 grudnia, 2021 Zbiórka makulatury zakończona W dniach – w naszym Ośrodku została przeprowadzona zbiórka makulatury. Jej celem było kształtowanie wrażliwości empatycznej i świadomości ekologicznej. W akcję zaangażowali się uczniowie, rodzice, nauczyciele i pracownicy Ośrodka. Nasze działania wsparła również Biblioteka Pedagogiczna w Sokołowie Podlaski, apteka,,Alfa”, Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Niecieczy i lokalne sklepy. W efekcie powyższych działań zebraliśmy 1980 Zobacz więcej >> 17 grudnia, 2021 Akademia Nowych Możliwości! Od września do listopada 20 absolwentów naszej szkoły uczestniczyło w projekcie „Akademia Nowych Możliwości! Kompleksowy program wsparcia osób młodych na rynku pracy”. Inicjatywa ta miała na celu podniesienie ich kwalifikacji w zakresie cukiernictwa. W trakcie spotkań o charakterze warsztatowym uczestnicy sporządzali różne smakołyki, a także uzupełniali swoją wiedzę teoretyczną, którą zdobywali podczas wykładów i szkoleń Zobacz więcej >> 14 grudnia, 2021 18 listopada, 2021 SPOTKANIE Z WOLONTARIUSZAMI W październiku gościliśmy w internacie p. Annę Piotrowską wraz z wolontariuszami ze Szkoły Podstawowej im. Jana Dobrogosta Krasińskiego w Węgrowie, którzy wręczyli nam artykuły szkolne, książki oraz zabawki. Zbiórka tych rzeczy odbyła się na terenie ich szkoły. Pani kierownik, wychowawcy oraz wychowankowie naszego Internetu serdecznie dziękują wszystkim darczyńcom za hojność, chęć niesienia pomocy i wkład Zobacz więcej >> 16 listopada, 2021 Ekspozycja muzealna W piątek, 5 listopada br., uczniowie z klas Ib oraz I-IIc zwiedzali ekspozycję muzealną pt.: „Węgrów-miasto wielu kultur i religii”, która mieści się w zabytkowych podziemiach Klasztoru Reformatów parafii św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy w Węgrowie. Uczniowie z zaciekawieniem podziwiali każdą z pięciu stref wystawy. Dużym zainteresowaniem cieszyły księgi i szaty Zobacz więcej >> 16 listopada, 2021 WARSZTATY EKOLOGICZNE W FORMIE ZDALNEJ Dnia 2021 r. uczestnicy kółka przyrodniczego mieli okazję brać udział w warsztatach edukacji recyklingowej organizowanych przez Centrum Edukacji Ekologicznej Spotkanie odbyło się w formie zdalnej z wykorzystaniem platformy Teams. Pani Kornelia, która, na co dzień zajmuję się edukacją ekologiczną dzieci, młodzieży i dorosłych z wielką pasją i w sposób inspirujący przedstawiła zasady segregacji Zobacz więcej >> 16 listopada, 2021 WARSZTATY EKOLOGICZNE W FORMIE ZDALNEJ Dnia 2021 r. uczestnicy kółka przyrodniczego mieli okazję brać udział w warsztatach edukacji recyklingowej organizowanych przez Centrum Edukacji Ekologicznej Spotkanie odbyło się w formie zdalnej z wykorzystaniem platformy Teams. Pani Kornelia, która, na co dzień zajmuję się edukacją ekologiczną dzieci, młodzieży i dorosłych z wielką pasją i w sposób inspirujący przedstawiła zasady segregacji Zobacz więcej >> 16 listopada, 2021 Co to jest niepodległość? Na to trudne pytanie próbowali znaleźć odpowiedź uczniowie klasy IV-V c. Przygotowania rozpoczęli od wycieczki do pomnika, miejsca pamięci o żołnierzach. Na zajęciach, barwy biało-czerwone malowane były na wielu płaszczyznach. Pisane były kartki dla bohaterów i śpiewany był hymn o Na koniec w strojach galowych z kotylionami uczestniczyliśmy w Akademii z okazji Święta Niepodległości. Zobacz więcej >> 11 listopada, 2021 Dzień Niepodległości w przedszkolu Pielęgnując tradycję oraz patriotyzm 10 listopada 2021 r. w naszym przedszkolu obchodziliśmy rocznicę odzyskania przez nasz kraj niepodległości. Z tej okazji wszystkie przedszkolaki ubrane w odświętne stroje uroczyście świętowały ten wyjątkowy dzień dla Nas – Polaków. Głównym celem było kształtowanie miłości i przywiązania do kraju ojczystego, jego kultury i tradycji oraz poznanie symboli narodowych naszego Zobacz więcej >> 11 listopada, 2021 11 listopada Narodowe Święto Niepodległości „Gdy człowiek ma przed sobą kilka dróg, gdy męczy się i waha i nie wie, którą wybrać – niech wybiera drogę honoru, ta zawsze będzie właściwsza”. Józef Piłsudski 10 listopada 2021 r. świętowaliśmy 103. rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę. Z tej okazji odbyły się uroczyste akademie, w których uczniowie przedstawili kolegom i koleżankom fragment historii Zobacz więcej >> 11 listopada, 2021 Dzień Jeża 10 litopada nasze przedszkolaki z grupy P3a, P4a,P5a świętowały Dzień Jeża. Tego dnia dzieci zapozały się z kującym ssakiem. Jeże towarzyszą nam od najmłodszych lat dzieciństwa w bajkach, wierszach, książeczkach, dlatego nasze przedszkolaki włączyły się w obchody tego nietypowego święta. Zajęcie rozpoczęliśmy od rozwiązywania zagadek o jeżach. Oglądaliśmy obrazki z jeżami i opisywaliśmy ich wygląd. Maluchy oglądały Zobacz więcej >> 10 listopada, 2021 LAUREAT KONKURSU O TEMATYCE EKOLOGICZNEJ Uczeń klasy Va Jakub Komuda zajął V miejsce w konkursie plastycznym pt. „Ekologia, klimat, otoczenie”. Konkurs był organizowany prze Urząd Miejski w Węgrowie. Zadaniem uczestników było wykonanie pracy plastycznej dotyczącej tematyki gospodarowania odpadami, selektywnej zbiórki odpadów i recyklingu. Zwycięscy gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów. Monika Szewczyk Zobacz więcej >> 6 listopada, 2021 MOJE NAJPIĘKNIEJSZE DRZEWO Klasa IV- Vc wzięła udział w konkursie fotograficznym pt. Moje najpiękniejsze drzewo. Dzisiaj chłopcy otrzymali dyplomy i nagrody . Radości nie było końca. Jeszcze raz obejrzeliśmy swoje prace na tablicy umieszczonej na korytarzu. Czasami są fajne dni… Zobacz więcej >> 6 listopada, 2021 Międzynarodowy Dzień Postaci Z Bajek w przedszkolu obchodziliśmy w naszym przedszkolu Międzynarodowy Dzień Bajek. Bajki towarzyszą nam od najmłodszych lat, rozweselają i bawią, ale też przekazują ważne prawdy życiowe. Pamiętajmy, że czytając dzieciom bajki rozwijamy ich wyobraźnię, fantazję, pamięć i wzbogacamy słownictwo. Bajkowe postacie sprawiają, że świat dziecka staje się radosny i kolorowy. Tego dnia każda grupa zorganizowała zabawy wymagające wykazania Zobacz więcej >> 5 listopada, 2021 Akcja patriotyczna „BohaterON-włącz historię” Już po raz kolejny nasi uczniowie wzięli czynny udział w akcji „BohaterOn – włącz historię” , która ma na celu włączenie do świadomości społecznej wydarzeń realizowanych w celu promocji dziejów naszego narodu oraz historii ludzi żyjących w czasach drugiej wojny światowej i wykazujących się patriotyczną postawą – osób, które nie chciały zostać bohaterami i wcale się za nich nie uważają, Zobacz więcej >> 4 listopada, 2021 Kampania 19 dni Od r. Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Węgrowie realizuje działania w ramach Kampanii 19 dni przeciwko przemocy i krzywdzeniu dzieci i młodzieży. Kampania ma mobilizować i zachęcać do podejmowania działań i inicjatyw zapobiegania przemocy oraz przyczyniać się do solidarności i aktywności na rzecz realizowania ogólnoświatowego celu jakim jest budowanie świata wolnego od przemocy, bezpiecznego i Zobacz więcej >> 3 listopada, 2021 DZIEŃ DYNI W PRZEDSZKOLU Nasze przedszkolaki Dzień Dyni obchodziły 29 pażdzienika. Tego dnia dzieci poznały wielką różnorodność dyń i wzbogaciły wiedzę na ich temat. Dowiedziały się, że dynia jest bardzo zdrowym warzywem i, że można z niej przygotować wiele dań tj.:pieczywo, zupę, dżem, ciasto, babeczki, przetwory i soki. Dzieci mogły układać puzle związane z dynią, dbierać do siebie te Zobacz więcej >> 2 listopada, 2021 Dzień Wszystkich Świętych – akcja Samorządu Uczniowskiego Święto Zmarłych i Zaduszki to czas, gdy w szczególny sposób wspominamy naszych bliskich zmarłych. To również czas zadumy, wspomnień i refleksji nad losem bohaterów, którzy poświęcili swoje życie w imię wolności narodu. W piątek 29, października, przedstawiciele Samorządu Uczniowskiego wybrali się na cmentarz parafialny w Węgrowie, mieszczący się przy ul. T. Kościuszki. Tego dnia uczniowie Zobacz więcej >> 1 listopada, 2021 Ku pamięci… 1 listopada to dzień Wszystkich Świętych, jest to także czas pełen zadumy i pamięci o naszych zmarłych. Wychowankowie grupy IV wraz z wychowawczyniami wybrali się w listopadowe popołudnie na cmentarz parafialny. Pełni zadumy i ciekawości odwiedzili groby nieznanych żołnierzy, którzy polegli podczas walk w czasie II wojny światowej. Chłopcy na pamiątkę ich odwagi i poświęcenia Zobacz więcej >> 1 listopada, 2021 NA ZAWSZE POZOSTANĄ W NASZEJ PAMIĘCI „ A choć ich życia płomień zgasł, To myśli o nich Są przecież w nas…” M. Czerkawska 1 listopada obchodzimy dzień Wszystkich Świętych. To właśnie wtedy odwiedzamy groby naszych najbliższych i znajomych, którzy od nas odeszli. Modlimy się za dusze zmarłych, zapalamy znicze i składamy kwiaty. W związku ze zbliżającym się świętem, uczniowie klasy I-IIc Zobacz więcej >> 1 listopada, 2021 DZIEŃ PIECZONEGO ZIEMNIAKA W PRZEDSZKOLU Jesień to czas zbiorów ziemniaków. Z tej okazji przedszkolaki obchodziły Święto Pieczonego Ziemniaka. Podczas zajęć maluszki dowiedziały się skąd pochodzi ziemniak, jakie potrawy można z niego przygotować oraz jakie ma inne nazwy (kartofel, pyra). Dzieci brały udział w różnych konkurencjach i zawodach sportowych, których głównym bohaterem był ziemniak. W salach dzieci robiły stemple wycięte z ziemnika oraz Zobacz więcej >> 28 października, 2021 KAMPANIA 19 DNI PRZECIWKO PRZEMOCY I KRZYWDZENIU DZIECI I MŁODZIEŻY Przez pierwszych 19 dni listopada na całym świecie organizacje i instytucje pracujące z dziećmi, młodzieżą, rodzinami mówią o szacunku, bezpieczeństwie, wolności i prowadzą szereg działań, których celem jest edukowanie i profilaktyka w zakresie zapobiegania przemocy i krzywdzeniu dzieci i młodzieży. Inicjatywa organizowania corocznej kampanii społecznej wywodzi się od genewskiej organizacji: Women’sWorld Summit Foundationi jest rozwijana Zobacz więcej >> 26 października, 2021 „PORANNY KRĄG – WIELOZMYSŁOWA STYMULACJA” Zajęcia z „Porannego kręgu” na stałe wpisały się w zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze dzięki swojej wielozmysłowości i stałości, która jest ważna i niezbędna celem zajęć jest stymulacja zmysłów dziecka poprzez spacer 4 porami roku: wiosną, latem, zimą i jesienią. Każda pora roku charakteryzuje się konkretnie przypisanym sobie smakiem, zapachem, żywiołem, kolorem, dźwiękiem. Stałość i cykliczność zajęć Zobacz więcej >> 25 października, 2021 JESIENNE KOMPOZYCJE Jesień to pora roku, która zachwyca paletą barw oraz obfitością darów przyrody. Różnobarwne liście, subtelne wrzosy, astry marcinki, chryzantemy, rozchodniki okazałe oraz warzywa i owoce są doskonałym materiałem przyrodniczym do tworzenia efektownych jesiennych kompozycji. W nawiązaniu do tematyki zajęć z przysposobienia do pracy uczniowie klasy III dp z zebranych i zakupionych materiałów florystycznych tzn. Zobacz więcej >> 24 października, 2021 JESIENNY SPACER W ZRW2 Korzystając z pięknej jesiennej pogody i ostatnich promieni słonecznych, w ramach zajęć rewalidacyjno – wychowawczych oraz realizując cele programu „Przyjaciele przyrody”, uczestnicy ZRW 2 wybrali się na spacer gdzie mogli oglądać , dotykać i podziwiać piękne krzewy , liście, i twarzach uczestników widać uśmiech, ciekawość oraz radość, która pokazuje, że taka przyrodnicza stymulacja wpływa Zobacz więcej >> 24 października, 2021 NA ZIELONEJ SZKOLE W BESKIDACH… Już po raz kolejny wychowankowie naszego Ośrodka wzięli udział w 5-dniowej wycieczce turystyczno-edukacyjnej pod nazwą ,,Zielona szkoła w Beskidach”. Organizatorem wyjazdu było Stowarzyszenie Wspólnota Powiatowa w Garwolinie. W poniedziałek, 4 października, wyruszyliśmy z Garwolina w stronę Krakowa, gdzie poznaliśmy sekrety Wawelu, zwiedziliśmy słynną kryptę królów polskich i wieżę, gdzie bije w wyjątkowych sytuacjach Zobacz więcej >> 23 października, 2021 JESIENNE PRACE KLASY IV-VC Co lubi październik…? „Październik złoto ukochał i babie lato poczochrał… Pertraktuje z drzewami, złocąc listki tchnieniami. Łapie w jesienne kleszcze wichry, ulewy i deszcze… Zmywa najpierw purpurę i zmienia lasu koloraturę. Jaskrawożólte klony lubi, ale ogniste barwy studzi… Złotouste, brunatne żołędzie strąca z dębów wszędzie. Szybuje gdyż się spieszy; listopad dzieło to zniweczy. Na razie Zobacz więcej >> 20 października, 2021 Z WIZYTĄ W NOWEJ STRAŻNICY 27 września, w piękne wrześniowe przedpołudnie, uczniowie klas I – III szkoły podstawowej wraz z opiekunami, udali się do nowej siedziby Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Węgrowie. Strażacy oprowadzili nas, opowiadając o swojej odpowiedzialnej i niebezpiecznej pracy. Pokazali nam ubiory, pojazdy biorące udział w akcjach ratowniczych oraz nowoczesny sprzęt. Nasi wychowankowie mogli zasiąść za Zobacz więcej >> 18 października, 2021 BEZPIECZNI NA DRODZE We wtorek, 12 października, klasa I-II c udała się na pobliskie skrzyżowanie. Uczniowie uczyli się, jak prawidłowo i bezpiecznie poruszać po przejściu dla pieszych. Chłopcy poznali podstawowe zasady ruchu drogowego oraz obejrzeli film edukacyjny „Jak bezpiecznie przekraczać jezdnię”. W celu utrwalenia wiadomości uczniowie wykonali pracę plastyczną – sygnalizacja świetlna. MZK Zobacz więcej >> 17 października, 2021 JESIEŃ MIENI SIĘ BARWAMI Korzystając z pięknej, choć jesiennej, pogody uczniowie klasy Ic-IIc wybrali się na spacer do pobliskiego parku. Chłopcy podziwiali jesienne barwy, rosnące krzewy i drzewa oraz słuchali odgłosów przyrody. Rozmawialiśmy także o zwierzętach i ptakach żyjących w parku. Podczas wycieczki zbieraliśmy najpiękniejsze kolorystycznie liście, żołędzie i kasztany. Uczniowie w ramach programu „Natura to My” kształtowali postawę proekologiczną. Najwięcej Zobacz więcej >> 17 października, 2021 WIZYTA W SKLEPIE OGRODNICZYM W ramach zajęć z przysposobienia do pracy uczniowie klasy I ap i III dp odwiedzili sklep ogrodniczy. Podczas wizyty zostali zapoznani z zakres obowiązków ekspedienta oraz asortymentem sklepu. Uczniowie z dużym zainteresowaniem i ciekawością poznawali nietypowe akcesoria ogrodnicze oraz gatunki roślin. Dzielili się swoimi spostrzeżeniami oraz zadawali liczne pytania. Na zakończenie dokonali zakupów jesiennych roślin Zobacz więcej >> 16 października, 2021 DZIEŃ EDUKACJI NARODOWEJ „W nauczycielu mam przyjaciela, on walczy o mnie i dla mnie trwa” – takie hasło przyświecało tegorocznym obchodom Dnia Edukacji Narodowej. Święto to zwane popularnie Dniem Nauczyciela odbyło się w naszym Ośrodku, w środę, 13 października. Z tej okazji na deskach sceny wystąpili uczniowie z Samorządu Uczniowskiego i reprezentanci całej społeczności uczniowskiej. Dzieci wykonały krótki Zobacz więcej >> 14 października, 2021 WYCIECZKA DO WARSZAWY W środę, 13 października, uczniowie klas IV-Va, VIa, V-VIb, VII-VIIIa i Iap wraz z opiekunami wybrali się do Warszawy. Pierwszym etapem wycieczki był Ogród Zoologiczny. Tam mogliśmy obserwować różne gatunki zwierząt – gadów, ssaków, ptaków i ryb. Największy zachwyt wzbudził wśród nas wylegujący się niedźwiedź polarny, niebezpieczny tygrys i zapatrzone w siebie małpy. Kolejnym miejscem, Zobacz więcej >> 13 października, 2021 ZBIÓRKA MAKULATURY Zachęcamy całą społeczność szkolną oraz wszystkich tych, dla których los osób potrzebujących nie jest obojętny do włączenia się do akcji zbiórki makulatury. Jej celem jest rozwijanie wrażliwości empatycznej oraz świadomości ekologicznej. Zbieramy: książki, zeszyty, gazety, pudełka kartonowe. Zebrany asortyment zostanie przekazany Fundacji Siedleckiego Hospicjum Domowego dla Dzieci. Surowce wtórne uczniowie przekazują wychowawcom a pozostałe osoby Zobacz więcej >> 12 października, 2021 11 października, 2021 IDZIE JESIEŃ PRZEZ PARK W KLASIE VIE–VII E Uczniowie klasy VI e–VII e wybrali się na wycieczkę do miejskiego parku. Szukali kolorów i darów jesieni oraz obserwowali zmiany zachodzące w przyrodzie jesienią. W klasie uczniowie oglądali przyniesione kasztany, żołędzie, kiście jarzębiny i różnobarwne liście, segregowali według rodzaju i wzbogacali nimi kącik przyrody. Rozpoznawali liście i owoce drzew na ilustracji i wśród darów jesieni. Zobacz więcej >> 11 października, 2021 STYPENDIA STAROSTY ROZDANE! W piątek, 1 października, w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Węgrowie odbyło się uroczyste wręczenie Stypendiów Starosty Powiatu Węgrowskiego. Nagrody zostały przyznane w ramach stypendium wspierającego wyrównywanie szans edukacyjnych. Specjalnie na tę okazję przybyli do nas: starosta powiatu węgrowskiego Ewa Besztak, wicestarosta powiatu węgrowskiego Marek Renik i wiceprzewodniczący rady powiatu węgrowskiego Krzysztof Onaszkiewicz. W roku szkolnym Zobacz więcej >> 7 października, 2021

W niedzielę, 2.02.2020 r. w naszym kościele parafialnym pożegnaliśmy długoletniego emerytowanego nauczyciela i dyrektora szkoły, byłego komendanta OSP, pana Stanisława Górę. Jeśli ktoś chce się podzielić wspomnieniami dotyczącymi naszej szkoły zapraszamy do kontaktu: tel. (061) 29-21-559 e-mail: zsnr2szamotuly@ @ Pożegnania Adam Florczyk (1949-2022) „Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak, jakbyś nie chciał, swym odejściem smucić... Tak, jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić. ” Ks. Jan Twardowski Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszego Kolegi śp. Adama Florczyka. Pan Adam urodził się w 1949 r. w Uścikowcu koło Obornik. W Obornikach ukończył Szkołę Podstawową a następnie Liceum Ogólnokształcące. W 1972 r. ukończył studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu uzyskując tytuł magistra inżyniera rolnictwa. Po ukończeniu studiów przez dwa lata pracował w Centrali Nasiennej w Obornikach a od Rolniczym Kombinacie Spółdzielczym w Szczuczynie na stanowisku kierownika zakładu rolnego. Już w trakcie pracy w Kombinacie współpracował z naszą Szkołą. W 1991 r. został nauczycielem przedmiotów zawodowych. Nieustannie doskonalił swój warsztat pracy, podnosił kwalifikacje — ukończył Studia Podyplomowe w zakresie technologii żywności oraz marketingu rolno-spożywczego czego efektem były doskonałe wyniki Jego wychowanków. Przez ponad 20 lat kariery nauczycielskiej pełnił funkcje wychowawcy klasy a od 2007 r. do czasu przejścia na emeryturę kierownika szkolenia praktycznego. Dobry kolega, świetny wychowawca, doskonały nauczyciel — taki, niestety, już BYŁ. Szanował i cenił innych - wydobywał z nich to, co najlepsze. W piękny i szlachetny sposób zawsze pozostawał sobą. W pracy pedagogicznej łączył ciepło i wyrozumiałość z dyscypliną i wysokimi wymaganiami, a wszystko to, bez cienia nachalnego dydaktyzmu. Nic więc dziwnego, ze zapamiętamy Go jako człowieka mądrego, życzliwego i pełnego zapału. Zawsze uśmiechnięty pozostanie w sercach tych, którzy mieli okazję Go spotkać. Teodor Bańczyk (1938-2021) „Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak, jakbyś nie chciał, swym odejściem smucić… Tak, jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.” Ks. Jan Twardowski Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszego Kolegi śp Teodora Bańczyka. Pan Teodor, szamotulak od zawsze, urodził się w 1938r. w naszym mieście. Tu spędził trudny czas okupacji, tu się kształcił. Zaraz po wojnie, w 1945 roku, rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej, którą kontynuował w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym. Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego w Poznaniu rozpoczął pracę jako pedagog. Trwała ona, nie licząc krótkiego epizodu zawodowego w Powiatowym Związku Kółek Rolniczych, niemalże 41 lat. W 1969 r. ukończył studia na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, uzyskując tytuł magistra inżyniera chemii, a w 1975r. stał się nauczycielem dyplomowanym – profesorem szkoły średniej. Mając już doświadczenie pedagogiczne podjął w 1972 roku pracę w naszej szkole na stanowisku nauczyciela chemii i kontynuował ją nieprzerwanie do roku 2002. Nieustannie doskonalił swój warsztat pracy, podnosił kwalifikacje, czego efektem były doskonałe wyniki Jego wychowanków. Dowodem zaangażowania Pana Teodora były także liczne nagrody i wyróżnienia. Dobry kolega, świetny wychowawca, doskonały nauczyciel – taki, niestety, już BYŁ. Szanował i cenił innych – wydobywał z nich to, co najlepsze. W piękny i szlachetny sposób zawsze pozostawał sobą. W pracy pedagogicznej łączył ciepło i wyrozumiałość z dyscypliną i wysokimi wymaganiami, a wszystko to, bez cienia nachalnego dydaktyzmu. Nic więc dziwnego, że zapamiętamy Go jako człowieka mądrego, życzliwego i pełnego zapału. Zawsze uśmiechnięty pozostanie w sercach tych, którzy mieli okazję Go spotkać CZŁOWIEKIEM szlachetnym, pełnym empatii i otwartości na potrzeby innych. Pan Teodor po prostu kochał ludzi i wierzył zawsze, że „są raczej dobrzy niż źli” ( Elżbieta Jaraczewska (1938-2021) Dotarła no nas smutna wiadomość o śmierci naszej Koleżanki śp. Elżbiety Jaraczewskiej. Pani Elżbieta Jaraczewska była przez prawie trzydzieści lat kierowniczką internatu Zespołu Szkół Rolniczych. W naszej pamięci pozostanie jako osoba lubiąca młodzież. Jej myślą w działalności wychowawczej było uczynienie z internatu drugiego domu dla uczącej się w naszej szkole młodzieży. Z racji wykształcenia dużą rolę przywiązywała do spraw kulinarnych. Pani Elżbieta urodziła się 31 grudnia 1938 r. w Pępowie koło Gostynia. Rodzice byli nauczycielami miejscowej Szkoły Podstawowej. Tam też Pani Elżbieta ukończyła podstawówkę a później Technikum Gastronomiczne w Lesznie. Pracę zawodową rozpoczęła w 1956 r. w Szpitalu w Piaskach koło Gostynia. Rok później swoją karierę zawodową związała ze szkolnictwem. Była kolejno nauczycielką przedmiotów gastronomicznych w Dwuzimowej Szkole Rolniczej w Grabonogu, w latach 1965-67 kierowniczką internatu w Technikum Rolniczym w Gołańczy a od 1967 r. kierowniczką internatu w Technikum Rolniczym w Szamotułach. Tę funkcję pełniła przez prawie 30 lat do przejścia na emeryturę w 1995 r. W czasie pracy zawodowej podnosiła swoje kwalifikacje zawodowe, ukończyła w 1967 r. Studium Nauczycielskie w Brwinowie, w 1974 r. Wyższą Szkołę Nauczycielską w Częstochowie. W 1980 r. uzyskała tytuł magistra pedagogiki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Elżbieta Jaraczewska została pochowana 28 czerwca 2021 r. na cmentarzu Nowina w Poznaniu. Jadwiga Krygiel (1942-2021) Dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci naszej Koleżanki śp. Jadwigi Krygiel. Pani Jadwiga Krygiel przez prawie trzydzieści lat była nauczycielką Zespołu Szkół Rolniczych w Szamotułach. W pamięci nauczycieli i uczniów zapisała się jako wspaniała, wyrozumiała, pełna humoru Koleżanka, Nauczycielka, Wychowawczyni, wielce zaangażowana w działalność na rzecz całej społeczności szkolnej. Była organizatorką i opiekunką uczniów na zagranicznych praktykach młodzieży, w Czechosłowacji, w Niemczech i na Węgrzech. Przez wiele lat organizowała i prowadziła Ochotnicze Hufce Pracy, dzięki którym ponad sto osób mogło ukończyć szkołę. Była Osobą wielu pasji, inicjatyw i zainteresowań, ale zawsze najważniejszą sprawą był uczeń i szkoła. Pani Jadwiga urodziła się w 1942 r. w Tomaszówce w dawnym województwie wołyńskim. Po wojnie wraz z rodzicami zamieszkała w okolicach Wrześni. W 1962 r. ukończyła Technikum Rolnicze w Witkowie koło Gniezna, a w 1964 r. Studium Nauczycielskie w Kaliszu. W tym samym roku rozpoczęła pracę zawodową w Państwowym Technikum Rolniczym w Starym Tomyślu. W latach 1966-72 była nauczycielką Zasadniczej Szkoły Rolniczej w Chełmnie koło Pniew. Mając już spore doświadczenie w pracy pedagogiczno - wychowawczej w 1972 r. objęła stanowisko nauczycielki produkcji zwierzęcej w Technikum Rolniczym - Zespole Szkół Rolniczych im. Stanisława Staszica w Szamotułach. W czasie pracy zawodowej doskonaliła swój warsztat pracy zdobywając nowe kwalifikacje na wielu kursach i studiach podyplomowych. W 1983 r. ukończyła z wynikiem bardzo dobrym studia na Akademii Rolniczej w Poznaniu jako magister inżynier rolnictwa. Stanisława Meissnerowska (1930-2021) W piątek, 15 stycznia, na cmentarzu parafialnym w Szamotułach odbył się pogrzeb naszej Koleżanki śp. Stanisławy Meisnerowskiej. Pani Stasia, bo tak się do Niej zwracaliśmy, przez kilkanaście lat była nauczycielką ówczesnego Zespołu Szkół Rolniczych w Szamotułach. W naszej pamięci, nauczycieli i uczniów, zapisała się jako wspaniała, wyrozumiała, pełna humoru koleżanka, nauczycielka i wychowawczyni. Była Osobą wielce zaangażowaną w działalność na rzecz całej społeczności szkolnej pracując w Związku Nauczycielstwa Polskiego, czy Komisji Socjalnej. Przez wiele lat była organizatorką i instruktorką Związku Harcerstwa Polskiego w naszej szkole. Jej wielką pasją, której poświęciła wiele pracy był Zespół Folklorystyczny „Wiwat”. Pani Stanisława Meisnerowska urodziła się w 1930 roku w okolicach Żnina w dzisiejszym województwie Kujawsko – Pomorskim. Po ukończeniu w 1951 r. Liceum Ogrodniczego w Toruniu otrzymała nakaz pracy do Państwowych Gospodarstw Rolnych w Malborku i Tczewie. W latach 1955 – 1964 pracowała w Zarządzie Zieleni Miejskiej w Poznaniu i Państwowym Kombinacie Ogrodniczym w Owińskach. W 1964 r. podjęła pracę w Zakładzie Gospodarki Komunalnej w Szamotułach jako kierownik Zakładu Ogrodniczego. Mając duże doświadczenie zawodowe w ogrodnictwie, w 1971 r. przeszła do pracy w Zasadniczej Szkole Rolniczej w charakterze nauczyciela przedmiotów zawodowych, a po zmianach organizacyjnych, do czasu przejścia na emeryturę w 1986 r. była nauczycielką Zespołu Szkół Rolniczych w Szamotułach. Wspomnienia Kapuśniaki rocznik 1956-1961 Zjeżdżali się po skończeniu podstawówki w 1956 r., młodzież zjeżdżała się i z gór, i z nizin, ze wschodu i zachodu, i od morza, cała brać z Ojczyzny, ziemi naszej, z Polski do Szamotuł, grodu Halszki, miasta nad Samą. W 1 956 r. były i kończyły się uroczystości 500-lecia Szamotuł. Tak to na początku drugiego 500-lecia grodu zjechała się młodzież z całej Polski do szamotulskiej Alma Mater rolniczej, naszej ukochanej szkoły. Było to Technikum Hodowlane, wówczas czteroletnie. Na egzamin w czerwcu nie przyjechaliśmy, bo było poznańskie powstanie, właśnie na końcu czerwca. Jak się uspokoiło, to nas setka przybyła do drewnianego baraku - i szkoły nad rzeką Samą w parku przy baszcie i zamku. Do baraku, gdzie stał przy wejściu na początku korytarza drewniany szkielet konia (...). Była to wspaniała młodzież z kilku roczników: 1943, 42, 41, 40, nawet z 39. Miałem do szkoły blisko, bo z Bytynia, do siedziby miejscowego powiatu było 18 km. Po egzaminach zostaliśmy przyjęci do szkoły. Zanim zaczęliśmy we wrześniu naukę, już od chwili przyjazdu na dworzec, opiekowali się nami starsi koledzy z drugiej i trzeciej klasy, wprowadzając nas do internatów. Tak, bo było kilka internatów. W baraku przy więzieniu na ul. 1-go Maja, na "Korei" (bo tak to nazywaliśmy) w budynku dawnej szkoły rolniczej, ładnym i murowanym, gdzie był radiowęzeł na Placu Sienkiewicza przy nieczynnym kościele z krzywą wieżą. Też internaty w Baszcie Halszki i w Zamku, gdzie na parterze był sekretariat szkoły i mieszkanie rodziny pana dyrektora, wspaniałego inż. Bronisława Szczepańskiego. Też na parterze były dwie sale do ćwiczeń - to gabinety z chemii i biologii (jedna z tych sal na pewno była przedtem mieszkaniem chłopaków. Na piętrze mieszkał pan prof. inż. Marian Kuska z rodziną. Tam mieszkały również wychowawczynie internatu dla dziewczyn i nauczycielki - prof. Wilniewczyc i pani prof. Aleksandra Krazue z języka rosyjskiego i wspaniała wychowawczyni w internacie. Rodzinne mieszkanie obok zajmował wieloletni dyrektor i zastępca - mózg szkoły prof. Bohdan Grabowski. Tam też był internat uczennic. Blisko Zamku jest parterowa oficyna, wtedy zamieszkiwały w niej trzy rodziny: pana prof. Juliana Dumani, ułana, długoletniego woźnego pana Kieryka i gorzelanego pana Sidoruka - jego rodzinę mniej pamiętam. Przy szkole było gospodarstwo rolne: obory, świniarnia, gorzelnia na podwórzu i park maszynowy pod wiatą. Za podwórzem sad jabłoniowy (ale nam te jabłka we wrześniu smakowały), za sadem łącznie warzywny ogród ciągnący się od Samy obok mostu na ulicy Zamkowej. Blisko Samy, opodal fosy, na skraju parku przyzamkowego, ciągnącego się od Zamku i Baszty był barak - to nasza szkoła. Na pewno uczyło nas cudowne grono, zapamiętani i niezapomniani wychowawcy i nauczyciele. Teraz z serdecznością wspominam naszych kochanych nauczycieli. W pierwszej klasie wychowawczynią naszą była uczuciowa pani prof. Halina Cynalewska, absolwentka uczelni WSR w Olsztynie. Przez wszystkie lata uczyli nas: polonistka Maria Brzeskwiniewicz, matematyki Romana Bezdekowa, , z wieloletnim stażem wspomniany Bohdan Grabowski, uczący nas uprawy roli i roślin - ogólnej i szczegółowej, Julian Dumania, który wykładał nam hodowlę zwierząt gospodarskich. Przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego uczył prof. Stanisław Sałata, który mieszkał z rodziną blisko Placu Sienkiewicza. Pod jego opieką, w głębi parku, niedaleko Samy, urządziliśmy strzelnicę, gdzie strzelaliśmy z KBKS-u w ramach ćwiczeń z PW. Absolwent szkoły inż. Zdzisław Skobejk szkolił nas i opiekował się nami na praktykach, które odbywały się raz w tygodniu od rannych godzin lekcyjnych do obiadu. Pani prof. Maria Pikul dojeżdżała z Baborówka i szkoliła nas w miernictwie i jeszcze jakąś ekonomię nam wykładała. Historyk prof. Szczepan Moskwa (pracujący od początku szkoły, bo w 1956 r. szkoła miała już 10 lat, o czym wtedy nie wiedzieliśmy), szczególnie na długiej przerwie wyłapywał palaczy, chodząc z dłuższą linijką po ubikacją szkolną i za barakiem. Jednak nikomu nie robił szkody z tego powodu. Jakie to były rolnicze szkoły przedwojenne, mało wiemy, Jednak po nich odziedziczyliśmy spuściznę i ją zasmakowaliśmy. Po reorganizacji w 1957/58 z Technikum Hodowlanego powstało Państwowe Technikum Rolnicze - pięcioletnie - PTR. Nosiliśmy zielone czapki jak studenci i wiatrówki, zielone wierzchnie bluzy i tarcze przyszywane na rękawach. W PTR szczęśliwie ukończyliśmy szkołę i pozdawaliśmy maturę. W trzecim roku nauki do grona nauczycielskiego dołączył inż. mgr Bogdan Kiełczewski, uzyskał później tytuł naukowy doktora, mieszkał z rodziną w nowym internacie przy ul. Zamkowej 2. Prof. Bogdan, patriota, wydał książkę "Klucz i słuchawki", uczył nas mechanizacji rolnictwa. Szamotulanie uczniów naszej szkoły, naszych kolegów i koleżanki nazywali "Kapuśniakami". Po reorganizacji 1957/58 i likwidacji szkół rolniczych w Grzybnie i Międzychodzie, do grona pedagogicznego dołączyła prof. Ludmiła Szulc, która uczyła nas ochrony roślin oraz Kazimierz Rudzki od zajęć praktycznych. Z Międzychodu prof. Józef Kowalski, który był wychowawcą w internacie i młoda nauczycielka inż. Teresa Żórawska, córka ułana. Została naszą wychowawczynią w kl. II b, mieszkała w skromnym pokoju na drugim piętrze w internacie i z nią ukończyliśmy szkołę z maturą w kieszeni. Absolwenci poszli do szkół na dalszą edukację. Z wielką zdobyczą wyniesioną z szamotulskiej szkoły rolniczej - wiedzą zawodową wzmocnioną edukacją moralną i wychowawczą. Rozproszyli się po uczelniach: Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie, Kaliskim Studium Nauczycielskim, uczelniach wojskowych i innych. Z tymi dobrymi wiadomościami łatwiej im było w szkołach pomaturalnych. Pokończyli je jako cywile, wojskowi, a niejedni zostali profesorami, doktorami i dalej uczyli młodzież, przekazując im wiadomości zdobyte od Kapuśniaków i naszych wspaniałych, kochanych profesorów szamotulskiej rolniczej Alma Mater. Wielu poszło do pracy zawodowej, jak to w życiu. Wielu zostało księżmi i osobami konsekrowanymi. Przecież po tzw. odwilży popaździernikowej w 1956 r. Ksiądz Edmund Klemczak przyjeżdżał na motocyklu na lekcje religii w baraku. Uczył nas, średniaków w szkole, chrześcijańskich zasad życia. Dzięki mu za to. Był duchowym wychowawcą w szamotulskim Domu Dziecka, później proboszczem w Kruszewie i w leżącej nad jeziorem Białej. Jako nieznajomemu plażowiczowi, płynący do brzegu kajakarz powiedział "Dzień dobry, panu". Był to Wujcio ks. Karol Wojtyła, ten wielki Mąż Boży. Wspominam też jedne z rekolekcji wielkopostnych dla młodzieży. Szkoły miały wolne, a młodzież internatowa i z miasta miała rekolekcje w kolegiacie. Była to wspaniała duchowo - wiosenna junacka przygoda, wyryta na całe życie. Pamiętam też kolędę w internacie po Bożym Narodzeniu. Mieliśmy też spotkanie absolwenckie dwóch klas - Teresy Żórawskiej i Bogdana Kiełczewskiego. My, abiturienci zdaliśmy maturę w 1960/61 roku i rozjechaliśmy się po świecie. Szkoła trwa. Następni wspaniali pedagodzy kształcili kadry rolników, a później absolwentami zostały dzieci wcześniejszych absolwentów. Miłość szkolna trwała, niejednokrotnie zakończyła się małżeństwem. Chcę zakończyć uznaniem i podziękowaniem skierowanym do nauczycieli i wychowawców. Pamiętamy, wspominamy i nie zapomnimy tych z rolniczej Alma Mater w Szamotułach, którzy nas wysłali w Polskę i świat lepszymi i mądrzejszymi. Stanisław Teisner (Stachu z Bytynia) rocznik 1956-61 Najlepsza szkoła średnia w Polsce Kiedy po skończeniu drugiej klasy w innym technikum zostałem zmuszony do przeniesienia się do "Kapuśniaków" (Państwowe Technikum Rolnicze nr 5) w Szamotułach, byłem bardzo nieszczęśliwy. Musiałem zostawić środowisko, w którym dość beztrosko dotychczas funkcjonowałem, fajnych kumpli i koleżanki i przenieść się do internatu oddalonego ponad 100 km od domu. W tamtym okresie było to bardzo daleko. Byłem pełen obaw: co to za miasto te Szamotuły? Na jakich kolegów trafię? Jak mnie przyjmą? Jacy są tam belfrowie? Moje obawy spotęgował pierwszy dzień w szkole, kiedy to ówczesny Dyrektor (Józef Koperski) odesłał mnie z powrotem do internatu, ponieważ miałem: za długie włosy, marynarkę w niewłaściwym kolorze, za wąskie spodnie (ówczesna moda) i niewłaściwego formatu torbę. Nie miałem natomiast właściwej zielonej czapki i przyszytej tarczy na ramieniu. Okazało się, że dyscyplina w tej szkole jest znacznie ostrzejsza, od tej do której chodziłem. Obawy rosły. Z drugiej strony zacząłem zauważać, że trafiłem do klasy z pełnymi życzliwości i koleżeństwa uczniami, prowadzonej przez wspaniałego (chyba bliskiego ideałowi) pedagoga, Romanę Bezdekową. Zresztą pozostali belfrowie to w zdecydowanej większości fachowcy, dobrzy pedagodzy (jedni lubiani bardzo, inni trochę mniej), z pewnością wysoka klasa. Brakuje miejsca, aby o nich wszystkich napisać. Nie mogę jednak niektórych pominąć (kolejność jest tutaj zupełnie przypadkowa). Może wykorzystuję sytuację do bardzo subiektywnych ocen, ale gdybym nie wspomniał o prof. Ludmile Szulc, którą nazywaliśmy Miłką, byłby grzech. Pozory surowości, w rzeczywistości serce na dłoni. Przyjaciółka moich rodziców - zawdzięczam jej tyle, że tylko ona wie, ile. Dyrektor Tadeusz Bielaczyk - wzór dyrektora, nauczyciela i człowieka. Bardzo się cieszę, że jego syn był moim studentem i mogłem, przynajmniej w jakiejś mierze zademonstrować mu, jakim nauczycielem był jego ojciec. Prof. Krystyna Zatońska - miała taką pasję zootechniczną, że skończyłem Wydział Zootechniczny Akademii Rolniczej w Poznaniu. Prof. Romuald Malinowski, rusycysta i sportowiec. Wiem, że przysporzyłem mu siwych włosów, ale myślę, że już mi odpuścił. Polonistki prof. Brzeskwiniewicz i prof. Ćwirlej pokazały uczniom technikum rolniczego, że język polski to naprawdę piękna kwestia. Może pani prof. Ćwirlej niezbyt mnie lubiła, ale wie, że bardzo ją ceniłem. Nasz wychowawca w klasie maturalnej - Józef Koperski. Dawał nam szkołę, a my "jemu". Do dzisiaj wspominam dykteryjki czy anegdoty (więcej czy mniej dla niego sympatycznie), będące jego udziałem, ale marynarką noszę zapiętą. Wzór fachowości i obiektywnej, do bólu sprawiedliwej oceny, - Prof. Bronisław Szczepański. Jego pogląd na piłkę nożną (22 durniów biega za jedną piłką, a 100 tysięcy pije i wyje) przeszedł już do historii szkoły. Prof. Pruszkowski - bardzo lubiany nasz gość od przysposobienia obronnego i sportu. Chyba dobrze, że byłem w miarę dobrym sportowcem, bo miłością mnie specjalnie nie darzył. Prof. Helenka Wojciechowska dla nas świeżo upieczona nauczycielka w-f. Była tak sympatyczna, że nie chodziła do naszej klasy. Prof. Elżbieta Jaraczewska - kierowniczka internatu. Jak ona mnie nie lubiła, a ja zawsze uważałem, że internat prowadziła wzorowo. Pozostała nasza wychowawczyni - Romana Bezdekowa. Nic o niej nie piszę, bo wszystko będzie za mało. Ona była po prostu super. Zawsze się można zastanowić, jaki był poziom nauczania w naszej szkole? Mogę to pokazać na swoim przykładzie. Spokojnie zdaliśmy maturę. Po maturze spokojnie dostałem się na studia na Akademii Rolniczej w Poznaniu, na Wydział Zootechniczny, który uchodził wówczas za swego rodzaju elitarny kierunek studiów. W czasie studiów wszystkie przedmioty zawodowe były dla mnie, absolwenta Szamotuł, bardzo łatwe. Wiedza wyniesiona w tym zakresie z technikum w pełni wystarczała na spokojne zdawanie egzaminów (studia skończone z wynikiem bardzo dobrym). Wiedza ta mi pomogła niewątpliwie w napisaniu i obronieniu doktoratu z zakresu ekonomii w Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Doktorat dotyczył oczywiście ekonomiki rolnictwa. Do dzisiaj wykorzystuje w swojej pracy, jako wykładowca akademicki, wzory, jakie podpatrzyłem u swoich szkolnych nauczycieli. Do dzisiaj zresztą te wzory (kompetentność, życzliwość, sprawiedliwość) są cały czas aktualne. A uczniowie? Takie ekstra towarzystwo, jakie w tamtych czasach stanowili uczniowie PTR i PTOR, trudno znaleźć. Pomijają naszą super klasę (rocznik maturalny 1972 - jak mogło w jednej klasie znaleźć się tyle wspaniałych osób?) dotyczy to zarówno starszych jak i młodszych kolegów, a w szczególności koleżanek. Piękne natomiast jest to, że wiele z tych kontaktów funkcjonuje do dzisiaj i wiadomo, że na kolegów "kapuśniaków" zawsze można liczyć. Dzisiaj wiem, że gdybym nie trafił do tej szkoły, nigdy nie osiągnąłbym tego, co osiągnąłem. Wiem, że dokonało się to dzięki otoczeniu, w którym się znalazłem: nauczyciele, dyrekcja, kierownictwo internatu, koleżanki i koledzy. Dlatego też w imieniu własnym i moich bliskich wszystkim wymienionym dziękuję. Na koniec pytanie: czy można być dumnym z tego, że było się, czy jest się "kapuśniakiem"? Myślę, że nie tylko można, ale i trzeba. Chodziliśmy naprawdę do wspaniałej szkoły (przynajmniej ja ją tak odebrałem). Naszej szkoły. Przecież to my wszyscy tworzyliśmy i tworzyć będziemy jej wizerunek. Kiedyś w Warszawie powiedziałem zdanie, że chodziłem do najlepszej szkoły średniej w Polsce. W wesołej atmosferze zaczęto dyskutować, które to warszawskie liceum jest najlepsze. Ktoś zauważył, że przyjechałem z Poznaniu, a więc które z poznańskich? Było wesoło. Wreszcie powiedziałem, że mówię o Technikum Rolniczym w Szamotułach. Przestano żartować. Pokiwano głowami. Bądźmy dumni z naszej szkoły! Dr Wojciech Chomicz Akademia Ekonomiczna w Poznaniu absolwent 1972 Wspomnienia o szkole i nauczycielach Przed ukończeniem przeze mnie szkoły podstawowej mój wujek powiedział mi, że najmilej wspomina czasy szkoły średniej. Z jego opowiadań wynikało, że to nie tylko okres nauki, ale poszukiwania wartości, ideałów, kształtowania charakteru i osobowości. Był to w jego życiu również okres podróżowania, zabaw ze znajomymi i czas zauroczenia koleżankami z innych klas. To samo powiedziałbym dzisiaj młodym ludziom, którzy zaczynają naukę w szkole średniej. Na początku strach, ustawianie pierwszych klas przez nauczycieli poszczególnych przedmiotów, "szkolenie kotów", i mycie głów przez kolegów ze starszych klas. W pierwszej klasie najzabawniejsze zadania do wykonania zadawano nam na lekcjach biologii. Pamiętam jak musieliśmy przenieść różne owoce do przygotowania do przygotowania plansz morfologicznych w połowie grudnia. Musieliśmy pootwierać w domach wiele słoików z kompotami, aby wyciągnąć po jednym owocu. Na lekcji uprawy roślin zadano nam przyniesienie próbek gleby do analizy zwartości wapnia. Akurat wtedy złapał już mróz i musiałem łyżeczką skrobać twarde skiby, aby zdobyć małe próbki ziemi. Siedząc na tym zamarzniętym polu zacząłem się zastanawiać, czy mój wybór szkolny był trafny. Prawdziwe życie w szkole zaczęło się dla mnie dopiero po drugiej klasie. Nauczyciele przestali nas już tak piłować, mniej zadawali nauki do domu i byli bardziej sympatyczni. Co wspominam najczęściej i najprzyjemniej? Oczywiście zajęcia pozalekcyjne. Najmilej wspominam wyjazdy z Zespołem Folklorystycznym Janiny Foltyn. Wspaniały okres w życiu, w którym młody człowiek zdobywał nowe doświadczenia, poznawał koleżanki i oczywiście uczył się tańczyć. Zwieńczeniem tych trudów i wielu godzin prób były wyjazdy na Przeglądy Twórczości Młodzieżowej, na których bardzo często zdobywaliśmy nagrody i wyróżnienia dla naszej szkoły. Po próbach Zespołu Regionalnego, które odbywały się w internacie, przechodziłem na salę gimnastyczną na treningi zapaśnicze prowadzone przez pana prof. Jerzego Śwista. Muszę przyznać, że ten nauczyciel potrafił przekuć nasze ciała w hartowaną stal. Nigdy przedtem ani potem nie osiągnąłem takiej sprawności fizycznej. Jakie przedmioty utkwiły mi najbardziej w pamięci? Na pewno specyficzne lekcja biologii, humorystyczne zajęcia z przysposobienia obronnego, pełne koncentracji, skupienia i zdziwienia lekcje matematyki. Dziwiliśmy się wtedy, że wychodziły nam zupełnie inne wyniki niż powinny być na tablicy. Słyszeliśmy wtedy, że popełniliśmy zbrodnie matematyczną. Wspominam również ciężką orkę na uprawie i strach na chemii, aby przy doświadczeniach coś się nie zapaliło albo nie wybuchło. Z języka polskiego silne wrażenie wywierał na nas zawsze wirujący długopis; nigdy nie wiadomo było na kogo padnie i kto pójdzie do odpowiedzi. A tak na poważnie była to kuźnia tworzenia własnego stylu pisania oraz wyrażania własnych myśli i wypowiedzi. Podczas poznawania kolejnych epok biesiadowaliśmy w oświeceniu, sięgaliśmy tam, gdzie wzrok nie sięga, mieliśmy serca i patrzeliśmy w serca, bawiliśmy się na "Weselu" i poznawaliśmy jak żyli "Chłopi". Jednak najwspanialsze po 45 minutach lekcji były dla nas przerwy. Przez ten krótki czas żyło się bardzo intensywnie, miało się chęć zamienić kilka zdań z jak największą liczbą znajomych i jeszcze zjeść śniadanie. A śniadania najlepiej było ze znajomymi spożywać na parapetach w toaletach "w specyficznym zapaszku dymu papierosowego i nie tylko". Wtedy to było "trendy". Do dziś nie wiem na czym polegał fenomen tego miejsca spotkań - otoczenie czy towarzystwo? Co dała mi nauka w Technikum Rolniczym w Szamotułach? Solidne podstawy i możliwość dostania się i wytrwania na studiach wyższych. Wiedza zdobyta w szkole średniej i na studiach jest dla mnie cały czas użyteczna. W kształtowaniu poglądów i osobowości młodych ludzi oprócz rodziców ogromną rolę odgrywają wychowawcy i nauczyciele. To właśnie z ich umiejętności, wiedzy i doświadczenia korzystamy przygotowując się do dorosłego życia. Jest tylko jedna zależność - czy tę wiedzę chce się w życiu wykorzystywać czy nie? dr Waldemar Zielewicz Adiunkt Uniwersytetu Przyrodniczego im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu, Katedra Łąkarstwa rocznik 1983-88 Mozaika pozytywnego koleżeństwa Wspomnienie "Rolnika", po 20 latach od pożegnania się z tą szkołą, to jak odkopanie skarbu ukrytego w czasach dzieciństwa. W skarbie tym mnóstwo prostych rzeczy, w kontekście emocjonalnym, cieszą do dzisiaj. Tak właśnie po latach postrzegam Kapuśniaka, jako mały skarb dzieciństwa. Bo choć wtedy uważaliśmy się za dorosłych, to dzisiaj ta optyka się zmieniła. Przecież byliśmy dzieciakami, tylko trochę wyrośniętymi. I na finał mojego dzieciństwa, szkoła ta pięknie je wyrzeźbiła. Jak to zazwyczaj bywa, ważne momenty w życiu są dziełem przypadku. Dla mnie "Rolnik" był potwierdzeniem tej tezy. Po zdaniu egzaminów do szamotulskiego "Ogólniaka" w sierpniu podjąłem niezrozumiałą dla wielu decyzję o zmianie szkoły. Dlaczego wybór padł na Jubilata? Może dzieciństwo wrośniętę w wieś, może Rolnik miał spełnić marzenia o zostaniu weterynarzem? A może pragmatyczne spojrzenie rodziców, że dobrze mieć po szkole średniej zawód? To był pierwszy w moim życiu ważny wybór. Choć wtedy wybór ten - jak to w przypadku 15-letniego dzieciaka - nie był oparty na rzeczowych argumentach, ale też na sporej dawce emocji i intuicji. Dziś wiem, że to właśnie jeden z życiowych wyborów, który pomógł mi doprowadzić mnie do stanu "życiowego szczęścia", z jakim się obecnie identyfikuje. Tak też dzisiaj postrzegam "Kapuśniaka" jako szkołę życia, która musi być słodka i gorzka. Ta słodycz to dla mnie głównie przyjazna atmosfera szkoły. Tworzyli ją niektórzy nauczyciele, ale przede wszystkim koleżanki i koledzy uczniowie. Po dość trudnych doświadczeniach w tej dziedzinie z szamotulskiej podstawówki, "Kapuśniak" okazał się dla mnie mozaiką pozytywnego koleżeństwa. Przez pięć lat - nie tylko w mojej klasie, ale w całej szkole - nie napotkałem negatywnej postaci wśród uczniów. Myślę, że rodzaj szczególnej więzi pozwoliły nam ukształtować wspólne doświadczenia poza szkołą, których uczniowie innych szkół mogli doświadczyć np. tylko podczas wycieczek szkolnych. My takie "wycieczki" mieliśmy fundowane dość często. A nazywały się one: "praktyki szkolne". Jako przyszli rolnicy byliśmy wysyłani na tę praktyczną naukę zawodu na łono natury. Aby wejść na pokład wyjątkowego środka transportu zwanego "Arizoną" (osobowa przyczepa rolnicza), należało przejść weryfikację umundurowania, czyli kombinezonu i głównej części garderoby praktykanta - beretu z antenką. Weryfikacji tej dokonywała postać wyjątkowa - profesor Józef Koperski. Poległem przy pierwszym podejściu z powodu braku antenki. Do dzisiaj nie wiem, dlaczego ona była taka istotna. Wtedy Pan Koperski był dla mnie gorzką stroną "Rolnika". Dzisiaj ta gorycz ma kolor złota. A wspomniane więzi i lepsze poznanie kształtowaliśmy nie tylko przy ciężkiej pracy, ale także podczas bitew na pomidory, spotkań o 5 rano przy dojeniu krów w Gałopolu, czy pieczeniu ziemniaków na ognisku podczas wykopków. Wspominając szkołę z tamtych lat zawsze będę mówił o trzech wyjątkowych nauczycielach, bo do dziś mam ich w sercu. I do dziś każde przelotne spotkanie z nimi to dla mnie wielka radość. Zdzisław "Zdzichu" Kostrzyński był dla mnie wtedy rewolucyjnym nauczycielem. Wcześniej nie wiedziałem, że nauczyciel może w tak partnerski sposób traktować ucznia i w tak fascynujący sposób przekazywać wiedzę. Arkadiusz Majer to był szczyt inteligencji i taktu, który w doskonały sposób potrafił oczekiwać tego samego od uczniów. I postać dla mnie wyjątkowa - Anna Wicher (nawet teraz mam obawy ile znajdzie tu błędów). Potrafiła dać mi impuls do kreatywnego działania. To dzięki niej napisałem pierwszy w życiu tekst (o paleniu papierosów w uczniowskiej toalecie) do gazetki szkolnej. Może dlatego po ukończeniu "Rolnika" przez kilkanaście lat pracowałem jako reporter w gazetach... Co zawdzięczam "Kapuśniakowi"? Ta szkoła dała mi możliwość poczucia mocy rozwiniętych skrzydeł. Do dziś też chwalę się w towarzystwie i przed moimi trzema synami, że mam "prawo jazdy" na kombajn zbożowy. Piotr Michalak Dyrektor Szamotulskiego Ośrodka Kultury rocznik 1991-1996 Zaglądamy do kronik szkolnych "Rolnika". Może i Ty znajdziesz się na zdjęciu? - artykuł ze strony internetowej Kadra nauczycielska w roku szkolnym 2005/2006 Aleksandra Adamczak - język angielski Jacek Bartusch - geografia Renata Bednarczyk - przedmioty zawodowe Ewa Bielaczyk - bibliotekarz Marian Borowiec - przedmioty zawodowe Paweł Borowiec - informatyka Urszula Budniaczyńska - przedmioty zawodowe Elżbieta Czarnecka - przedmioty zawodowe Karolina Czyż - Dukat - matematyka Izabela Dąbrowska - język angielski Anna Dolińska - matematyka Izabela Dubiel - wychowanie fizyczne Adam Florczyk - przedmioty zawodowe Anna Gawlak - język niemiecki Urszula Golon - przedmioty zawodowe Piotr Gotowy - historia, wiedza o społeczeństwie Magdalena Grążka - geografia Marlena Grenda - język niemiecki Grażyna Hadyniak - pedagog Katarzyna Jakubowska - biologia Renata Jędrzejczak - język polski Kaliszan Joanna - język angielski Knutowicz Julita - wychowanie fizyczne Ewa Kobylińska - język niemiecki Zdzisław Kostrzyński - wychowanie fizyczne Anna Kustoń - historia Martyna Kustoń - język angielski Daniel Kuzara - matematyka ks. Szczepan Łakomy - religia Arkadiusz Majer - przysposobienie obronne Edyta Mazur - język niemiecki Jacek Napierała - język polski Katarzyna Nowak - biologia Ewelina Otulakowska - język polski Żaneta Pawlak - język angielski, informatyka Ewa Peraj - podstawy przedsiębiorczości Maria Perz - fizyka Małgorzata Piechota - wychowawca internatu Lidia Piotrowska - fizyka Katarzyna Ratajczak - chemia, informatyka Hanna Rys - historia Aleksandra Sadek - przedmioty zawodowe Piotr Sołtysiak - przedmioty zawodowe Beata Szeffler - matematyka Irena Szymańska - język polski Bartosz Świst - wychowanie fizyczne Jerzy Świst - wychowanie fizyczne Joanna Vowie - biblioteka Anna Wicher - język polski Magdalena Wilska - język niemiecki Beata Witczak - przedmioty zawodowe Iwona Witkowska - przedmioty zawodowe Helena Wojciechowska - wychowanie fizyczne Natalia Wolska - wychowanie fizyczne Katarzyna Zielewicz - przedmioty zawodowe Nauczyciele dochodzący: Teodor Bańczyk - chemia Przemysław Bąk - wychowanie fizyczne Urszula Ćwirlej - język polski Genowefa Florczyk - przedmioty zawodowe Alina Kaczmarek - język polski Mariola Kasper - religia Romualda Krusicka - techniki biurowe i komputerowe Koperski Józef - przedmioty zawodowe Feliks Korbik - przedmioty zawodowe Renata Madejek - wychowawca internatu Beata Matuszak - wychowanie muzyczne Alina Mielcarek - religia Zygmunt Sługocki - wiedza o społeczeństwie Krystyna Warguła - język niemiecki Barbara Zielińska - matematyka Nauczyciele uczący w filii Pniewy Anna Biniaś - Mierzkowska - język niemiecki Józef Biniaś - przedmioty zawodowe Hanna Brodowska - przedmioty zawodowe Wanda Gomuła - język polski Krzysztof Hojan - matematyka, informatyka Jan Kowalczyk - fizyka Piotr Kwita - historia Anna Nepelska - Budych - chemia Eleonora Novanska - geografia Wojciech Rabski - przedmioty zawodowe Maciej Siemieniak - biologia Julita Zuzek - przedmioty zawodowe Rozbiórka budynku "C" Pod koniec października 2019 r. do historii przeszedł budynek przy Zespole Szkół nr 2 w Szamotułach, w którym dawniej odbywała się część zajęć z przedmiotów zawodowych Rozpoczęła się wtedy rozbiórka baraku przy ulicy Zamkowej w Szamotułach, wchodzącego w skład Zespołu Szkół nr 2. Przez lata prowadzono tu zajęcia z przedmiotów zawodowych dla uczniów technikum. Budynek od dawna nie był użytkowany przez wzgląd na zły stan techniczny. A oto niektóre komentarze internautów z profilu na portalu społecznościowym - A tak tam fajnie było, zimno - Chodząc do Technikum miałam tam lekcje trochę zimno, ale dało się przeżyć - oj tak tyle uwag co w tym budynku dostaliśmy to chyba nikt nie miał - to były fajne czasy... - ja pamiętam, że tam zawiewało chłodem. - no zimno tam było strasznie, ale wspomnienia z tego miejsca super - Tyle wspomnień. Specyficzny klimat - Lekcje w zimie najlepsze i najcieplejsze wspomnienia Produkcja zwierzęca, roślinna, mechanizacja no i kantorek Pana Tadzia ( wtedy woźny - dziś parkingowy na Rynku), w którym pijało się kawkę - Pamiętam Pana Popko i jego tekst "do wiaty i z powrotem" - Mechanizacja z panem Tomczakiem - Super czasy baraki - Stare dobre czasy "baraki" tyle wspaniałych wspomnień - Mechanizacja z prof. Tomczakiem, Korbikiem, Bhp z prof. Gawrońskim. - Super czasy i plac apelowy - i odróbki w ogrodzie , którego już dawno nie ma - Lekcje z panem Rysiem Tomczakiem - to najlepsze wspomnienia z technikum. - Ja wspominam zajęcia z Panem Korbikiem Feliksem no i jazdy na ZETOR 7211!! Pan Włodek Stelmaszyk prowadził! No i mechanizacja Pan Gawronski! Pozdrawiam wspaniałych nauczycieli!! - Gdzie masz teraz lekcje? W Barakach to były czasy... - Mechanizacja z Panem Marian BorowiecNauka jazdy na placu, oczywiście cięgnikiemPraktyki z Panem Koperskim - I ta siatka w oknach - Miałam przyjemność mieć tam lekcje - Mechanizacji - Ale ten plac obok to lepsze wspomnienia... Zbiórka na praktyki i pan Koperski - Drabina - urządzenie służące do poruszania się w pionienajlepsze wspomnienia TRy - Lekcje w barakach miały swój klimat zwłaszcza z panią Urszulą Golon - Mechanizacja tam była! Miło wspominam! No i apel z Łza się kręci! Kroniki klasowe Kronika klasy Technikum Rolniczego (1994-1999) Wych. p. Marlena Grenda Publikujemy nagranie ku przestrodze z przejazdu kolejowo-drogowego na ul. Dożynkowej w Lesznie w woj. wielkopolskim. Materiał z 30 marca 2021 r. przedstawia, jak quad z powodu usterki zatrzymuje się na przejeździe. Za nim, mimo zapalonego czerwonego światła, na przejazd wjechały dwa samochody, które również utknęły między opadającymi szlabanami. PKP opublikowało nagranie ze
Józef Serkowski Mój kochany Mąż, nasz Tatuś, Brat i Wujek "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić, Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić" Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dnia 30 listopada 2016 roku zmarł nagle śp. Józef Serkowski, lat 60 Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się w poniedziałek, 5 grudnia 2016 o godz. pożegnaniem Zmarłego w kaplicy spopielarni przy ul. Grudziądzkiej 190/192. O godz. w kościele pw. św. Józefa zostanie odprawiona Msza Święta żałobna. Po Mszy Świętej ceremonia pogrzebowa odbędzie się na Cmentarzu Komunalnym nr 2 przy ul. Grudziądzkiej (naprzeciw Spomaszu). Pogrążona w smutku i bólu RODZINA Józef Serkowski Mój kochany Mąż, nasz Tatuś, Brat i Wujek "Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić, Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić" Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dnia 30 listopada 2016 roku zmarł nagle śp. Józef Serkowski, lat 60 Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się w poniedziałek, 5 grudnia 2016 o godz. pożegnaniem Zmarłego w kaplicy spopielarni przy ul. Grudziądzkiej 190/192. O godz. w kościele pw. św. Józefa zostanie odprawiona Msza Święta żałobna. Po Mszy Świętej ceremonia pogrzebowa odbędzie się na Cmentarzu Komunalnym nr 2 przy ul. Grudziądzkiej (naprzeciw Spomaszu). Pogrążona w smutku i bólu RODZINA Informacje Miejscowość spoczynku: Toruń Miejsce spoczynku: Cmentarz Cmentarz Komunalny nr 2 przy ul. Grudziądzkiej (naprzeciw Spomaszu).
  1. ቤθсвириቡիπ актωψαሡ
    1. Ջኼւу ቾψι ኀεмሰ
    2. Ըዬիξኺሸол ሢ էх
  2. Жэժዧвխ υփе
    1. Иսуփиጲюփ ևдраփ
    2. Хо ዌኽ ιйօ
    3. Ιгα ኀриηиди шотխмусυዤу
"Odszedłeś cicho Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią
Wiceminister Sellin, którego zmarły radny był asystentem, w ostatnim słowie na cmentarzu wspomniał o początkach czteroletniej znajomości z Dawidem Krupejem. - Szybko zorientowałem się, że mam do czynienia z człowiekiem, który myśli o sprawach publicznych, o polityce tak samo, jak ja – że to jest działanie na rzecz dobra wspólnego, że można to dobro poszerzać, będąc aktywnym właśnie w polityce. Zorientowałem się, że mam do czynienia z człowiekiem wielu talentów, ambitnym, dlatego zaproponowałem mu, by pracował ze mną nie tylko w Gdańsku, ale i w Warszawie – mówił na pogrzebie Sellin. Podkreślił, że Dawid Krupej towarzyszył mu niemal w każdym spotkaniu w ministerstwie, a także w zagranicznych i krajowych delegacjach. - Szedł też już własną drogą polityczną. (…) Zdobył mandat radnego miasta Gdańska. (…) Był jednym z najaktywniejszych radnych, bardzo angażujących się w konkretne sprawy, zwłaszcza w sprawy kultury, instytucji kultury – zaznaczył wiceminister. Sellin dodał, że tracąc Dawida, stracił „jakiś rodzaj światła, który Dawid wnosił również do mojego życia”. Wiceminister podkreślił, że jego asystent miał ten błysk w oku, ten uśmiech i ten głos. Dodał, że „to światło w ostatnich miesiącach życia Dawida gasło”. - Obserwowaliśmy to z bliska, byliśmy przerażeni, ale też bezsilni. Ogarniał Dawida mrok – mówił Sellin, wierząc, jak sam powiedział, że dziś ogarnia go „światło bożej miłości”. Sellin podczas uroczystości podziękował swojemu środowisku politycznemu, ale także politycznym oponentom za wzruszające wpisy do księgi kondolencyjnej, która w gdańskim ratuszu wystawiona była od poniedziałku do piątku. Podkreślił, że opozycja na czele z prezydent Gdańska Aleksandrą Dulkiewicz, przyjechała do Słupska pożegnać radnego. Natomiast wiceprzewodniczący Rady Miasta Gdańska Piotr Gierszewski nad trumną Dawida Krupeja swoje słowa, w imieniu radnych i gdańszczan, skierował właśnie do niego. - Dawid, odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. (…) Żadne słowa nie wyrażą naszego bólu, żalu. Nie mówimy tobie "żegnaj", lecz "do zobaczenia". (…) Pamiętam, jak przyjechałeś do Gdańska i pytałeś mnie, jak zrozumieć, nauczyć się tego, by być jak najlepszym radnym tego dumnego, pięknego miasta. Dziś my, radni, mówimy tobie - stałeś się jednym z nas, a gdańszczanie na swój sposób ciebie pokochali. Dałeś im wiarę w lepsze jutro, swoją młodość, charyzmę, zaangażowanie, nietuzinkową kulturę osobistą, wiedzę i piękny głos, który dziś zamilkł, ale brzmi w naszych umysłach i sercach – powiedział Gierszewski. Podczas uroczystości na cmentarzu zmarłego pożegnała społeczność Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz przyjaciele, z którymi Krupej był związany od dzieciństwa. Msza pogrzebowa odprawiona została w kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Słupsku. Sellin odczytał list od wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego, w którym ten złożył kondolencje rodzinie zmarłego i żegnał przyjaciela, współpracownika, artystę i działacza społecznego. - Żegnamy gorącego patriotę, oddanego Polsce i polskiej kulturze. Dawid, człowiek niezwykle utalentowany, charyzmatyczny, odnosił sukcesy w swojej działalności publicznej. Empatyczny i wrażliwy angażował się w niezliczone inicjatywy społeczne, a jego gotowość do bezinteresownej pomocy drugiemu człowiekowi najlepiej oddają liczne odznaki zasłużonego, honorowego dawcy krwi – napisał minister Gliński. W liście pisał o Krupeju jako artyście śpiewaku, który „na scenie czuł się świetnie, a publiczność zdobywał autentycznością swoich występów” oraz ambitnym człowieku, który te ambicje dobrze lokuje, będąc u progu napisania pracy doktorskiej. List kondolencyjny wystosował również metropolita gdański abp Leszek Sławoj Głódź. Odczytał go ks. Roman Sypniewski. - Według oceny ludzkiej przedwcześnie odszedł z tego świata. Papież Franciszek w jednym z kazań wygłoszonych w Domu św. Marty zapewniał, że śmierć jest objęciem Pana. Należy ją przeżyć z nadzieją – napisał arcybiskup, podkreślając, że w pamięci Dawid Krupej pozostanie człowiekiem o wielkim sercu, wrażliwym, zatroskanym o dobro wspólne, społecznikiem. Dawid Krupej zmarł 21 lutego w wieku 29 lat. Z wykształcenia był magistrem sztuki i śpiewakiem operowym. Ukończył Akademię Muzyczną w Gdańsku. Był doktorantem w zakresie nauk o zarządzaniu na Uniwersytecie Gdańskim. Mandat radnego Gdańska uzyskał w wyborach samorządowych jesienią 2018 roku. Był liderem listy wyborczej Prawa i Sprawiedliwości w okręgu numer 6 obejmującym Oliwę i Osowę. Zasiadał w Komisji ds. Skarg, Wniosków i Petycji oraz Komisji Kultury i Promocji Rady Miasta Gdańska. Był pracownikiem Biura Programu Niepodległa. Współpracował z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, był asystentem wiceministra Jarosława Sellina. Śledztwo w sprawie śmierci radnego wszczęła Prokuratura Rejonowa Warszawa-Żoliborz. Ze wstępnych ustaleń prokuratury nie wynika, żeby jego śmierć była wynikiem działania osób trzecich. Źródło: PAP,

Janusz Fałdziński : Nekrologi (18.09.2015) .Odszedłeś cicho,bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić.tak jakbyś wierzył w godzinę w godzinę rozstania. Z głębokim żalem zawiadamiamy że dnia 12.09. odszedł nasz Kocha

Zakończenie Roku Szkolnego ...Sukcesy akordeonistów!!!Jakub Kłak ponownie na podi...Serdecznie zapraszamy!!!Witaj majowa jutrzenko…...Klarnetowe sukcesy!!!Kolejny saksofonowy sukces!!...Wielkanoc 2022

„Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić… tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić” Ks. J. Twardowski. Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu 04 grudnia 2020r. roku opuściła nas na zawsze uczennica klasy siódmej b . Wiktoria Śpiewak
HEzB.